Politiek

‘Ik eigen het me toe dat de buitenwereld iets van mijn beperking vindt’ – op atelierbezoek bij Lotte Werkema

Typerend voor het werk van Lotte Werkema is dat ze toont hoe ze haar aanwezigheid moet bevechten, terwijl ze tegelijkertijd door haar rollator, rolstoel en lichamelijke hulpstukken juist duidelijk zichtbaar is. ‘Mensen zijn zo vrij mijn lijf te becommentariëren, maar dat kan ik beter zelf doen. Dan ligt de bal bij mij. Als de goegemeente, de kunstwereld of de politiek daar maatschappelijk verzet in ziet, dan accepteer ik dat.’ Alex de Vries bezocht haar atelier en ging met Lotte in gesprek. 

De oorlog in Gaza kan ons niet niet bezighouden – over de installatie ‘Ik en jij’ van Tina Farifteh

Er zijn maar weinig kunstenaars die binnen enkele weken in staat zijn middels een kunstwerk commentaar te leveren op een actuele gebeurtenis, schrijft Maurits de Bruijn. Tina Farifteh maakt met de installatie ‘Ik en jij’ de oorlog moedig tot onderwerp. ‘[…] ‘Ik en jij’ schept ruimte voor twijfels, vragen en onzekerheden, voor de tastende woorden waar een oorlog en het discours eromheen geen ruimte voor laat.’

Wie gelooft dat kunst sterker is dan wapens – Marjolijn van Heemstra over de oorlog in Israël en Palestina en onze collectieve machteloosheid

Schrijfster en theatermaakster Marjolijn van Heemstra schreef een tekst over de oorlog in Israël en Palestina en daarmee reikt ze naar woorden die onze collectieve machteloosheid gestalte geven. ‘En toch is het opstaan tegen de vernietiging in Gaza, niet alleen protest maar uiteindelijk ook vredeswerk. En vredeswerk is zwaar. Vooral omdat je alleen voor vrede kunt zorgen vanuit een plek van vrede. En die plek dat ben je zelf.’

‘Kunst over de oorlog móét multi-interpretabel zijn’ – met Lesia Topolnyk naar To Watch the War in BAK

Een oorlog is méér dan gewonde soldaten, exploderende gebouwen, ronkende tanks, rokende ruïnes. In de tentoonstelling To Watch The War in BAK laten filmakers het onderhuidse en het alledaagse karakter van het Russische geweld zien. Lisanne van Sadelhoff bezocht To Watch The War met de Oekraïense architect en kunstenaar Lesia Topolnyk, die haar bezoek met een bekentenis begint: ‘Ik ben angstig nu ik hier sta. Het is terrifying.’

It’s OK… #5: Wie kan zich het experiment veroorloven?

Nadia de Vries schreef een tekst naar aanleiding van het panelgesprek tijdens It’s Ok … in de Oude Kerk Amsterdam met de titel ‘What Have You Done For Me Lately?’ waaraan Amal Alhaag, Sabrine Ingabire, Rutger Esajas en Sénami Awunou deelnamen. Tijdens dit gesprek deelden zij hun ervaringen met, en observaties over het inclusiviteitsbeleid van de Nederlandse kunst- en cultuursector, in hun hoedanigheid als makers van kleur. De centrale vraag hierbij was: hoe kom je als maker los van witte waardesystemen? En hoe word je financieel zelfredzaam als je het bureaucratische machtsspel niet meespeelt, of niet wílt meespelen?

‘We hebben allemaal onze eigen Apocalyps’ – met schrijver Auke Hulst naar het Tschumipaviljoen

Samen met Auke Hulst bezoekt Carmen van Bruggen het Tschumipaviljoen in Groningen. Daar roept A House to Inherit: Postcards From the Future van Olivia D’Cruz en Marina Sulima vragen op over tijdreizen, de Apocalyps, klassieke denkfouten over de toekomst en welke rol er is weggelegd voor kunst als het gaat om het kunnen voorstellen van een alternatieve toekomst.

The curatorial ego is dangerous – in conversation with Yolande Zola Zoli van der Heide

For her last interview in this series, Rita Ouédraogo spoke with Yolande Zola Zoli van der Heide. Van der Heide is exhibition curator at Van Abbemuseum in Eindhoven. Her interests lie in diverse intersecting perspectives – institutional, trans-local, feminist, queer, intersectional, and modes that decentre the oppressor in practices of freedom and liberation – to influence art institutional practices. ‘Museum gallery spaces, white cube spaces have so much authority, but it’s all constructed and made by people. So we can shift and change it when it doesn’t serve us.’ 

Op de Groningse gasbel – over kunst in het aardbevingsgebied

Het Resort vroeg drie kunstenaars te verblijven in zwaar door de aardbevingen getroffen Slochteren voor een residentieproject. De kunstwerken die dat opleverde zijn nu te zien in Greenfields / Subsurface: een tentoonstelling als wandelroute op het Kultuureiland in Siddeburen. Carmen van Bruggen bezocht de kunstwerken en reflecteert op wat zowel letterlijk als figuurlijk onder de oppervlakte speelt: gas, bevingen en politieke taalspelletjes.

Interview met Arna Mačkić over de bedreiging van de inclusieve stad – It’s OK… commoning uncertainties

Op initiatief van kunstenaar Jeanne van Heeswijk kwamen deze zomer bewoners, denkers, makers en activisten bijeen in de Oude Kerk, om daar met elkaar in gesprek te gaan over actuele sociaal-maatschappelijke vraagstukken en zo de kerk weer haar rol als huiskamer van Amsterdam terug te geven. Mister Motley neemt deel aan It’s OK… commoning uncertainties om het collectieve denkproces in de Oude Kerk te delen met de buitenwacht. Onze redactie luistert, reflecteert en geeft het proces weer vanuit hun eigen perspectief en vorm. De verhalen die hieruit voortvloeien worden gedurende de manifestatie gedeeld. Vandaag herpubliceren een interview uit 2019, een interview van Milo Vermeire met architect Arna Mačkić over gentrificatie en hoe architectuur kan bijdragen aan een inclusieve stad. 

Een gezond lichaam is een sociaal construct – hoe de Crip Theory ontoegankelijkheid (in de kunsten) aankaart

In het Nederlandse kunstlandschap bestaat nog vrijwel geen taal en theorie voor de complexe, veelzijdige ervaringen van mensen met een beperking. Mira Thompson schrijft over haar eigen ervaring en schetst manieren waarop de hedendaagse kunstwereld kan profiteren van de kennis en kunst die gehandicapte kunstenaars en theoretici hebben voortgebracht. ‘Op een dag realiseerde ik me dat we niet weten hoe we naar gehandicapte lichamen op een podium moeten kijken.’

KUNST IS COLLECTIEF 2/2: Het vormen van een sociaal klimaat

In de reeks Kunst is Collectief ging de redactie in gesprek met Questions Collective, De School, De Onkruidenier, BOG., Lowrey Foley McClane, Club Gewalt, Pink Pony Express, We Make Carpets, BOYBAND, de literaire boyband, Jeanne van Heeswijk en Collectief Z o m e r e n. Hoe geven zij het ‘samen’ vorm? Wat zijn de overwegingen, twijfels, frustraties en overtuigingen die komen kijken bij verschillende vormen van collectiviteit? Naar aanleiding van deze inspirerende gesprekken reflecteert de redactie van Kunst is Collectief op (wat er ten grondslag ligt aan) de behoefte een collectief (te) vormen of een collectieve beweging op gang te brengen en wat er in de praktijk bij komt kijken.

Advertenties

Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl

Nieuwe artikelen laden...
1 2 5 6

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

* verplicht

Meer Mister Motley?

Draag bij aan onze toekomstige verhalen en laat ons hedendaags kunst van haar sokkel stoten

Nu niet, maar wellicht later