Samen met kunstenaar Jasper Griepink bezoekt Dagmar Bosma Song Sing Soil in de Vleeshal. In de gotische ruimte raken ze aan de hand van de krioelende, over elkaar heen buitelende en samenkluitende lichamen in gesprek over hoe aarde niet één is, de relatie tussen lied en land, en ecocentrische verstrengeling.

In aflevering veertien van Kan niet bestaat niet gaat Maurits de Bruijn in gesprek met Charl Landvreugd over het droomwerk dat hij tot op heden niet gerealiseerd heeft: een muziekstuk dat verschillende culturele achtergronden in een nieuwe vorm samenbrengt. Daarnaast vertelt Landvreugd over hoe hij als Hoofd Onderzoek en Curatorial Practice bij het Stedelijk Museum in Amsterdam ruimte creëert voor anderen, en hoe hij op een artistieke manier probeert wetenschap te bedrijven en met artistieke methodes kijkt naar hoe het museum aankoopt en beleid maakt.

Met Táctica Sintáctica laten kunstenaar Diego Bianchi en curator en dichter Mariano Mayer nieuwe perspectieven los op bestaande werken door deze op een geheel eigen, speelse, fysieke manier te verweven met de tentoonstellingsruimten in Marres, tegen de museum-routine in. Het doel was de tegenstellingen tussen object en bezoeker op te heffen en hun lichamen te bevrijden van de regels die voorschrijven hoe we ons in een museum horen te ge­dragen. In deze dialoog gaan Bianchi en Mayer het gesprek aan over hun bijzondere samenwerking en het proces dat eruit voortvloeide: ‘We probeerden ons van de inhoud te distantiëren en sloten een zacht pact met de kunstwerken. We wilden ze hetzelfde behandelen als elk ander object, als een materiële aanwezigheid die spreekt en ons leven verandert.’

Silly Type Foundry (STF), een initiatief van grafisch ontwerper Tariq Heijboer, is een online archief vol ongebruikelijke en vreemde typografische experimenten. Deze lettertypes hebben een spontaan karakter met een knipoog en zijn vooral afkomstig van makers buiten de typografie, die op een meer visuele manier naar het alfabet en taal kijken.

Deze week is Loran van de Wier te gast bij Kunst is Lang. Loran is zowel kok als kunstenaar, en orkestreert performances waarin in kleine groepjes gegeten wordt. Hij kookt met lokale producten en geeft aandacht aan zaken waar we normaal gesproken overheen kijken: van de manier waarop eten verbouwd is, tot de microben die via de handen van de boer op een groente belanden, en via het lichaam van degene die de groente eet weer verder verspreid worden.