Tussen Kunst & Ko: Roze is ook maar relatief
Vraag een blinde welke kleur hij ziet: Is het zwart voor je ogen of wit? Hij zal je geen antwoord kunnen geven. Omdat hij het niet weten kan, omdat er geen antwoord is. Is het roze? Ik zou het niet doen, het is een vraag die je net zo goed aan een dove kan stellen.
Welke kleur heeft roze dan? Geen gekke wedervraag. Zijn het de tonen van kitscherige violen, het kleverige zoet van suikerspinnen, de geur van een goedmaakboeket? Een eerste kus, aangeschoten, als de rest van de stad er even niet toe doet?
Het zijn tinten op zijn best. Wanhopige pogingen. Want roze is roze niet. Zoals het geel op Sicilië meer blinkt, meer zon heeft dan het geel hier. Als je daar tomaten hebt gezien, weet je dat de onzen niet angstaanjagend rood zijn. Geen turquoise als de lagune van Venetië, alleen het blauw van Klein komt in de buurt van dat van Giotto, maar geen groen als op het Ierse eiland. Geen oranje als dat uit ’74.
Roze is ook maar relatief.
Want ook vlees is roze. Een grapefruit op zaterdagochtend, zo sappig dat je wel moet knoeien in bed. Wat te denken van onschuld, ook roze. En seks. Seks is zeker roze. Het zit zo, probeer ik hem te zeggen: er is veel wat roze is, maar ook zo weinig. Maar, en dat is misschien de vraag, er is ook het roze dat uitbundig is als een gemaskerd bal met open bar, als verse vijgen. Luidruchtig bijna. Roze om stil van te worden. Overmeesterend, volledig aanwezig, dat het iets heiligs krijgt. Het is overal en het is het enige wat er nog is. Hemels, dat is wat het moet zijn.
Het is het roze van Blue, Purple & Orange (2018) van Ann Veronica Janssens. Een kamer, als een bol zwembad, tot de rand gevuld met mist en kleur. Zo veel kleur dat het geluid wordt gedempt, dat de wereld tot stilstand komt, of nee, dat de wereld even niet bestaat. Alles en overal is kleur. Absoluut roze. Zo’n ontstellende overdaad dat je niets meer ziet. Dat is het roze dat een blinde moet zien als hij roze ziet.
De blinde zegt: we weten het niet.
De tentoonstelling van Ann Veronica Janssens is nog tot en met 31 maart te zien in De Pont in Tilburg, klik hier voor meer informatie.
*Op onregelmatige basis beschrijft Ko van ’t Hek (de helft
van Kunst Kijken met Ko & Kho) over zijn ontmoeting met een kunstwerk
in zijn rubriek Tussen Kunst & Ko.
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl