‘Het lezen van Mijn moeder lacht doet pijn,’ aldus Lena van Tijen. ‘In lange zinnen zonder interpunctie, waarin het perspectief verspringt tussen eerste en derde persoon, tekent zich een beeld af van een vrouw die een afgrond nadert.’ Lena schrijft over de memoires van Akerman, de tentoonstelling Chantal Akerman. Travelling in Bozar, en over een moeder en dochter die een intens vervlochten leven leiden. ‘Donkere gedachten zijn zwarte gaten, je kunt erin verdwijnen. Dit betekent niet dat de donkerste gedachten ook het meest waarachtig zijn.’

In 1987 opperde de Leidse gemeenteraad om een standbeeld van Ada van Holland (1188-1223) te plaatsen. Het beeld is er nooit gekomen. Op de aangewezen plek van toen heeft Caz Egelie voor Beelden in Leiden alsnog een beeld gemaakt over het leven van Ada. Het nieuwe kunstwerk bestaat uit mallen om zo opnieuw te spelen met de aan- en afwezigheid van de sculptuur en de mystiek die er bestaat rondom haar leven. Voor Mister Motley stelde Egelie een online tentoonstelling samen die een inkijkje geeft in het onderzoek achter hun werk.

In de loop van ruim dertig jaar is er bij het Drawing Centre een buitencollectie gevormd die bestaat uit negen kunstenaarstuinen (12.000 vierkante meter) en verschillende omgevingskunstwerken. Hoe zorg te dragen voor deze kunstwerken? Is een tuin een kunstwerk dat niet veranderd mag worden, of is het een levend organisme? Deze vragen liggen ten grondslag aan de groepstentoonstelling THE SKETCH, ITS REALISATION & HER LOVERS die werd gecureerd door Caz Egelie. Linde Keja bespreekt de werken met landschapsarchitect Arnoud Garrelts.

Mister Motley en ArtEZ Studium Generale stellen elk jaar een programma samen rond een bepaald thema. Het thema van afgelopen jaar was tijd. In diverse publicaties gingen we op zoek naar ontmoeting en verbinding, aandacht en aanwezigheid: naar tijd als ingrediënt. Op 17 april 2024 sloten we deze reeks af met een online lunchevent waarin Maurits de Bruijn in gesprek ging Roos van Haaften (beeldend kunstenaar, ArtEZ alumna en docent DBKV ArtEZ Arnhem) en Barbara Collé (beeldend kunstenaar en filosoof) over wat het betekent als kleuren een eigen tijd hebben.

Deze week is Marieke Coppens te gast bij Kunst is Lang. Haar werk neemt bij elk project een andere verschijningsvorm aan: de ene keer staat ze als goeroe van haar eigen zevenhoek-vererende-sekte in een installatie waarin je tegen betaling “700% healing guarantee” ontvangt, een andere keer laat ze een meterslang tapijt van twee vechtende paarden borduren. Haar nieuwste werk heeft de vorm van een boek gekregen, met de curieuze titel: niet het uiterlijk voor goede vriendschappen net als de tongen van de honden. Wat Mariekes werken gemeen hebben, is dat ze het element verwarring in zich dragen, en vaak een getalsmatige basis hebben.