Vijftien geschilderde gezichten kijken grauw en kleurloos de galerie naar binnen. Deze twaalf mannen en drie vrouwen hebben stuk voor stuk minstens tien mensen vermoord. De achtergrond is lichtgrijs en boven de hoofden hangen naambordjes. Ze komen uit Canada, het land met procentueel gezien de meeste seriemoordenaars. Dit was voor kunstenaar Aldert Mantje genoeg rede om hun gezichten te schilderen, hangend aan ijzeren buizen.
Achterin de galerie aan de wit geschilderde wand hangen vijftien doeken van Menno Schenk. Donkere schilderijen met daarop gebouwen die uit de tijd van het communisme en de DDR lijken te stammen. Het zijn grijze fabrieken met stalen details die glinsteren in de donkere nacht. De toeschouwer kijkt schuin van onder tegen de gebouwen aan, de geschilderde fabrieken lijken hierdoor groter en imposanter. Deze doeken zijn de aanzet geweest voor het thema optimisme en Schenk zette met deze werken de toon van de groepsexpositie. De toon van de weemoed naar vroeger en het idee dat onze tijd niet meer optimistisch te benaderen valt.
Kunstenaar Aldert Mantje legt dit idee uit: ‘’De huidige kunst is een neerwaarts spiraal.’’De prijzen van kunst zijn te duur en er is geen gevecht meer. Aan de tafel van De Wereld Draait Door zitten alleen nog maar musicalsterren of Joost Zwagerman die niet kritisch kijken naar de gevestigde grote namen. Niemand die eens zegt ‘’Fucking Rothko, wat nou abstract.’’ Volgens Mantje moet er meer geschopt en geprovoceerd worden. Dan wordt het weer spannend. Dan krijgen we misschien weer de geladenheid en onrust terug die er was in de jaren ‘80. De jaren waarin volgens Mantje veel interessant en experimenteel werk werd gemaakt.
Het provoceren is terug te zien in alle werken die aanwezig zijn in Vriend van Bavink. Zo hangen er vier spierwitte doeken met daarop geschilderde gezichten van agressief uitziende mannen. De schilderijen zijn van Sky Wheeler en de mannen zijn geliefden die haar de afgelopen jaren hebben verlaten. Sky wheeler heeft de mannen eruit laten zien als criminelen, met een stalen blik in hun ogen en lippen die strak op elkaar zijn gespannen. Ze zijn geschilderd van voor en van de zijkant. Het doet denken aan gevangen die worden gefotografeerd voor een witte muur.
