In deze tiende aflevering van Kan niet bestaat niet gaat Maurits de Bruijn met Daniëlle van Ark in gesprek over zelfkritiek en authenticiteit, over merchandise en de tijdloosheid van sommige interesses. ‘Je hebt gewoon overlappende ideeën, vooral met kunstenaars die vanuit dezelfde rode lijn werken of met dezelfde materialen. Dan zag ik weleens werk op een beurs of bij een galerie en dan dacht ik: ‘Nou, dit wilde ik ook maken!’.’

In de documentaire All the Beauty and the Bloodshed (2022) vertelt Goldin over de kritiek die ze in haar beginjaren als fotograaf kreeg. Vooral mannelijke collega’s, galeriehouders en kunstrecensenten verweten haar een gebrek aan technische capaciteit. Maar het is juist dat gebrek aan perfectiedrang dat schrijver en fotograaf Tatjana Almuli weet te beroeren: “Ik ken geen fotograaf bij wie je de lucht op sommige foto’s bijna kunt ruiken, de lippen van de gefotografeerde haast kunt proeven. Waar zowel pijn als plezier zo voelbaar is – zo filmisch, zo levendig.”

In Paul DD Smiths solotentoonstelling The Chiral Gate overlappen de natuur en de mens, land en water, de goddelijke en de aardse wereld. Zijn kleurrijke werken worden bevolkt door door dieren die aseksueel reproduceren of tweeslachtig zijn. Persis Bekkering bezocht The Chiral Gate met filosoof Patricia de Vries, die onder meer onderzoek deed naar speculatieve voorstellingen van artificiële baarmoeders.
‘De transformatie is compleet, zeg ik.
We zijn mens én dier geworden, antwoordt Patricia, slakmensen. De tegenstellingen zijn opgeheven.’

Deze week is Marenne Welten te gast bij Kunst is Lang. Voor haar schilderijen, tekeningen en collages grijpt Marenne terug op de situaties waarin grotere, maatschappelijke verhalen raken aan haar persoonlijke leven. Ze verbeeldde bijvoorbeeld in pasteus opgezette werken fictieve bewoners uit een voormalig ‘oudemannenhuis’ in Breda: de uitgerangeerde senioren die in een sobere opvang werden geplaatst, en in zijn jeugd een schrikbeeld vormden voor haar vroeg overleden vader.