Queerness

De Palestijns-Syrische kunstenaar S.T.A.T.E.L.E.S.S. zamelt met de verkoop van zijn portrettenserie Lost and Never Found geld in voor het Palestine Children’s Relief Fund. Maurits de Bruijn schrijft over de serie: ‘De werken lijken zoveel mensen wier identiteit is afgepakt weer een gezicht te geven. Dat komt deels door hun letterlijke fluïditeit, de waterigheid waarmee ze zijn geschilderd. Precies die techniek brengt me ook op een andere gedachte: dat deze mensen dreigen te verdwijnen, als we niet oppassen.’

‘De tuin is een manier om voort te leven. Om uit te reiken naar de toekomst, want dat is tuinieren in de eerste plaats: het werk dat je vandaag doet, levert pas maanden later – als dat al gebeurt – iets op.’ Maurits de Bruijn las de rijke, fijnzinnige dagboeken van kunstenaar Derek Jarman, onlangs als Moderne natuur in vertaling uitgekomen bij Das Mag.

The Unicorns as we know them, were once pictured as savage monsters. During the Late Middle-ages, the animal was stripped of their unique, fear instilling qualities. Visual artist Stef Veldhuis researched this transformation and uncovers exactly what the domestication of the Unicorn tells us about human supremacy, the wilderness, and systems of oppression. 

Ooit was de Eenhoorn een wild monster. In de late Middeleeuwen werden afbeeldingen van het dier gestript van zijn unieke, angstaanjagende eigenschappen. Kunstenaar Stef Veldhuis onderzoekt deze transformatie en ontdekt wat het temmen van de Eenhoorn ons vertelt over menselijke suprematie, de wildernis, systemen van onderdrukking en PVV’ers.

Richtje Reinsma vatte het plan op om mensen met audio te laten wandelen door het lichaam. Het idee leidde tot een uitgebreid onderzoek, ze sprak met onder meer een psycholoog, dermatoloog, vroedman en haptonoom. Wat is het toch dat onze buitenste laag, nota bene ‘dode’ huidcellen, zo ontzettend gevoelig is? Op welke manier borgt de huid een vorm van begrenzing zonder volledig afgesloten te zijn? Welke rol speelt de huid in ons hechtingsproces? Laure van den Hout ging in gesprek met Richtje over al deze vragen die leidden tot het geluidswerk Huidwandeling.

Samen met kunstenaar Mounir Eddib bezoekt Arent Boon het Emile van Dorenmuseum in het Vlaamse Genk, in het bijzonder voor de tentoonstelling Knappe koppen. Ze waarderen de landschappen van Van Doren en zijn onder de indruk van een installatie van Öznur Özturk. Toch vragen ze zich ook af: welke ‘knappe koppen’ zou dit museum nog meer kunnen tonen?

In deze zesde en laatste editie van De Zomer is Lang tipt Sandim Mendes – te gast in aflevering 236 van het meest recente seizoen – een aflevering uit het rijke archief van Kunst is Lang.

In het Nederlandse kunstlandschap bestaat nog vrijwel geen taal en theorie voor de complexe, veelzijdige ervaringen van mensen met een beperking. Mira Thompson schrijft over haar eigen ervaring en schetst manieren waarop de hedendaagse kunstwereld kan profiteren van de kennis en kunst die gehandicapte kunstenaars en theoretici hebben voortgebracht. ‘Op een dag realiseerde ik me dat we niet weten hoe we naar gehandicapte lichamen op een podium moeten kijken.’

In de reeks Kunst is Collectief ging de redactie in gesprek met Questions Collective, De School, De Onkruidenier, BOG., Lowrey Foley McClane, Club Gewalt, Pink Pony Express, We Make Carpets, BOYBAND, de literaire boyband, Jeanne van Heeswijk en Collectief Z o m e r e n. Hoe geven zij het ‘samen’ vorm? Wat zijn de overwegingen, twijfels, frustraties en overtuigingen die komen kijken bij verschillende vormen van collectiviteit? Naar aanleiding van deze inspirerende gesprekken reflecteert de redactie van Kunst is Collectief op (wat er ten grondslag ligt aan) de behoefte een collectief (te) vormen of een collectieve beweging op gang te brengen en wat er in de praktijk bij komt kijken.

In gezelschap van Jori Galama ging Fiep van Bodegom naar OSCAM voor ‘Let’s be honest: we all need rest’ die werd samengesteld door Lee Stuart. De tentoonstelling bevraagt het vastgeroeste kapitalistische systeem en creëert ruimte voor bredere perspectieven op ons idee van rust. ‘Ik merk dat bij beginnende kunstenaars onderling soms ook een soort ‘druk zijn’ wordt gespeeld. Druk zijn is succesvol zijn, vooral op dat moment in je carrière dat je het gevoel hebt dat je je nog moet bewijzen, en die eerste grote film, dat boek of die solotentoonstelling er nog niet is.’