De intergenerationele insteek van All Our Yesterdays, een trio-tentoonstelling die begin mei opende bij IKOB – Museum of Contemporary Art in het Belgische Eupen, creëert een overkoepeld narratief waar onderzocht kan worden of dit soort overdrachten betekenisvol zijn. In zulke verbanden gaat het over geleefde kennis, dingen die je leert door vallen en opstaan, of de dingen die niet worden uitgesproken omdat ze op andere manieren worden aangeleerd. Misschien is het je moeder die je leerde om aandachtig naar de wereld te kijken. Of misschien wil je helemaal niet zijn zoals je moeder, maar ontdek je in de spiegel doorheen de tijd steeds meer van haar trekken in je eigen gezicht.

Vandaag publiceren we een hoofdstuk uit het nieuwe boek van Hanne Hagenaars. ‘Missen als een ronde vorm’ is een publicatie over kunst als een ‘in memoriam’. Het boek bevat gedichten, persoonlijke teksten, werken van Hanne Hagenaars en teksten gebaseerd op kunstwerken van anderen. ‘Missen als een ronde vorm’ gaat over verlies, rouwen, missen en rituelen. 

We kunnen verlamd raken als het gaat over duurzaamheid, bang om het niet goed genoeg te doen. De werken in Sustaining small acts in TENT Rotterdam brengen grote ecologische vragen terug tot materialen die dichtbij ons staan. Maureen Ghazal bezocht de tentoonstelling met kunstenaar Kate Price ‘Ik probeer altijd een gesprek aan te gaan met het materiaal.’

In De Zomer is Lang stellen kunstenaars uit het meest recente seizoen van Kunst is Lang hun favoriete aflevering uit het archief aan je voor. In de vierde aflevering hoor je de keuze van Lise Sore: aflevering 36 met Cindy Moorman. ‘[De aflevering, red.] raakte bij mij een aantal vlakken waardoor ik ‘m enorm de moeite waard vind. Zeker wanneer ze spreekt over de individualistische maatschappij waarin we leven versus een groepsgevoel wat we kunnen hebben. Hoe die twee naast elkaar bestaan. Dat vond ik heel erg indrukwekkend. Hoe zij daarover nadenkt hoe ze daar haar woorden in zoekt, hoe ze op zoek gaat naar groepen waar ze bij hoort.’