Vooraf – Afwijzingen

Voordat ik op mijn fiets stap, bedenk wat hun lievelingskleren van mij zijn. Trek dat aan. Een effen shirt met ronde hals voor de teammanager of een te groot streepjes shirt voor de automonteurs. 
Meestal verwissel ik meerdere malen van outfit, steek mijn haar op als ik denk dat ik netjes moet zijn, doe het in een losse staart als ik denk dat het niemand uitmaakt hoe ik eruit zie zoals bij de fietsenmaker. 
Ik trek jassen aan en uit, want ja, een jas is wel de eerste indruk. Als ik klaar ben, zit ik op mijn krukje bij de deur, te wachten op de tijd: straks kost de lunch geld en heb ik niet genoeg bij me, lachen ze me uit omdat ik van de kunstacademie kom, vinden ze mijn project onbegrijpelijk en eigenlijk ook heel stom, want ik ben geen tien meer. 
Of stellen ze juist alleen maar ingewikkelde vragen over de kunstrenaissance, 
vinden ze mijn kleren lelijk, willen ze praten over drugs, biologisch eten en een ecologisch leven. 
Misschien vinden ze me niet aardig, of dom, of gaan ze mij de hele dag aan iedereen voorstellen, en moet ik continue uitleggen wat ik kom doen waardoor ik begin te twijfelen over het feit wat ik hier inderdaad eigenlijk kom doen. 
Misschien vinden ze dat ik stink, (ik eet daarom ook geen knoflook de dag ervoor), straks negeren ze mij volledig en had ik net zo goed er niet kunnen zijn, of vinden ze mijn lach irritant: die er soms is als er niets te lachen valt. Ze vinden me braaf omdat ik alsmaar stil zit en daarom zullen ze me saai vinden, ze zullen woorden gebruiken waarvan ik niet een wist dat ze bestonden, ze vinden mijn gezichtsprofiel niet een prettig aanzien en zorgen daarom dat ze altijd recht voor me zitten, en als ze naast me zitten, zoals in de auto, kijken ze geconcentreerd op de weg. 
Ze zullen niet reageren als ik antwoord geef op hun vragen, of glimlachen en zwijgzaam wegkijken. Op hun achterhoofd krabben als ik een vraag stel, wenkbrauwen optrekken, voeten schuifelen, gemaakt lachen zoals een man in de fitness een meisje probeert te versieren en er halverwege zijn traject erachter komt dat ze een vriend heeft, waarop hij lachend zal zeggen dat hij haar natuurlijk niet leuk vindt.  
Straks willen ze continue discussiëren over de wereldpolitiek. En over alles in debat en moet ik mijn meningen constant beargumenteren. Hebben ze het over televisieprogramma’s van de avond ervoor of over youtube-kanalen waarvan ik geen idee heb dat ze bestaan. 
Tien minuten voor vertrek, ga ik weg, je weet maar nooit wat er onderweg kan gebeuren.