Kunstenaars over een werk dat hen raakte – Katja Heitmann over mimegroep Bambie
Katja Heitmann (1987, DE) staat bekend om haar opvallende choreografieën. Ze werkt op het snijvlak van dans, beeldende kunst en theater, won de Prijs van de Nederlandse Dansdagen en de Gieskes-Strijbis podiumprijs. Op dit moment werkt ze aan Motus Mori Institute: een levend archief waarin menselijke bewegingen worden verzameld en gepreserveerd voor de toekomst. Haar werk wordt geroemd om zijn originaliteit, maar op de dansacademie twijfelde Katja of ze wel creatief genoeg was. Na het zien van een voorstelling van mimegroep Bambie wist ze hoe ze het lichaam wilde benaderen.
You are Another Me – Een papieren rondleiding door de Biënnale
Hanne Hagenaars schreef dit artikel op verzoek van het Museum van de Geest met als vraag om een papieren rondleiding te maken waarin de Biënnale van Venetië 2022 door de bril van Museum van de Geest wordt gezien.
Mette Sterre
Mette Sterre maakt kostuums die het hele lichaam bedekken – lichaamsmaskers in haar eigen woorden – en prachtige sculpturen op zich zijn. Ze zijn grotesk en uitgesproken, mooi en vervreemdend tegelijk en bewegen zich in een grijs gebied tussen natuurlijk en kunstmatig. En hoewel je ze best alleen op hun uiterlijke verschijning zou kunnen beoordelen, gaat er achter elk gezichtsmasker een wereld van associaties en theorieën schuil.
De ontzettende onvoorspelbaarheid van het hart – in gesprek met Coralie Vogelaar
Met een open, niet veroordelende blik en vol experimenteerdrift benadert Coralie Vogelaar haar speelveld: de ruimten waar mens en technologie elkaar ontmoeten. En dat zijn nogal wat ruimten, die lang niet zo helder af te bakenen zijn als we denken.
De kunst op de Biënnale van Venetië is weergaloos, nu het instituut zelf nog
Lieneke Hulshof bezocht de centrale overzichtstentoonstelling The Milk of Dreams op de 59e editie van de Biënnale van Venetië. Daar ziet ze hoe prachtige, solidaire en inclusieve kunst van nu extra hard botst met onderliggende structuren van macht en ongelijkheid.
Etiket – over ‘Someone Lives in This Body’
Jam van der Aa bezocht de tentoonstelling ‘Someone Lives in This Body’ in P-OST en constateert dat er ruimte lijkt te komen voor kwetsbaarheid en diversiteit in de kunsten.
Een ode aan de vulva – geen pornopoezen maar lippen zonder schaamte
Er heerst een vervormd beeld van hoe een vulva eruit moet zien. Dat is ook niet gek als je kijkt naar de ‘strakke pornopoezen’ die vrijwel onze enige beeldreferentie zijn in de media. Het geslachtsdeel lijkt voor veel mensen een mysterie vanwege het gebrek aan kennis. Maar dat is aan het verschuiven, en steeds meer kunstenaars tonen de vulva in al haar glorie, dwars tegen de schaamte en seksualisering in.
Het kwetsbare lichaam zonder beschermende idealisering – over RAUW in Het Rembrandthuis
Romy Zwart bezocht de tentoonstelling RAUW in Het Rembrandthuis. Hier laat een selectie hedendaagse werken zien dat een lijf meer is dan enkel een façade. Het is een complex systeem en een vat vol innerlijke processen die de oppervlakte lang niet altijd verraadt.
De grenzen van het lichaam – Guido van der Werve in het Eye
In de films van Guido van der Werve is maar één point of view en dat is dat van Guido, de maker, die laat zien wat Guido heeft bedacht en vervolgens zien we Guido dat zelf uitvoeren. Schrijver Dirk van Weelden kijkt naar zijn werk en schrijft over het oeuvre, denken en maken van Guido van der Werve.
Advertenties
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl
Nieuwe artikelen laden...