Mister Motley — Het magazine dat kunst en leven aan elkaar knoopt

Anna Hoetjes is gefascineerd door de wisselwerking tussen technologie en fantasie. Haar werk speelt zich af op het snijvlak van wetenschap, kunst en speculatieve fictie, met speciale aandacht voor de vaak onderbelichte positie van vrouwen in de wetenschapsgeschiedenis.

Met een open, niet veroordelende blik en vol experimenteerdrift benadert Coralie Vogelaar haar speelveld: de ruimten waar mens en technologie elkaar ontmoeten. En dat zijn nogal wat ruimten, die lang niet zo helder af te bakenen zijn als we denken.

In de tekeningen van Agatha van Amée is wat ze niet tekent minstens zo belangrijk als hetgeen ze wel tekent. Ze heeft de neiging de vierkante meters papier bijna volledig met houtskool te bedekken, maar toch zijn er ruimtes die ze onberoerd laat. Juist daar ontstaat de betekenis van haar werk.

De tekeningen van Hedy Tjin zijn te zien in musea, galleries, in boeken voor kinderen en volwassenen en op muren in de openbare ruimte. Haar kleurrijke en toegankelijke beeldtaal biedt kijkers een soepele ingang in maatschappelijke onderwerpen die soms complex of pijnlijk zijn, zoals sikkelcelziekte of de verbondenheid van de stad Groningen met het slavernijverleden.

Frans Franciscus kijkt op zijn manier naar de christelijke tradities en laat zien dat het leven vandaag de dag andere prioriteiten kent dan in het verleden. Bij zijn schilderijen vermeldt hij onomwonden aan welke voorgangers ze zijn ontleend – van Jan van Scorel, tot Girodet, Rubens en Jan Lievens – zodat je kunt nagaan hoe hij bestaande composities naar zijn hand zet door ze een contemporaine invulling te geven.
“Mijn schilderijen worden niet bevolkt door enkel witte mensen, want zo ziet de wereld er toch niet uit?

Ayrton van Noort bezocht A Star is Everything a Black Hole Longs to Be in De Pont in Tilburg. Meer dan 600 werken op papier nemen je mee op reis door de kunst en het leven van Kara Walker in deze oprechte en persoonlijke tentoonstelling die ingaat op slavernij, identiteit en kroeshaar in het museum.

De wandwerken en sculpturen van Maaike Kramer zijn ofwel opgetrokken uit beton, of ze refereren aan beton. Het zijn objecten die monumentaal én kwetsbaar ogen, met een huid vol vouwen, verschillende grijstinten en getekende schetsen – waardoor hun constructie en onaffe karakter wordt benadrukt. Deze betonnen beelden zijn voor Maaike een monument voor het idee dat zelfs de meest stellig gebrachte waarheid een constructie is, en daarmee niet absoluut of onveranderlijk.