Een oorlog is méér dan gewonde soldaten, exploderende gebouwen, ronkende tanks, rokende ruïnes. In de tentoonstelling To Watch The War in BAK laten filmakers het onderhuidse en het alledaagse karakter van het Russische geweld zien. Lisanne van Sadelhoff bezocht To Watch The War met de Oekraïense architect en kunstenaar Lesia Topolnyk, die haar bezoek met een bekentenis begint: ‘Ik ben angstig nu ik hier sta. Het is terrifying.’

De muze van Liv Liberg is zonder twijfel haar zus Britt die ze al vijftien jaar lang fotografeert. Het meest recente werk van hun moeder, kunstenaar Marliz Frencken, lijkt een verbintenis aan te gaan met Liv’s foto’s want Marliz schildert nu het liefst Britt en ook in die portretten spelen kleding en houding een rol. ‘Mijn moeders werk was voortdurend de verbeelding van de vrouw die zij heeft gemist in haar leven en waar ze naar op zoek was, die zoektocht heeft zij aan ons doorgegeven.’

Minke Schönthaler krijgt het plaatsvervangend benauwd als ze in het videowerk Hydrocarbon Man ziet hoe iemand zich ‘wast’ met de dikke, vieze rook van uitlaatgassen. Hoewel er pas veel later een woord werd bedacht voor wat ze toen ervoer, brengt het zien van Hydrocarbon Man haar terug naar het moment dat haar moeder haar vertelde dat plastic giftig is.

Linda Selena Boos ontmoet Buhlebezwe Siwani in het Amsterdamse Westerpark, een plek waar Buhlebezwe spiritueel kan aarden. ‘Voor mij resoneert beeldende kunst op een diep niveau met het spirituele veld. Want door te verbeelden en te visualiseren waar wij in geloven kan kennis worden overgedragen.’

Deze week is Oeke Hoogendijk te gast bij Kunst is Lang. In veel van de documentaires die Oeke maakte, is een belangrijke rol weggelegd voor kunst en de wereld eromheen, als Het nieuwe Rijksmuseum, Mijn Rembrandt en De schatten van de Krim. Haar films ontsluiten werelden die normaal gesproken gesloten blijven, en waarin Oeke met een scherp oog voor schoonheid, conflict en menselijk gedrag vastlegt wat ze aantreft. Dat liet ze ook zien met Housewitz, het portret van haar moeder, die tientallen jaren als kluizenaar op één verdieping van haar woning leefde, en enkel via haar computer en televisie de wereld verkende.