Sculpture vs. Nature
Ambachten maken een opmars voor een grondiger aanzien in de kunsten. Naast schilder– en beeldhouwkunst is ook de keramische kunst ‘back in business’. De comeback wordt getypeerd door hedendaagse, experimentele vormen die onder andere te zien zijn in de tentoonstelling ‘Luster – Clay in Sculpture Today’, in het Versailles van Tilburg; de Oude Warande.
Een enorme bulk natte klei onderscheid zich nauw met de kleur van de bosgrond. Grove, rotsachtige vormen kenmerken het werk ‘Under Ground – 60 Tons of Clay, a Machine, a Body’. De klei is niet teder met de hand gekneed om een vorm te creëren, het wordt ingezet om de expressie van het complete lichaam te registeren. Het is aangevallen en weer achtergelaten door mens en machine. Alexandra Engelfriet stort zestig ton klei op de bodem van het bos waarna ze het laat omspitten door een graafmachine, daarna stort ze haar eigen lichaam in de natte materie. Robuuste lichaamsbewegingen worden opgenomen door het weerloze materiaal, wat wordt vertaald in een karakteristiek landschap. De kunstenaar laat het landschap vervolgens weer net zo weerloos achter; de ongebakken klei wordt belopen door hippe sneakerzolen die voetafdrukken invullen met grafische vormen.
Een donker groen wezen heeft zijn plek toegeëigend tussen een stel dennenbomen. Het keramische beeld staat voor een enorme glazen plaat. Het kunstwerk ‘Green Room’ van Marien Schouten lijkt zijn eigen landschap te creëren. Het diep groene glas is troebel transparant waardoor ook het bos een plek inneemt in het domein van het beeld. De compositie doet denken aan een romantisch landschap waarbij een nietig mensfiguur de overweldigende natuur in perspectief plaatst. Enerzijds lijkt het werk een thuis te hebben gevonden op deze plek, anderzijds zijn de harde en glanzende vormen van het glas, het metaal en de keramiek niet te rijmen met Moeder Natuur.
Vanuit een paradijselijke poel, bestaande uit scherven aan elkaar gehecht door goudglazuur, herreist een sculptuur; ‘Der Goldtümpel / the Goldenpool’. De eenheid wordt gekaderd door de begrenzing die ontstaat tussen de geconstrueerde scherven en de natuurlijke bosgrond. De gouden contouren weerkaatsen het zonlicht waarmee het een waarneembaar groot bereik heeft in het bos. Kunstenaar Markus Karstiess kneedt met zijn handen ruwweg in de materie, waarmee het organische karakter van zijn werk wordt benadrukt; zijn handelingen nemen dan ook een prominente plek aan in de vormgeving. Vanuit het waterachtige oppervlak herreizen verschillende gouden figuren, één daarvan vloeit uit in smalle punten die naar de lucht lijken te reiken. Zijn gebruik van het blinkende glazuur in combinatie met keramiek zorgt voor een contrast tussen het plastische en het organische.
Alle werken in het bos zijn ontstaan vanuit de materie die de aarde biedt, waaronder de grondstof klei. Kunstenaars bespelen het zachte en vormbare karakter van de klei waarmee zij pogen nieuwe vormen toe te voegen aan de wereld. Opmerkelijk is dat de gebakken, of door tijd uitgeharde, fragiele beelden in deze tentoonstelling weer worden toevertrouwd aan de natuur; de grond waaruit zij ooit zijn vervaardigd dient nu als sokkel. Tegelijkertijd worden de kunstwerken blootgesteld aan de mens, die zich een stuk vrijer lijkt te bewegen buiten de witte museummuren.
Luster – Clay in Sculpture Today’ is tot en met 30 oktober 2016 te zien in De Oude Warande – internationaal podium voor hedendaagse sculptuur.
Deelnemende kunstenaars: Caroline Coolen, Daniel Dewar & Grégory Gicquel, Alexandra Engelfriet, Guido Geelen, Cameron Jamie, Markus Karstiess, Marien Schouten, Johan Tahon, Gert & Uwe Tobias, Anne Wenzel en Jesse Wine.
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl