‘In westerse instituten ben je als maker van kleur nooit écht welkom; in het beste scenario word je als gast gezien. Voor het eerst hadden we het privilege dat we de sleutels van een ruimte in handen hadden en zelf mensen mochten ontvangen.’ In september opende het Rotterdamse moezeum. In een tijd van voortdurende genocides, sociale onrechtvaardigheid en xenofobie, is moezeum er om samen uit te rusten, elkaar te helpen en dominante discoursen te bevragen en doorbreken. Maureen Ghazal interviewde kunstenaar Ghita Skali die samen met kunstenaar Salim Bayri zorgdraagt voor het concept van de ruimte en de programmering van de tentoonstellingen.

Anne-Mirthe Huijser denkt terug aan het moment dat zij en studiegenoot E in een boek voor het eerst een Marlow Moss zagen en in eerste instantie dachten dat het om voor hen onbekend werk van Mondriaan ging. In de tentoonstelling Radicaal in Museum Arnhem ontmoet Anne-Mirthe Moss’ werk opnieuw, maar wordt ze ook geraakt door werk van Hanna Nagel: ‘De serie tekeningen doet me denken aan de sfeer van Het verhaal van de dienstmaagd van Margaret Atwood. Ik krijg kippenvel: dat Nagel dit vastlegde vind ik bewonderenswaardig. Ze leefde in een tijd waarin er nauwelijks de juiste woorden gegeven werden aan verkrachting, misogynie of seksuele intimidatie. […] Hoe krachtig moet het geweest zijn om dit verzet in beeld te vangen?’

Deze week is Ahmad Mallah te gast bij Kunst is Lang. De verschrikkingen die nu in Palestina plaatsvinden komen op verschillende manieren terug in zijn werk: op polaroids zien we zijn naakte lichaam, gekneveld en soms geblinddoekt, met daar overheen rauwe streken verf die geweld suggereren en zijn identiteit op de foto uitwissen, zoals dat gebeurt bij de duizenden Palestijnen die worden vermoord. Voor zijn schilderijen kiest Ahmad voor een zachtere verwerking van de continue stroom gruwelijke beelden: ze worden weergegeven in gedempt roze, paars en oranje, en krijgen door de plaatsing van bloemen of een olijfboom op de voorgrond een minder intens karakter.