Podcast

Deze week is Mirjam Vreeswijk te gast bij Kunst is Lang. In haar surrealistische schilderijen versmelten herkenbare objecten met abstracte kleurvlekken en weidse landschappen. Mirjams beeldtaal lijkt op die van een koortsdroom, waarin beelden en betekenissen in elkaar overgaan en de decoratieve strik ingezet wordt als stil verzet tegen een op efficiëntie en productie gefixeerde maatschappij.

Razia Barsatie gebruikt tekeningen, videowerk, beelden van fragiel en doorschijnend tapioca-meel, en sterk geurende kruiden als kerrie en kurkuma om een gevoelswereld te scheppen. Het is haar zorgvuldige manier om onderwerpen bespreekbaar te maken die tot op de dag van vandaag als taboe gelden binnen een strenge Hindoestaans-Surinaamse opvoeding.

Bert Scholten vertaalt oud-Hollandse tradities en geschiedenissen naar installaties en liedjes, die iets vertellen over hoe onze huidige maatschappij is ontstaan.

Het gloednieuwe seizoen van Kunst is Lang gaat van start! De allereerste gast is Jos Houweling wiens absurdistische werk de uiteenlopende kanten van de mens belicht.

Tanja Smeets transformeert ruimtes met haar sculpturen, die uit alle hoeken van de kamer komen gekropen, over vloeren verspreid liggen of van plafonds en wanden naar beneden hangen. Het zijn een soort landschappen, bestaande uit een mengeling van bijvoorbeeld grijs vilt in sierlijke patronen, gebreide structuren van wol, en daar tussendoor bollen van samengevoegde bladvangers – plastic frames met pinnetjes die ervoor zorgen dat er geen blad in je regenpijp terecht komt. Tanja’s mooie maar ook onheilspellende figuren lijken onstuitbaar uit te dijen, en ogen zowel organisch als kunstmatig.

Voor de meeste videowerken uit de dertigjarige carrière van Marijke van Warmerdam zijn eenvoudige handelingen in scène gezet, gefilmd en in een loop weergegeven: een douchende man, een jongen die een bal op zijn hoofd balanceert, of een rode koffer die van een besneeuwde heuvel afglijdt. Voor een recente reeks films heeft Marijke minder geënsceneerd en is ze het dagelijks leven in Rome gaan observeren, vanuit de vraag hoe de stad zich verhoudt tot zijn barokke geschiedenis.

De installaties van Simon Wald-Lasowski zijn opgebouwd uit kleurrijke en vaak absurde massa-geproduceerde beelden, die het midden houden tussen prullaria en curiosa. Zijn werken hebben de instant aantrekkingskracht van plastic kinderspeelgoed, maar al snel komt het ongemak om de hoek kijken. Bijvoorbeeld bij Simons bierfontijn, waar dierenbeeldjes die bedoeld zijn als grappige flessenhouders een continue stroom verschraald bier door hun opengesperde mond gepompt krijgen.

Wie eenmaal de wereldberoemde strandbeesten van Theo Jansen heeft gezien, vergeet ze nooit meer: het zijn skeletten van gele pvc-buizen, die door middel van een zeil wind vangen en als een nieuwe diersoort over het strand paraderen. Hoewel ze al een flinke evolutie hebben doorlopen, kunnen ze nog niet overleven zonder de hulp van Theo. Hij vertelt waarom hij geen technologische hulpmiddelen gebruikt, waar hij het optimisme vandaan haalt om door te gaan en hoe zijn strandbeesten op verschillende plekken op de wereld voor nageslacht zorgen.