In de praktijk van Agnes Waruguru zijn planten zowel uitgangspunt als middelpunt. Het landschap is belangrijk voor haar, niet als een weergave ervan maar om een emotie een thuis te geven. Haar zoektocht om de geest van overledenen een plek te geven ontroert Hanne Hagenaars. ‘Bijna iedereen die een geliefde heeft verloren kent dat dubbele gevoel van de onbegrijpelijke afstand (nooit meer een omhelzing, nooit meer een gesprek) die samenvalt met een onverdraaglijke nabijheid, want degene die de aarde heeft verlaten is meer dan ooit aanwezig.’

Alex de Vries ging op atelierbezoek bij Frans van Lent. Van Lent formuleert een voornemen en voert het consequent uit. Het is een afspraak met zichzelf die hij nakomt. ‘Je zou het werk van Frans van Lent kunnen zien als ‘acties’, maar eerder is van het tegendeel sprake. Geen ‘non-acties’ want hij doet wel degelijk iets, maar het is een gebeurtenis waarin niets gebeurt.’

Sifra Coulet bekeek de film Blackbird Blackbird Blackberry waarin een vrouw van middelbare leeftijd ongepolijst in beeld komt en vraagt zich af hoeveel weerzin dit personage oproept. ‘Wellust en onmatigheid, twee van de zeven hoofdzonden en dan ook nog eens gepleegd door een vrouw. Zeker op die leeftijd en met dat voorkomen, moest ze zich schamen, lijken zowel de vrouwen op het scherm als naast me in de zaal te denken.’

Deze week is Matea Bakula te gast bij Kunst is Lang. Matea manipuleert de materialen voor haar sculpturen zodat ze een verrassende gedaante aannemen. Voor de hal van Het Utrechts Archief maakte ze een metershoge zuil die op het oog van marmer is, maar in feite bestaat uit papier maché van afgedankt papier. Voor Lustwarande in Tilburg bouwde ze een kolom met panelen waarop gebrande suiker en piepschuim samen een fascinerend oppervlak vormen, als een stroom lava die zich onder invloed van warmte en zon in beweging zet.