
KUNST IS COLLECTIEF: BOG.
‘Ik heb het gevoel dat wij ‘rond’ fungeren, daarbuiten is veel vierkante shit waarmee we moeten dealen.’ In de vierde aflevering van Kunst is Collectief is BOG. te gast. BOG. werkt vaak collectief: samen bedenken ze de concepten, schrijven ze de teksten, creëren ze het toneelbeeld, staan ze op het podium en vormen ze de organisatie.



De natuur kan niet wegrennen – met kunstenaar Tom Bekkers naar Model Earth van Katja Novitskova in het Fries Museum
De Estlandse Katja Novitskova onderzoekt het raakvlak tussen natuur en technologie, de ecologische en digitale wereld. Haar tentoonstelling Model Earth in het Fries Museum ontfermt zich over de menselijke drang om de natuurlijke wereld op beeld vast te leggen; dat noemt ze een vorm van expansiedrift, toe-eigening, kolonialisme zelfs. Voor onze reeks De ontmoeting bezocht Roxane Soudagar Model Earth met kunstenaar Tom Bekkers: ‘We zijn allang het punt voorbij dat het een optie is om onze handen van de natuur af te halen, alsof we er geen invloed op hebben.’

Vermoord door haar man of een zelfverkozen dood – waarom we Ana Mendieta’s werk zouden moeten losweken van haar overlijden
In de podcast Death of an Artist worden de schimmige omstandigheden rond het overlijden van Ana Mendieta uitgeplozen. Maar zolang we haar oeuvre bekijken door de lens van haar dood, doen we haar werk tekort. ‘We moeten ervoor waken haar afdrukken te zien als een voorbode voor haar daadwerkelijke en definitieve eenwording met de aarde. Helemaal omdat precies dat argument in de rechtszaal werd gebruikt om Carl Andre vrij te pleiten,’ schrijft Maurits de Bruijn.

Nederland in New York – in gesprek met kunstenaars en kunstprofessionals die de oversteek waagden
Nederlandse kunstenaars en curators gaan al decennialang relaties aan met de dichtbevolkte stad van de VS die tevens geldt als het kolkende centrum van de Amerikaanse kunstwereld. Of gaat dat niet langer op? En: is het nog wel haalbaar om je in het peperdure en grondig gegentrificeerde New York te vestigen? ‘In New York mag iedereen werk maken, ook al is het bagger.’

Kunst legt narratieven van extractie bloot – met onderzoeker Jeff Diamanti naar Charging Myths in Framer Framed
Voor De ontmoeting bezoekt Fabienne Rachmadiev samen met Jeff Diamanti, onderzoeker en assistant professor Environmental Humanities aan de Universiteit van Amsterdam, de tentoonstelling Charging Myths in Framer Framed. Ze bespreken de zelfrechtvaardiging die grote bedrijven toepassen om extractie van grondstoffen te legitimeren, hoe het narratief van energietransitie andere motieven kan vertroebelen en de gevolgen die gepaard kunnen gaan met schaal.

De zee als metronoom – verwijdering en toenadering als tijdsbeleving
In een serie publicaties en programma’s onderzoeken Mister Motley en ArtEZ Studium Generale samen met studenten, kunstenaars, schrijvers, wetenschappers en denkers de verbanden tussen tijd, arbeid en ecologie. In het openingsessay van de serie gaat Laure van den Hout aan de hand van de natuur als eerste klok in op een tijdsbeleving die gevormd wordt door toenadering en verwijdering. Denk aan de maan en de zon – dichterbij en weer verder weg – aan donker en licht, eb en vloed. Aan de hand van water en de verschillende gedaantes waarin dat zich aandient, laat Van den Hout zien dat je niet kunt afdwingen in welke staat je bent op welk uur, dat productiviteit in de mate waarop wij het gewend zijn waarschijnlijk veel te veel een geforceerde staat is. Dat maakbaarheid en maakbare tijd grenzen kennen.

De grens tussen moeder en maker is flinterdun – over slaapliedjes als dragers van duisternis
‘Sleep, you […] sleep, you.’ Tijdens haar periode in Kunsthuis SYB onderzocht kunstenaar Sanne Kabalt met haar vijf maanden oude dochter de werking van slaapliedjes, die niet zelden een duistere of bezwerende ondertoon kennen. Ze schreef er een poëtisch essay over. ‘Wie moeder wordt kan nauwelijks om een zekere verwevenheid heen, tussen het dagelijkse, het zorgende, en het makerschap. In het onderzoek naar lullabies vervaagt de – toch al flinterdunne – grens tussen moeder en maker die ik in eerste instantie nog poogde te bewaken. Ik weet nu echt niet meer wanneer ik het één ben en wanneer het ander.’

Toegezongen aarde – met Jasper Griepink naar Song Sing Soil in de Vleeshal
Samen met kunstenaar Jasper Griepink bezoekt Dagmar Bosma Song Sing Soil in de Vleeshal. In de gotische ruimte raken ze aan de hand van de krioelende, over elkaar heen buitelende en samenkluitende lichamen in gesprek over hoe aarde niet één is, de relatie tussen lied en land, en ecocentrische verstrengeling.

KUNST IS LANG: Loran van de Wier
Deze week is Loran van de Wier te gast bij Kunst is Lang. Loran is zowel kok als kunstenaar, en orkestreert performances waarin in kleine groepjes gegeten wordt. Hij kookt met lokale producten en geeft aandacht aan zaken waar we normaal gesproken overheen kijken: van de manier waarop eten verbouwd is, tot de microben die via de handen van de boer op een groente belanden, en via het lichaam van degene die de groente eet weer verder verspreid worden.

KAN NIET BESTAAT NIET: Arna Mačkić
Kan een speciale plek in de publieke ruimte om samen vanaf te duiken de verschillen in een stad overbruggen? In aflevering twaalfvan onze podcast ‘Kan niet bestaat niet’ gaat architect Arna Mačkić hierover in gesprek met Maurits de Bruijn.

Voorbij de menselijke blik naar trauma kijken – in gesprek met Lesia Topolnyk die de Prix de Rome won met een project over de MH17-ramp
Lesia Topolnyk won de Prix de Rome Architectuur 2022 met haar werk No Innocent Landscape, een project over de MH17-ramp. Maurits de Bruijn zocht Lesia op en sprak met haar over hoe ze als architect zoekt naar mogelijkheden tot transformatie, om zo een collectief genezingsproces tot stand te kunnen brengen. ‘Ik wil het perspectief verschuiven, door de wereld vanuit andere ogen te bekijken. Voorbij het menselijke. Een andere omgang vinden met trauma, dat is een utopische of artistieke vraag.’

