Leitmotif – voorbij het lijfelijke
In NUN Kunstruimte hangt een foto waarop iemand net buiten het kader slaapt. Haar voeten en benen zijn lichtjes gebogen in een lichaamstaal die diepe rust uitspreekt, de deken geplooid naar de bewegingen van haar slapende lijf. Mijn broertje maakte de foto, en door zijn ogen zie ik ook iets van mijn vader terug. Ook hij fotografeerde analoog, maar dan in kleur en in de goddelijke zomerdagen uit onze jeugd, waar we door velden en bossen struinden. Er bestaat zelfs een foto waarop de benen van mijn broertje in dezelfde houding liggen, op een hemelblauw matje in het hoge gras. De foto’s verschillen in veel opzichten van elkaar, maar in beide beelden schittert een grootse liefde voor het alledaagse door. Ze bevatten de blik van iemand die stilletjes observeert en in volle teugen kijkt, om vervolgens dichterbij te sluipen, in de hoop iets voor eeuwig te vangen wat zo weer vervlogen is. Een moment als een kostbaar fossiel, zachtjes en aandachtig in materiaal gedrukt.
In de tentoonstelling ‘Leitmotif’ is niet alleen het werk van mijn broertje – Aalt van de Glind dus – te zien, maar ook dat van zijn vriendin, Hannelotte van Elst, en hun studievriend Jannis Geronymakis. De drie leerden elkaar kennen op de academie in Enschede, en maken elk op hun eigen manier analoge foto’s die zich laten lezen als een visueel dagboek. Ze zijn geladen met herinneringen en gevoel, en weerspiegelen elkaar. Soms heel letterlijk in beeld, maar vaker in de ondertoon. Ze delen een soort introverte tred, want hoewel de lens naar buiten is gericht, laat die vooral een binnenwereld zien.
Ze delen een soort introverte tred, want hoewel de lens naar buiten is gericht, laat die vooral een binnenwereld zien.
De werken van Hannelotte van Elst bestaan veelal uit intieme beelden van mensen uit haar directe omgeving, gevangen in een moment waarop zij zichzelf terugtrekken. Ze zijn lijflijk aanwezig, maar hun gedachten zijn losgezongen en ergens anders. Een hand verstild in een onbewust gebaar, ogen die iets anders zien dan dat wat voor hen is. Door deze momenten te vangen en af te drukken op groots formaat, laat Hannelotte van Elst je even iets van onszelf zien: broos en krachtig tegelijk.
Ook Jannis Geronymakis gebruikt zijn binnenwereld als een kompas voor zijn werk. Als kind reisde hij veel tussen zijn ouders in Griekenland en Nederland. Deze reizen zitten diep in zijn wezen, zowel in het fysieke geheugen als in herinnering. Nu hij volwassen is trekt hij nog steeds veel rond. Van Rotterdam tot Istanbul en het gebied rondom de Zwarte Zee. Onderweg giet hij ontmoetingen, observaties en tijd in iets tastbaars: foto’s.
Die aandachtige blik van introverte kunstenaars, die werken maken waardoor je met een beetje geluk wordt losgezongen uit je lijf en inwaarts kijkt, al is het maar een moment.
Bij alle drie de fotografen kijk je naar intieme momenten, en hoewel ik besef dat ik verre van objectief ben, heb ik besloten om er toch over te schrijven. Er hangt namelijk iets in deze tentoonstelling waar we in deze snelle tijd niet gauw teveel van kunnen aanschouwen. Die aandachtige blik van introverte kunstenaars, die werken maken waardoor je met een beetje geluk wordt losgezongen uit je lijf en inwaarts kijkt, al is het maar een moment.
Leitmotif is vandaag nog te zien in NUN Kunstruimte in Arnhem
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl