De lieve rupsen, onze toekomstvlinders
Hier! Een kort sprookje over zeven performances van pas-afgestudeerde kunstenaars, een academie met een identiteitscrisis, en een bar waar glitters samengaan met stekels, waar strakke pakken samengaan met Tiroolse jurkjes.
Er was eens – een bar die aan het begin van de avond gesloten werd. Dit was de Performance Bar, in de Boomgaardstraat in Rotterdam. Daar leefden zeven rupsen, die op het punt stonden hun eerste stapjes te zetten in het vlinderschap. Ze waren erg zenuwachtig, maar DaanDraait en StudioBorstlap – de oprichters van de Performance Bar – namen al hun zorgen gauw weg. De bar werd afgedicht met een dikke houten plank, geen druppel zou nog vloeien.
Maar óp het podium dat die bar nu geworden was, begon de avond. Want daar werd de bar beklommen door een hotdog met een aanstekelijke glimlach, een assistente in een schitterend glitter jurk, en Monique van de Ven. Niet de actrice met gelijke naam, maar een kunstenaar die nog alle tijd heeft om naam te maken. Met hen mochten vrijwilligers uit het publiek de bar beklimmen. Zo begon een hotdog-eetwedstrijd, een duel tussen veganisme en zij die wel dierlijke producten eten, een duel tussen vernieuwing en traditie. En hoe spannend was het, maar duidelijk: de veganist won. Een gouden hotdog. Van keramiek wel, want nu was er genoeg gegeten.
Wij juichten, maar moesten verder. Want waar eten gegeten wordt, is een vraag naar stoelen. En als je een bouwpakket voor een stoel van je broer krijgt is dat een cadeau om blij mee te zijn. Maar als je blind bent heb je er weer vrij weinig aan. En je kunt dan wel getrouwd zijn maar vier hersenhelften zijn niet altijd beter dan twee. Ole Nieling liet ons zien hoe buurman en buurman een stel waren. Een blinde man en een onhebbelijke vrouw. De stoel ligt nog steeds in stukken en natuurlijk viel de blinde van de trap. Zo kwam de plank weer van het podium af, werd er blij maar onhandig gedanst, en stroomde het bier rijkelijk uit de tap.
Nu maakte klunzigheid plaats voor tederheid: de stoel werd een liefde. Martijn Linssen gaf een ode aan alle stoelen die een lapdance mogelijk maken, maar zelf niet het met nervositeit gemengde genot kunnen ervaren. Deze stoel zal nooit iemand dragen. Deze stoel wordt gedragen. Want in haar vakkundige bouw zat een kwetsbaarheid die maakte dat we voortaan twee keer zullen nadenken voor we op een stoel ploffen.
Wij konden weer niet drinken, en Ralph de Jongh speelde daarop in. Met eenzelfde tederheid en kwetsbaarheid als de stoel van Martijn Linssen droeg hij een gedicht voor, over zijn favoriete drankje, en rucola. Hierin lag vergankelijkheid, want zijn smaak bleek veranderd. Een rustig maar meeslepend duet met Selma Hengeveld, die alles in het Engels herhaalde. En nu mochten wij toch weer dansen en drinken, wat een zeer welkome afwisseling was.
Vecht met uw voer! Waar rucola nog bezongen werd, werd er nu mee geworsteld. De sla-achtige op een pizza, althans. Eyecandy kun je ook serieus nemen, en dat leidt tot pizza in je oog. Wie kreeg geen trek van Melle en Ole Nieling.
De avond kreeg nu een flow, met Nederlands’ langste aanstormende rapper: Maarten Bel. In zijn te strakke bouwvakkerspak met kniebeschermers bracht hij bekende hits met teksten als “rauwe kinderen met salmonellalalalalala” en “ik maak verse genderthee voor jou”. Dit had iedereen nodig, want het was al laat. Thee was een goed idee. Maar dansen met thee is niet handig dus de bar werd weer geopend, opdat men zich kon voorbereiden op de laatste performance.
Selma Hengeveld verbroederde ons allen, met haar voordracht uit het bijzondere Handig thuis: het zelf doen voor handige en onhandige mensen. Ze liet een zwaar blok steen rondgeven, en zo was weer te zien wie er handig, en wie onhandig waren. Dat was fijn want bijna iedereen was onhandig. Een gezellige afsluiting van de avond. Het sprookje is nu uit maar we hebben geen idee hoe ze verder leefden want de kunstenaars, de Bcademie, en The Performance Bar hebben nog een hele toekomst voor zich.
De Bcademie is een instituut dat pas-afgestudeerde kunstenaars verder helpt hun weg te vinden in de kunstwereld. Oprichters Alex Jacobs en Daan den Houter nodigen gastcoaches uit (in dit geval dus Maarten Bel en Ralph de Jongh) die samenwerken met de jonge rupsen om hen te begeleiden naar het vlinderschap.
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl