De mannen van Michelangelo in Teylers Museum onderwerpt een van de grootste kunstenaars uit de geschiedenis aan een queer lens. Maurits de Bruijn bezocht de tentoonstelling en vraagt zich wat af wat we verliezen wanneer we een ruimschoots gecanoniseerde kunstenaar als Michelangelo met een anachronistische blik bekijken en hem een identiteit aanmeten waar geen sprake van was toen de goede man nog leefde. ‘Het lastige daaraan is dat de heteronormatieve blik op dit werk alsnog geldt als uitgangspunt, en dat de vermoede homoseksualiteit van Michelangelo het karakter van een ontmaskering krijgt. Een verdenking waar bewijslast voor moet worden gevonden in de brieven die hij schreef, de motieven in zijn werk en de wijze waarop hij jongelingen op het papier gestalte gaf.’

‘Ik zie de weg verdwijnen in de horizon. Er staan een paar bomen, daarachter zie ik windmolens en daarboven schilderachtige wolkenluchten. Toch ligt voorbij het verdwijnpunt mijn bestemming: Bellingwolde. Op de Hoofdweg werd in 1973 het Museum de Oude Wolden geopend. Een streekmuseum, zoals je ze wel vaker tegenkomt in dorpen. De collectie van dit museum telt zo’n vierduizend historische objecten en gebruiksvoorwerpen uit de regio, met name uit de negentiende eeuw.’ Het Museum de Oude Wolden heet tegenwoordig Het MOW. Museum Westerwolde. In haar derde tekst voor de serie Grond voor kunst – een tiendelige reeks over de interactie tussen hedendaagse beeldende kunst, het Groningse landschap en de cultuurhistorie – gaat Anika van de Wijngaard in gesprek met Obby Veenstra, de directeur van dit museum. Ze spreken over hoe Het MOW middels hedendaagse kunst haar collectie in een nieuw daglicht stelt.

In aflevering 346 van Kunst is Lang is Willem de Rooij te gast. Willem onderzoekt de werking van beelden: hoe ontstaan ze, hoe worden ze ontvangen, en met welke agenda worden ze de wereld in gestuurd? Vaak ordent en combineert hij bestaande kunstwerken en objecten, waardoor er nieuwe betekenissen aan het licht komen.