Het beslissende moment – in gesprek met Lorian Gwynn
Lorian Gwynn is een van de zes winnaars van de Buning Brongers Prijzen 2024. Mister Motley interviewt dit jaar alle kunstenaars. Joost Jungsik Vormeer ging met Lorian in gesprek over de invloeden in haar werk: haar reizen naar Indonesië, de natuur, de rust van de kindertijd. ‘Als je naar mijn schilderijen kijkt, en dat kun je op foto’s niet zo goed zien maar in het echt wel, zie je door de dikte van de verf soms nog iets uit een vorig leven. En dat is in de realiteit ook zo. Zo ervaar ik het, dat het leven een bepaalde gelaagdheid heeft.’
KUNST IS LANG: Doris Boerman
Doris Boerman is te gast in Kunst is Lang. Doris is gefascineerd door hoe we ons lichaam en uiterlijk manipuleren om een gewenste identiteit uit te drukken. Ze onderzoekt met haar werk de verbanden tussen het lichaam als presentatiemodel voor een identiteit, en de tentoonstellingsmuren als presentatiemodel voor kunst.
Het afwezige lichaam dat is gaan spoken
Naar aanleiding van haar solotentoonstelling Choreografie in het donker in Kunstenlab, Deventer, ging Maurits de Bruijn in gesprek met Aimée Zito Lema. Over het geheugen, intergenerationeel trauma en levensgrote negatieven.
KUNST IS LANG: Kasper Bosmans
De mysterieuze schilderingen en objecten van Kasper Bosmans zijn vaak grafisch en verleidelijk, in sierlijke, heldere lijnen geschilderd of vormgegeven. Hun symbolische beeldtaal doet denken aan oude familiewapens, geïllustreerde boeken of digitale logo’s. Inhoudelijk combineren Kaspers werken verschillende verhalen en geschiedenissen, die samen met de zeggingskracht van de objecten zelf een nieuw verhaal construeren. Daarin is altijd aandacht voor een queer-perspectief: bijvoorbeeld in Kaspers project geïnspireerd op de excentrieke keizer van het Roomse Rijk Rudolf de Tweede, of in de werken die hij maakte over de botersmokkel tussen Nederland in België in de jaren 60 en 70, waarin de boter in Kaspers lezing glijmiddel werd voor opgewonden rondsluipende smokkelaars.
Berkenland – in gesprek met Mounir Eddib
Mounir Eddib is een van de zes winnaars van de Buning Brongers Prijzen 2024. Mister Motley interviewt dit jaar alle kunstenaars. Joost Jungsik Vormeer ging met Mounir in gesprek over het veranderde Genkse mijnlandschap en hoe dat steenkoolmijnverleden een weerslag vormt in zijn schilderijen waarbij materialen als teer een vrijheidsdrang symboliseren.
KUNSTKLANKEN: Tina Farifteh over The Flood
Into The Great Wide Open en Mister Motley slaan de handen ineen om de kunst die tijdens het festival op Vlieland zal neerstrijken voor een breder publiek te ontsluiten. In de podcast Kunstklanken maak je kennis met de kunstenaars die samen het kunstprogramma van het komende festival vormgeven.
Mary Anderson denkt aan Inge Lehmann
In het beeld dat Brigitte Louter voor Beelden in Leiden maakte, vindt een ontmoeting plaats tussen twee vrouwen uit de geschiedenis. Mary Anderson (1866-1953) vond de ruitenwisser uit toen ze zag dat de trambestuurder moest uitstappen om het raam schoon te maken. Inge Lehmann (1888-1993) ontdekte in 1936 dat onze aardkern uit een vloeibare buiten- en een vaste binnenkern bestaat. Door die ontdekking is ons beeld over de binnenkant van de aarde radicaal veranderd.
Over vloeibaarheid en circulair tijdsbesef – met Nico Parlevliet naar On Water, Flow and Warped Time in de Vleeshal
Ewa Ciepielewska en Agnieszka Brzeżańska drijven binnen het project Flow samen met kunstenaars, wetenschappers en ecologen in een steeds wisselende samenstelling op een zelfgemaakt vlot de rivier de Wisła af. Het kunstenaarsduo HUNITI GOLDOX heeft als artist in residence een tijdje meegevaren. Een selectie van het werk van dit duo en van de beide initiatiefnemers werden in de Vleeshal samengebracht. Kunstenaar, podcastmaker en bootjesman Nico Parlevliet vergezelt teja van hoften.
De angst regeert – een gesprek over stilte in het Nederlandse kunstenveld
Een gesprek met Mirjam Westen, Tina Farifteh en Maurits de Bruijn over de mogelijkheden die er momenteel liggen om als samenleving met elkaar te praten, via de beeldende kunst, over de genocide in Palestina.
Verzamelde herinneringen en aandoenlijke draadjes – naar het werk van Kees Wijker met Digna Sinke
Met filmmaker Digna Sinke gaat teja van hoften naar twee tentoonstellingen van Kees Wijker in Middelburg. Kees Wijker speelt met treintjes bestaat uit een verzameling gemaakte en gevonden voorwerpen, die samen een nieuwe werkelijkheid vormen. Beweging in het museum laat allerlei technische ontwikkelingen zien van grote stoommachines tot de eerste verbrandingsmotor. ‘Moeiteloos weet Kees Digna zijn wereld in te trekken. In herkenning wordt het pingpongen met herinneringen en ben ik de notulist.’
Voor westerse, geprivilegieerde mensen nauwelijks te bevatten – over Ingepalmd van Susanne Khalil Yusef
Maurits de Bruijn stuitte in Kunstinstituut Melly op een enorme bloempot waar reusachtige parels aan hingen. Ingepalmd (2022) van Susanne Khalil Yusef is een ode aan haar voorouders die parelvissers waren en in Jaffa woonden voordat ze werden verdreven. ‘Een volksverdrijving, een genocide, een Nakba, het lijken abstracte gegevens – voor westerse, geprivilegieerde mensen nauwelijks te bevatten – maar ze leiden tot concrete scheuren, echte pijn. Daar getuigen de sculpturen van Yusef van, ze geven gestalte aan het onvoorstelbare en het weggemoffelde.’
Het rondkolkende blauwe water van Kevin Osepa dat betekenis met zich meedraagt
Teilen met blauw water, gekleurd door Reckitt’s Crown Blue Squares. Intens blauw poeder samengeperst tot kleine blokjes, gemaakt om grauwe was optisch witter te maken. Ze vormen het middelpunt van de installatie die Kevin Osepa bij Buro Stedelijk maakte. Sifra Coulet schrijft: ‘Ik vraag me af hoe dit wasproduct is verworden tot spiritueel reinigingsmiddel. Heeft die specifieke functie van het optisch wit maken van textiel daar ook iets mee te maken? Schoon en puur en blank en wit. Het zijn associaties die zeker het afgelopen decennium onder invloed van het dekoloniale denken terecht bevraagd worden.’
Een kapel van wilgentakken
Voor Beelden in Leiden liet Kitty Maria zich inspireren door de praktijk van Moniek Toebosch met in het bijzonder de Engelenzender: Wie tussen 1994 en 2000 afstemde op de radiofrequentie die op borden werd aangegeven, kreeg over de gehele lengte van de Houtribdijk engelengezang te horen. Met dit audiokunstwerk wilde Toebosch een persoonlijke schuilplaats bieden, waarbij de auto transformeerde tot een eigentijdse wegkapel. Kitty Maria maakte voor Beelden in Leiden een kapel die is opgebouwd uit dezelfde materialen als waarvan de Houtribdijk is gemaakt.
If the moon was a cookie that would reflect over the Gizeh desert
Kunstenaar en aristocraat Alexine Tinne (1835-1869) was een van de eerste vrouwelijke fotografen in Nederland en maakte ongebruikelijk verre en gevaarlijke tochten. Ze ging op zoek naar de bron van de Nijl en in de Sahara maakte ze foto’s en tekeningen. Tinne vond vanwege haar welgestelde achtergrond dat ze het recht had om ‘de wereld te ontdekken’. De absurditeit van haar stoet, het lef dat ze had, haar verwendheid, maar ook de naïviteit die gepaard ging met haar ondernemingen heeft Mickey Yang levensgroot verbeeld met een serie installatiesculpturen bij Beelden in Leiden.
De geur die bij oma hoort – over My Oma in Kunstinstituut Melly
Oma. Drie letters die een wereld vol associaties en geschiedenis oproepen. In de groepstentoonstelling My Oma in Kunstinstituut Melly vormt die wereld het vertrekpunt. Sifra Coulet bezocht My Oma: ‘Als iets inherent is aan het archetype van de oma, dan is het wel activiteit: doen, zorgen, overdragen, voorleven.’
Advertenties
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl
Nieuwe artikelen laden...