
Op de Groningse gasbel – over kunst in het aardbevingsgebied
Het Resort vroeg drie kunstenaars te verblijven in zwaar door de aardbevingen getroffen Slochteren voor een residentieproject. De kunstwerken die dat opleverde zijn nu te zien in Greenfields / Subsurface: een tentoonstelling als wandelroute op het Kultuureiland in Siddeburen. Carmen van Bruggen bezocht de kunstwerken en reflecteert op wat zowel letterlijk als figuurlijk onder de oppervlakte speelt: gas, bevingen en politieke taalspelletjes.

DE ZOMER IS LANG: Kan niet bestaat niet met Bertien van Manen
Over een week begint het nieuwe seizoen van Kunst is Lang. Dan is Maarten Baas te gast. In de tussentijd willen we jullie graag wijzen op een andere podcast die Mister Motley in samenwerking met De Brakke Grond maakte: Kan niet bestaat niet. Vandaag hoor je aflevering één met Bertien van Manen.


Mensen zijn honden. En het wordt tijd dat we ons daarmee verzoenen.
Maurits de Bruijn bezocht met zijn hond Boter één van de door Eva Meijer geïnitieerde Dog Dinners in Mediamatic, waar hond en mens exact dezelfde gangen aten, aan dezelfde tafel, op dezelfde hoogte. ‘Grenzen werden, net als de glazen, verkend en even later omvergeworpen.’

DE ZOMER IS LANG: De keuze van Sandim Mendes
In deze zesde en laatste editie van De Zomer is Lang tipt Sandim Mendes – te gast in aflevering 236 van het meest recente seizoen – een aflevering uit het rijke archief van Kunst is Lang.

Een gezond lichaam is een sociaal construct – hoe de Crip Theory ontoegankelijkheid (in de kunsten) aankaart
In het Nederlandse kunstlandschap bestaat nog vrijwel geen taal en theorie voor de complexe, veelzijdige ervaringen van mensen met een beperking. Mira Thompson schrijft over haar eigen ervaring en schetst manieren waarop de hedendaagse kunstwereld kan profiteren van de kennis en kunst die gehandicapte kunstenaars en theoretici hebben voortgebracht. ‘Op een dag realiseerde ik me dat we niet weten hoe we naar gehandicapte lichamen op een podium moeten kijken.’

KUNST IS COLLECTIEF 2/2: Het vormen van een sociaal klimaat
In de reeks Kunst is Collectief ging de redactie in gesprek met Questions Collective, De School, De Onkruidenier, BOG., Lowrey Foley McClane, Club Gewalt, Pink Pony Express, We Make Carpets, BOYBAND, de literaire boyband, Jeanne van Heeswijk en Collectief Z o m e r e n. Hoe geven zij het ‘samen’ vorm? Wat zijn de overwegingen, twijfels, frustraties en overtuigingen die komen kijken bij verschillende vormen van collectiviteit? Naar aanleiding van deze inspirerende gesprekken reflecteert de redactie van Kunst is Collectief op (wat er ten grondslag ligt aan) de behoefte een collectief (te) vormen of een collectieve beweging op gang te brengen en wat er in de praktijk bij komt kijken.

It’s OK… #1: De ideale toerist
Hoe documenteer je een kunstmanifestatie die voornamelijk uit samenkomsten bestaat? Met deze vraag in het achterhoofd zal Nadia de Vries de komende weken voor Mister Motley de verschillende bijeenkomsten van It’s OK… bijwonen. De eerste bijeenkomst die ze bezoekt, staat in het teken van roots – met andere woorden, het geworteld zijn in een buurt of gemeenschap.

Omdat mijn lichaam en geest hiernaar verlangen – over vrouwen met dubbeltalenten
Sytske van Koeveringe ging in gesprek met verschillende vrouwelijke makers met ‘dubbeltalenten’ en schreef tijdens haar verblijf in het Van Doesburghuis een brief aan Nelly van Doesburg waarin ze haar overdenkingen met haar deelt. ‘zodra ik mij moet verhouden tot de buitenwereld, tot de ander en er wordt verwacht dat ik vertel wat ik doe – zeefdrukken, schilderen en schrijven – verschijnt er een schaduw boven me in een vorm van een vraagteken.’

Honden, kinderen, kunstwerken – over Once an alien van Semâ Bekirović
Maurits de Bruijn schreef naar aanleiding van de sciencefictiondocumentaire Once an alien van Semâ Bekirović een essay over de vervlechting van ogenschijnlijke tegenstellingen: zwaarte en licht(heid). ‘Voor ouders als die van Semâ en mij moeten nieuwe werelden worden geschapen, omdat de huidige hen nooit heeft verwelkomd, hen niet begrijpt.’

KUNST IS COLLECTIEF: Jeanne van Heeswijk
In aflevering tien van Kunst is Collectief – de laatste in deze speciale reeks van Kunst is Lang – is kunstenaar Jeanne van Heeswijk te gast. Van Heeswijk vormt in haar eentje natuurlijk geen collectief, maar werkt collectief in al haar projecten, in steeds wisselende samenstellingen. Voor haar is collectief maken een poreus proces dat continu in beweging is, en iets dat nodig is om samen in beweging te komen en invloed te hebben op je eigen toekomst.

We willen niet wonen in betonnen gebouwen zonder bomen – in gesprek met beveiliger Inge over ‘Het futurisme & Europa. De esthetiek van een nieuwe wereld’
Tijdens een bezoek aan het Kröller-Müller Museum raakt Fiep van Bodegom in gesprek over het futurisme met beveiliger Inge die er al twintig jaar werkt: ‘Ik denk dat de visie van de futuristen naïef was, we willen niet wonen in betonnen gebouwen zonder bomen, alleen omdat dat technisch mogelijk is. Als je nu terugkijkt naar die tekeningen zonder bomen en de verheerlijking van techniek, van een economie van fossiele brandstof, denk je, hadden we maar een andere weg ingeslagen.’

Hoe kun je als kunstenaar wegblijven van gentrificatie en bijdragen aan een gezonde stad? – It’s OK … commoning uncertainties
Op initiatief van kunstenaar Jeanne van Heeswijk komen deze zomer bewoners, denkers, makers en activisten bijeen in de Oude Kerk, om daar met elkaar in gesprek te gaan over actuele sociaal-maatschappelijke vraagstukken en zo de kerk weer haar rol als huiskamer van Amsterdam terug te geven. Mister Motley neemt deel aan It’s OK… commoning uncertainties om het collectieve denkproces in de Oude Kerk te delen met de buitenwacht. Onze redactie luistert, reflecteert en geeft het proces weer vanuit hun eigen perspectief en vorm. De verhalen die hieruit voortvloeien worden gedurende de manifestatie gedeeld. Vandaag herpubliceren we in dit kader een essay van Sarah Doorduin, over de vraag hoe kunstenaars kunnen bijdragen aan rechtvaardige stedelijke ontwikkeling. ‘De lijn tussen ontwikkeling en uitsluiting is in deze situatie akelig dun. In het begin lijkt alles beter, maar al snel kunnen de kenmerken van gentrificatie gesignaleerd worden, iedereen herkent het beeld van bakfietsen, dure havercappucino’s, urban jungles en authentiek gebrouwen bier.’

Tegen de verwoesting van het land door kapitalistische grootmachten – met Ciska Mei naar Framer Framed
De tentoonstelling Tanah Merdeka brengt bij Framer Framed werken van het Indonesische kunstenaarscollectief Taring Padi en diverse bevriende kunstenaars samen rondom het thema ‘land’ en de sociaal-politieke implicaties ervan. Leana Boven bezocht de tentoonstelling met Ciska Mei: “Ik voel veel woede, over machtsstructuren en alle vormen van discriminatie, en dat is zeker een drijvende kracht in mijn werk.”

KUNST IS COLLECTIEF: Club Gewalt
In aflevering zes van Kunst is Collectief is Club Gewalt te gast. Het Rotterdamse collectief maakt, componeert, produceert en vertolkt eigen werk. In gesprek met Luuk Heezen vertelt Club Gewalt over hoe de zoektocht naar meerstemmigheid naast pijnlijk ook productief kan zijn.