#35, een nieuwe periodiek

1 februari 2016

Niet vaker vinden we iets terug dan dat we het verloren waren. Of het nou om spullen, gevoelens of de tijd gaat. Dat 2016 een schrikkeljaar is, wekt de indruk dat de maand februari afsluit met een extra dag: een blanco pagina in een agenda die we kunnen invullen met alle dingen waar we de afgelopen tijd niet aan toe zijn gekomen. Maar deze schrikkeldag is ook het bewijs van de uren, minuten of misschien maar de seconden waarvan we het onbestemde gevoel hadden dat we ze door de tijd heen kwijt geraakt waren. De aarde draait namelijk in 365,2421875 dagen rond de zon, wat betekent dat we drie jaar achtereen bijna zes uur overgeslagen hebben.

Tijdens een lange treinreis van Noord naar Zuid Italië wist een oud geliefde mij gedurende de hele rit op een vervalste tijd de wijzen. Toen het eind van de middag naderde riep hij triomfantelijk: ‘cadeau! Je hebt een extra uur!’ Ik kon toen alleen maar denken aan de minuten die eerder van mij afgenomen waren.

De schrikkeldag werkt ook eigenlijk als een soort spaarsysteem, duur betaald met de minuten die we gehaast naar een afspraak fietsten of de seconden die we tekortkwamen voor een afscheidskus: dit jaar worden we beloond. We vinden het bolletje sokken en herinneren nog maar nauwelijks dat we er geleidelijk aan een dag in hebben verstopt.
Maar wat doen we zodra we een dag winnen en er met tijd ook ruimte vrijkomt? Leren we pianospelen, halen we slaap in, maken we kunst of schonen we eindelijk de ijskast op, in een zoektocht naar producten die nog een extra dag over datum zijn?

Hiermee leidt mister Motley een nieuwe periodiek in van 28 dagen +1 waarin we extra tijd nemen voor dingen die we over het hoofd dreigden te zien, onderwerpen die we moeten inhalen en zaken die we kwijt dachten te zijn geraakt. Zo spreken we onder andere met beeldend kunstenaar Mels van Zutphen over de snelheid van het licht en zijn auto, tonen we een onderzoek van Sare Bakkers naar schrikkelseconden en andere wonderen, vragen we afstuderend kunstenaars naar hun dromen en verwachtingen van de kunstwereld, bespreken we het boek waarin schrijver Georges Perec de letter ‘e’ achter wegen liet, verkennen we utopieën en vragen we kunstenaars naar wat ze zouden doen als ze niet eerst hun huur moesten betalen.
Uiteindelijk zullen we de maand afsluiten met de grootste feestdag van het jaar: één waarin we zullen vieren wat we met teruggevonden tijd kunnen doen.

Hierbij willen we graag alle lezers uitnodigen om een suggestie of een beeld in te sturen voor een goede besteding van aanstaande schrikkeldag. Mailen kan naar vibekemotley@gmail.com