Afstuderen tijdens de lockdown – een zee van nieuwe stemmen V

De afgelopen jaren heb ik hier veel over nagedacht. Schilderen krijgt vaak kritiek omdat het oud en klassiek is. Het is ook al veelvuldig doodverklaard. Dat is begrijpelijk, aangezien de eerste schilderingen al meer dan 40.000 oud zijn. De grootste reden waarom ik schilder en als kunstenaar werk is simpelweg omdat ik een grote drang heb om het te doen. Ik vind het wel interessant om na te denken over hoe relevant een werk kan zijn in de context van hedendaagse kunst.

Persoonlijk ben ik vooral geïnteresseerd in het uitgebreide veld van schilderen. Mijn werk begeeft zich bijvoorbeeld op het vlak tussen schilderen en sculptuur. Ik geloof ook in de enorme vitaliteit van schilderen. We leven in een tijd en cultuur waarin de materialen diverser zijn dan ooit. Kunst, inclusief schilderkunst, die in deze tijd gemaakt wordt had niet op een ander moment kunnen bestaan. Daarnaast is het concept van wat schilderen is ook aan het uitbreiden. Schilderen verandert en wordt de hele tijd herboren.

Ik vind het interessant hoe kunstenaars over de hele wereld de grenzen van het traditionele schilderen oprekken en veranderen wat schilderen betekent. Schilderen kan tegenwoordig ook sculptuur bevatten of digitale media, performance of geluid.

Er is altijd een link tussen veel kunstenaars. Het is één groot netwerk waar de ene esthetiek de andere esthetiek voedt. Ik bewonder hoe zintuigelijk Ekblad haar werk is. De invloed van haar werk, en dat van vele andere pasteuze schilders zijn zeker terug te zien in mijn werk. Maar mijn thema’s en startpunten zijn erg anders.

Mijn inspiratie komt voort uit verwondering over onze omgeving, waarbij ik me vooral graag richt op het onmenselijke: de natuur en alle organismen die erin leven. De strategie die ik daarbij toepas is om naar deze wereld te kijken alsof ik deze voor het eerst waarneem. Zonder voorkennis. Als een wezen dat voor het eerst de aarde bewandelt zou ik bijvoorbeeld niet kunnen weten dat onze zeeën en oceanen ooit plastic-vrij waren. Alsof deze materialen altijd al door elkaar vloeiden. Door op deze manier door mijn omgeving te kijken, probeer ik nieuwe perspectieven te vinden en deze in mijn werk gestalte te geven, met verf, plastic en andere materialen. Daardoor creëer ik een soort nieuwe werken of wezens die tussen deze werelden inhangen.

Het was enorm stressvol, maar ik denk dat het een grotere impact heeft op jongere studenten omdat je dan nog sociale contacten aan het opbouwen bent. Deze had ik gelukkig al. Verder zijn er natuurlijk ook zat beroepen waarbij het onmogelijk is om alleen te kunnen werken, dus in dat opzicht heb ik geluk gehad. Verder was de uiteindelijke afstudeershow wel een fysieke tentoonstelling, maar doordat er maar een beperkt aantal mensen tegelijkertijd in een ruimte mocht zijn vond ik het nogal een anticlimax.

Ik werkte al als kunstenaar voordat ik aan mijn master begon dus de overgang ging soepel. Ik ben uit mijn studio op de universiteit verhuisd. Mijn huidige studio zit in een gebied met veel andere kunstenaars. Ik onderhoud ook actief contact met collega’s via social media. Ik houd er namelijk van om alleen te zijn, maar ik geloof dat het ook belangrijk is om onderdeel van een gemeenschap te zijn.

Op dit moment werk ik aan een groepstentoonstelling met de naam ‘Ebb and Flow’, de openingstentoonstelling van het nieuwe gebouw van de Academie van Beeldende Kunsten. Daarna ga ik werken aan een solotentoonstelling bij Gallery Forum Box in Helsinki in 2022. Verder werk ik een paar dagen per week als grafisch designer. Dat is mijn achtergrond en tweede beroep. Ik ervaar het als bevrijdend om een tweede beroep te hebben, aangezien enkel werken als kunstenaar financieel lastig zou zijn. Daarnaast breng ik graag tijd door met mijn partner, twee katten, vrienden en ga ik graag karaoke zingen.

Het komende jaar wil in mijn ruimtelijk werk ontwikkelen om mijn tentoonstellingen meer holistisch te maken. Ik heb het gevoel dat het ‘schepsel-achtige’ uiterlijk erg bij mijn werk past. Het is alsof mijn werken weigeren om objecten te zijn. Op dit moment ben ik bezig met nadenken over hoe ik dit  precies wil vormgeven. Daarnaast hoop ik dat ik mijn werk buiten Finland kan laten zien.

In Finland moesten kunstenaars overigens lange tijd huur betalen aan galeries om een tentoonstelling te hebben. Dit was zelfs zo in bekende galeries. Maar de situatie is gelukkig aan het veranderen, musea zijn begonnen om vergoedingen te geven aan kunstenaars. Ik hoop dat de situatie blijft verbeteren.