Wat ons overleeft – over het behoud van hardware en software
De tentoonstelling REBOOT in het Nieuwe Instituut toont sleutelwerken uit de digitale kunst (periode 1960-2000) en nieuw werk van hedendaagse makers. Lena van Tijen schreef er een essay over dat inzoomt op de vraagstukken rondom het conserveren van digitale kunst zoals: Wat is een digitaal kunstwerk? En wat moeten we er eigenlijk van bewaren om haar essentie in stand te houden?
Suriname heeft goede kunstenaars nodig om het land te voorzien van kleur en hoop – de erfenis van Nola Hatterman
De erfenis van Nola Hatterman blijft springlevend vanwege de De Nola Hatterman Art Academy, gedragen door de toewijding en passie van haar voormalige studenten en degenen die haar nalatenschap koesteren. De kunstopleiding heeft niet alleen Surinaams talent gevoed, maar ook bijgedragen aan de internationale erkenning van Surinaamse kunst. Kevin Headley licht uit hoe de Academy zich staande houdt ondanks de aanhoudende economische crisis waarin Suriname verkeert en het gebrek aan overheidssubsidies.
Bloemen voor ons allemaal – over het werk van Agnes Waruguru
In de praktijk van Agnes Waruguru zijn planten zowel uitgangspunt als middelpunt. Het landschap is belangrijk voor haar, niet als een weergave ervan maar om een emotie een thuis te geven. Haar zoektocht om de geest van overledenen een plek te geven ontroert Hanne Hagenaars. ‘Bijna iedereen die een geliefde heeft verloren kent dat dubbele gevoel van de onbegrijpelijke afstand (nooit meer een omhelzing, nooit meer een gesprek) die samenvalt met een onverdraaglijke nabijheid, want degene die de aarde heeft verlaten is meer dan ooit aanwezig.’
Verwoest Huis van Marjan Teeuwen – sloopkunst is haar levenswerk
Verwoest Huis 11 is een semi-permanente installatie van Marjan Teeuwen bij BRUTUS in Rotterdam. Volgens het door haar beproefde recept van slopen en bouwen, bouwen en slopen is Teeuwen met een aannemer en vijf teamleden de muren, vloeren en plafonds te lijf gegaan en heeft zij het gebouw van binnen versplinterd tot een veredelde ruïne, een georganiseerde chaos van beton, baksteen, planken, gekapseisde stalen balken vol roest en vocht, kortom: een orgie van puin. Wilma Sütö daalde af in de schemering van dit pand, ‘dat onvermijdelijk doet denken aan oorlog en verderf.’
Seksuele wezens die kunst kopen – over vrouwelijke seksualiteit die losstaat van de mannelijke blik
Ook veel vrouwen kochten kunst in de zeventiende eeuw, blijkt uit recent onderzoek. Dit weerspreekt de algemene aanname dat kunst in die tijd alleen dóór en vóór mannen werd gemaakt. En suggereert indirect dat sommige kunstwerken achteraf te makkelijk zijn geseksualiseerd. Is dat een bevrijding voor ons nu, vraagt Daan Borrel zich af. ‘Er ontstaat veel ruimte als je de male gaze niet meer zo serieus neemt.’
Leonora Carrington en hoe door haar achtervolgd te worden
In een droom komt een vrouw met lang bruin haar en een groen gewaad zwijgend bij Romy Day Winkel in de kamer op de grond zitten. Is het Leonora Carrington, de surrealistische schilder en schrijver, of is het haar onderbewuste dat de obsessie met Carrington weerspiegelt?
Stopte je voor die winkel, of ging je er naar binnen? – over samenwerken met mensen met een andere moedertaal
Marjoca de Greef schreef een kort Engelstalig essay in de vorm van een brief aan Viktorija Ilioska, Eléonore de Montesquiou, Anastasija Pandilovska en Elke Uitentuis. Deze door Suns and Stars uitgenodigde groep kunstenaars en curatoren gaat de komende tijd intensief samenwerken in het project We don’t want to be stars, but parts of constellations. Omdat ze elk een andere moedertaal hebben – Macedonisch, Ests, Frans en Nederlands – spreken ze Engels met elkaar. Dit heeft consequenties. Door Engels te gebruiken maken zij hun werk en onderzoek tegelijkertijd toegankelijk en ontoegankelijk. Het gebruik van de Engelse taal veroorzaakt en houdt ook uitsluiting in stand. Voor Mister Motley zette Marjoca haar Engelstalige brief over vertalen om naar het Nederlands.
A pride of Unicorns
The Unicorns as we know them, were once pictured as savage monsters. During the Late Middle-ages, the animal was stripped of their unique, fear instilling qualities. Visual artist Stef Veldhuis researched this transformation and uncovers exactly what the domestication of the Unicorn tells us about human supremacy, the wilderness, and systems of oppression.
Hoe de Eenhoorn zijn Monsterlijkheid verloor en wat dat zegt over het succes van de PVV
Ooit was de Eenhoorn een wild monster. In de late Middeleeuwen werden afbeeldingen van het dier gestript van zijn unieke, angstaanjagende eigenschappen. Kunstenaar Stef Veldhuis onderzoekt deze transformatie en ontdekt wat het temmen van de Eenhoorn ons vertelt over menselijke suprematie, de wildernis, systemen van onderdrukking en PVV’ers.
Pope.L (1955 – 2023) en zijn kritiek op de zichtbaarheid van het zwarte lichaam in de openbare ruimte
In de laatste week van december overleed de kunstenaar Pope.L. Zijn performances, waarin de kritiek op de zichtbaarheid van het zwarte lichaam in de openbare ruimte centraal staat, nemen een belangrijke plek in binnen de geschiedenis van de Afrikaans-Amerikaanse kunst en postmoderne performance. Zijn lichaam was zijn instrument, en hij was bereid het in te zetten op manieren die voor hemzelf en zijn toeschouwers ongemakkelijk, bizar, komisch en traumatisch waren. In 2019 schreef Jeanette Bisschops dit essay over zijn oeuvre.
Kleding als oefening van het geheugen
De vader van Merel Bem kwam op de fiets ten val. In de ambulance of in het ziekenhuis werd zijn kleding opengeknipt. Even later kreeg hij een hemelsblauwe pyjama aan. In haar essay gaat Merel in op het autobiografische verhaal dat kleding ons kan vertellen. ‘Als je alle kleding die je ooit in je leven hebt gehad, alle babyschoentjes, winterjassen en trouwjurken, bij elkaar zou zoeken, zou je je autobiografie hebben.’
Wakers op de drempel – over bezit en bescherming in historische landelijke architectuur
Kunstenaar Bart Lunenburg is geïnteresseerd in architectuurgeschiedenis en heeft een voorliefde voor (middeleeuwse) houtbouw. Wat begon als een ode aan het leven van zijn grootouders, leidde tot een doorlopend onderzoek naar vergeten folklore, beschermende symbolen en machtsverhoudingen binnen de landelijke architectuur van Oost-Nederland, die verschillende nieuwe kunstinstallaties heeft opgeleverd.
Het terugkerende imperiale monster – de historische oervader als nationalistisch wapen voor Poetin en Hitler
In zijn Weltweisheit: die Hermannsslacht plaatst Anselm Kiefer de Germaanse legeraanvoerder Hermann de Cherusk centraal. De mythe van deze legeraanvoerder werd door Hitler aangegrepen: hij vormde Hermann om tot de nationalistische oervader om zo wortels te creëren voor het Derde Rijk. Hille Engelsma ziet een parallel met hoe Poetin de middeleeuwse grootvorst Vladimir de Grote inzet als nationaal symbool voor eigen gewin.
Advertenties
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl
Nieuwe artikelen laden...