Feminisme

, cannot be lost.

De tentoonstelling What Cannot Be Held in de Brakke Grond draait om de kwetsbare positie van de mens in een alsmaar veranderende wereld. Andrea Koll hoopt tussen deze werken, afkomstig uit de collectie van Mu.ZEE, iets te vinden dat als thuis zal voelen. 

De kunstenaar-moeder heeft ‘trut’ op haar voorhoofd staan

“Put the mom in MoMA” en: “What happens to the avant-garde when the mother laughs?” zijn enkele van de leuzen die te lezen zijn op de spandoeken van Mothernism, een installatie van Lise Haller Baggesen. Al twaalf jaar lang reist Baggesen rond met variaties op de installatie die bestaat uit een tent, spandoeken, een geprinte mindmap. Het werk is nu te zien als onderdeel van Good Mom Bad Mom in het Centraal Museum. Met Lieneke Hulshof gaat Baggesen in gesprek over wat haar werk op dit scharniermoment betekent: ‘Mothernism is een utopische plek over zorg en de politiek die zich om zorg heen afspeelt. We hebben zo lang niet gepraat over het moederschap in de kunst. Ik wil het nu blijven tonen en erover blijven praten.’

Land zonder grenzen: Kom niet aan mijn gezin!

Zorg en moederschap. Binnen korte tijd lijken deze thema’s overal aanwezig binnen de kunstwereld. Voor onze serie Land zonder grenzen zal schrijver en kunstenaar Mirthe Berentsen de komende maanden werken aan een serie over het systeem waar die twee samenkomen: het gezin. In haar eerste bijdrage een interview met de Duits-Britse schrijver en zelfbenoemde marxistisch feminist Sophie Lewis, die met werken als Abolish the Family (2022) en Full Surrogacy Now (2019) veel stof heeft doen opwaaien.

Land zonder grenzen: ‘Mijn kritiek op het gezin is systeemkritiek, maar mensen ervaren het als kritiek op hun privésituatie’

Welke mate van ontoegankelijkheid ervaren ouders van opgroeiende kinderen? Met kunstenaar en schrijver Mirthe Berentsen praten Maurits de Bruijn en Laure van den Hout over het ontmantelen van het kerngezin, het belang van niet-betaalde oppassen en de overlap tussen verschillende emancipatoire bewegingen. ‘Dit is geen issue van wel- en niet gezinnen, we snappen ook wel dat feminisme niet een vrouwenprobleem is. Hoe we het gezin hebben ingericht is problematisch voor ons allemaal. Dat we zelf kunnen kiezen hoe we wonen, leven en zorg verdelen, is nu vrijwel onmogelijk.’

KUNST IS LANG: Eva Bartels

Deze week is Eva Bartels te gast bij Kunst is Lang. Kunstenaar, schrijver en performer Eva Bartels begon vijf jaar geleden aan een monsterklus: in tien theatrale voorstellingen eert ze het werk van pionierende, vrouwelijke kunstenaars. Onlangs rondde ze de derde voorstelling in die reeks af, genaamd All Men Must Die. Vertrekpunt is het feministische S.C.U.M.-manifest van Valerie Solanas: een vlijmscherp pleidooi voor een maatschappij zonder kapitalisme én zonder mannen, dat door Eva een nieuwe interpretatie krijgt.  

Het onderscheid tussen rondtrekken en geworteld zijn – over het werk van Małgorzata Mirga-Tas

Joost Jungsik Vormeer bezocht in het Bonnefanten This Is Not The End of the Road, een solotentoonstelling met werk van Małgorzata Mirga-Tas, afkomstig uit een Poolse Roma-nederzetting. Op de textielwerken zijn vooral vrouwen te zien, zoals de Nederlandse Roma-activist Lalla Weiss en Alfreda Noncia Markowska, een Poolse Roma-vrouw die tijdens de Tweede Wereldoorlog Joodse en Roma-kinderen redde. Tijdens zijn bezoek vervaagde voor Joost het onderscheid tussen rondtrekken en ergens geworteld zijn. 

Marlow Moss – de kunstenaar die bijna onder de voetzool van Mondriaan belandde

Anne-Mirthe Huijser denkt terug aan het moment dat zij en studiegenoot E in een boek voor het eerst een Marlow Moss zagen en in eerste instantie dachten dat het om voor hen onbekend werk van Mondriaan ging. In de tentoonstelling Radicaal in Museum Arnhem ontmoet Anne-Mirthe Moss’ werk opnieuw, maar wordt ze ook geraakt door werk van Hanna Nagel: ‘De serie tekeningen doet me denken aan de sfeer van Het verhaal van de dienstmaagd van Margaret Atwood. Ik krijg kippenvel: dat Nagel dit vastlegde vind ik bewonderenswaardig. Ze leefde in een tijd waarin er nauwelijks de juiste woorden gegeven werden aan verkrachting, misogynie of seksuele intimidatie. […] Hoe krachtig moet het geweest zijn om dit verzet in beeld te vangen?’

‘Ik voelde me altijd gelukkig in de bouwkeet’ – op atelierbezoek bij Karin Daan

Alex de Vries ging op atelierbezoek bij Karin Daan. Samen blikken ze terug op Karins praktijk als ontwerper van werk in de openbare ruimte, waaronder het Amsterdamse Homomonument, en spreken ze over waar Karin nu mee bezig is. ‘Ik heb misschien wel het meeste geleerd van het lesgeven op de academie in ‘s-Hertogenbosch. Ik was daar om de studenten iets te leren, maar ik leerde zelf heel veel van de academie en de studenten.’

Iets dat gelijkenis kent met drilpudding – over verloop en verandering

Laure van den Hout zag de extatische film The Book of Flowers van Agnieszka Polska en werd gegrepen door parelachtige bloemknoppen en hallucinante meeldraden. Is het mogelijk om de biologische loop der dingen te veranderen, vraagt de voice-over van de film. En zo ja, wat zou daarvan de prijs zijn? Laure trekt een parallel met de onlangs verschenen film The Substance en schreef een kort essay over maakbaarheid en het hoofdpersonage dat de mens zich waant.

KUNST IS LANG: Kitty Maria

Kitty Maria onderzoekt als performancekunstenaar hoe het lichaam in onze maatschappij wordt ingezet voor werk. Hoe wordt het gedwongen aangepast om in een werkcontext te functioneren? Hoe kun je in een laboratorium interactie hebben met machines op andere manieren dan via de aan/uit-knop? En wat betekent het om door ziekte een lichaam te hebben dat niet productief kan zijn in onze efficiënte werkcultuur?

‘Niet zomaar een huis’ – over de 4e triënnale van Beetsterzwaag

Berber Meindertsma bezocht Kunsthuis SYB voor de 4e Triënnale van Beetsterzwaag. De titel van de triënnale, It hûs is net ien, zette haar aan het denken over haar eigen ouderlijk huis, dat eveneens in Friesland stond, en wat het is dat een huis een (t)huis maakt. Ze gaat in gesprek met verschillende residenten van Kunsthuis SYB en reflecteert op vragen als ‘wat is een huis?’ en ‘hoe verhoudt die persoonlijke ruimte zich tot de wereld daarbuiten?’, die beladen voelen met de dagelijkse bombardementen van huizen in de oorlogen die worden gevoerd, de alsmaar stijgende huizen- en huurprijzen, en het strenger wordende asielbeleid.

KUNST IS LANG: Doris Boerman

Doris Boerman is te gast in Kunst is Lang. Doris is gefascineerd door hoe we ons lichaam en uiterlijk manipuleren om een gewenste identiteit uit te drukken. Ze onderzoekt met haar werk de verbanden tussen het lichaam als presentatiemodel voor een identiteit, en de tentoonstellingsmuren als presentatiemodel voor kunst.

De tijd van ons leven – over het werk van Vanessa Baird

Deze zomer rapporteren onze schrijvers over de werken die ze op vakantie tegenkomen. In Museum De Reede in Antwerpen raakte Hanne Hagenaars begeesterd door de rumoerige tekeningen van Vanessa Baird die ze maakt te midden van een huishouden dat veel van haar vraagt. ‘Aan tafel met een stel kinderen, een gezin. Dat lijkt allemaal heel gezellig maar de een kotst de bruine smurrie weer uit, de ander klapt ermee tussen z’n handen en de derde doet Niets.’ 

Mary Anderson denkt aan Inge Lehmann

In het beeld dat Brigitte Louter voor Beelden in Leiden maakte, vindt een ontmoeting plaats tussen twee vrouwen uit de geschiedenis. Mary Anderson (1866-1953) vond de ruitenwisser uit toen ze zag dat de trambestuurder moest uitstappen om het raam schoon te maken. Inge Lehmann (1888-1993) ontdekte in 1936 dat onze aardkern uit een vloeibare buiten- en een vaste binnenkern bestaat. Door die ontdekking is ons beeld over de binnenkant van de aarde radicaal veranderd.

Advertenties

Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl

Nieuwe artikelen laden...

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

* verplicht