Wat maakt mij beter dan fotografen die mensen fotograferen in een bepaalde context en die beelden dan gaan gebruiken voor hun eigen voordeel?
Met deze vraag vertrok ik in 2011 voor drie maand naar Oeganda om een fotodocumentaire te maken over kinderen met Spina Bifida. Het antwoord waarmee ik terug kwam was simpel: niet veel. Want waar trek je de grens tussen gezonde nieuws- gierigheid of bewondering en exploitatie? Uit mijn twijfels over de ethiek die achter fotografie schuilt ontstond: ‘Io Cooman’s Collection of Human Beings Inhabiting the Southwestern Parts of the Low Countries – a tentative approach to description and taxonomy’, een verzameling foto’s gebaseerd op antropometrische en koloniale fotografie uit het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20ste eeuw.
