KUNST IS LANG: Mireille Tap
Deze week is Mireille Tap te gast bij Kunst is Lang. Mireille doet performances met haar stem, in of rondom zelf gemaakte sculpturen. De ene keer prevelt ze zoete en verleidelijke woordjes, de andere keer laat ze schel en klaaglijk gekef of een zeurderig gejengel horen. Mireilles werken raken aan het maatschappelijke construct van een ‘brave meid’, het al dan niet opeisen van je eigen ruimte, of het niet op waarde schatten van bijvoorbeeld een ‘zachte’ eigenschap als schattigheid.
‘Ik maak nu wat ik wilde maken toen ik jong was.’ – in gesprek met Lieke Göbbels (1948 – 2022)
Het idee dat experiment en vernieuwing enkel bij de jonge kunstenaar te vinden is, lijkt in onze hersenen geprogrammeerd. Om…
De schrijver als lichaam en het lichaam als schrijver – Hoe opnieuw te leren leven en schrijven met ziekte?
Ziekte is geen pose die je je kunt aanmeten, noch iets waar je afstand van kunt doen: dat is wat ziekte voor Moosje M Goosen definieert. Ziekte vraagt dan ook niet alleen om emancipatie in praktische opzicht maar ook om structurele veranderingen, zoals andere manieren van schrijven. Zo probeert Goosen schrijfvormen te introduceren die het gewicht van het lichaam mee laten wegen.
Het ziekenhuis als museum van het leven – over verhalen en kunstwerken uit de wachtkamer
‘Ziek zijn betekent vooral veel en vaak in wachtkamers zitten,’ schrijft Mirthe Berentsen. ‘In ruimtes met folders over aanpassingen van levensstijlen en weekbladen met doorzonlevens. Ondanks de frisse en bemoedigende kleuren van de muren zijn het geladen en beladen ruimtes, waaruit je niet kunt ontsnappen.’ Maar gelukkig zijn veel ziekenhuizen de trotse eigenaars van uitzonderlijke kunstcollecties.
KUNST IS LANG – Bart Lunenburg
Vandaag is Bart Lunenburg te gast bij Kunst is Lang. Zijn werk begint bij architectuur: hoe is de tekentafelvisie van een architect in de praktijk beïnvloed door de gebruikers van een gebouw, of hoe hebben epidemische ziektes invloed op hoe we een gebouw inrichten?
Het tijdperk van de paddenstoel is aangebroken
Maurits de Bruijn signaleert sinds kort op minder verwachte plekken zwammen, schimmels en paddenstoelen. En wel in het werk van Björk, Suzanne Bernhardt, Philip Kollman en David Shrigley.
Transformatie en verwerking – met Dr. Leni van Doorn naar Museum Tot Zover
‘Je kan goed zien waar de pijn heeft gezeten bij de kunstenaars. Ze maken de impact van kanker zichtbaar.’ In deel II van De ontmoeting bezoekt Nadia de Vries met Dr. Leni van Doorn de tentoonstelling ‘Kwaadaardig mooi’, waarin het leven met kanker centraal staat.
Geweld is een taal. To craft is to care.
Hanne Hagenaars schrijft over het werk van Teresa Margolles en hoe deze kunstenaar (de sporen van) geweld met kleding en textiel verweeft.
Tekenen wat er niet is – op atelierbezoek bij Agatha van Amée
In de tekeningen van Agatha van Amée is wat ze niet tekent minstens zo belangrijk als hetgeen ze wel tekent. Ze heeft de neiging de vierkante meters papier bijna volledig met houtskool te bedekken, maar toch zijn er ruimtes die ze onberoerd laat. Juist daar ontstaat de betekenis van haar werk.
De Holocaust is niet voorbij – over Kunst na Auschwitz in Kunstmuseum Den Haag
Maurits de Bruijn bezocht de tentoonstelling Kunst na Auschwitz in het Kunstmuseum Den Haag en trof het nog altijd shockerende werk aan van twee holocaustoverlevenden en kunstpioniers.
Wat doet een kunstenaar als het einde nadert?
Het kiezen wat je laatste kunstwerk wordt, lijkt een onmogelijke keuze. Alsof dat laatste werk je hele leven moet samenvatten in een magistraal finalestuk. Kunst en de dood hebben sowieso een authentieke relatie met elkaar. Sommige kunstenaars krijgen na hun dood een bijna goddelijke status toebedeeld en anderen die tijdens hun leven het podium hebben gekend, worden na de laatste adem vergeten . Kun je als kunstenaar daadwerkelijk doorleven in je werk en heb je daar invloed op? Is kunst groter dan het leven zelf?
Een verdoofd hoofd en een borstkas als massieve homp – Eva Spierenburg in Kunstenlab
De solo van Eva Spierenburg is momenteel te zien in het Kunstenlab in Deventer. Een tentoonstelling over hoe een lichaam reageert op rouw.
Portretten van de afwezige mens – Ansuya Blom in Club Solo
Gijs de Visser bezoekt voor Mister Motley de solo-tentoonstelling van Ansuya Blom in Club Solo.
Kunst
is lang:
Natalia Ossef
Natalia Ossef was te gast in Kunst is Lang. Haar werk kenmerkt zich door het spanningsveld tussen de geschiedenis en de actualiteit, tussen het individu en het collectief. In haar tekeningen en schilderingen komt de verwantschap tussen vormen uit de natuur en die van het menselijk lichaam naar voren: ronde vlakken die een rots of kei kunnen zijn, maar ook een baarmoeder, of een hoofd dat liefkozend wordt vastgehouden.
Alles wat ik weet is wat ik me herinner – over de tentoonstelling ‘I remember’
Emma Wiersma duikt in de tentoonstelling I remember, van Martín La Roche en Mirthe Berentsen, zoals de muurtekst zegt ‘over de waarde van herinneringen, vertalingen zonder woorden, leven met verlies en de maakbaarheid van taal’.
Advertenties
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl
Nieuwe artikelen laden...