Beelden van binnenuit – uit ‘Weten wat je ziet’ van Alex de Vries
Onze publicatie ‘Weten wat je ziet’ van Alex de Vries is een verzameling interviews die een uniek, veelkleurig portret vormen van de hedendaagse kunstwereld, waar de lezer in kan blijven grasduinen. Vandaag publiceren we het bezoek dat Alex aan het atelier van Shertise Solano bracht. Bestel je exemplaar hier.
Shertise Solano is eigenlijk het tegenovergestelde van een outsider kunstenaar. Hoewel ze de beeldende kunst instapte vanuit haar intrigerende loopbaan in het theater, is ze inhoudelijk gezien vooral een insider kunstenaar: het komt bij haar helemaal van binnenuit.
De tijd dringt voor Shertise Solano. Haar zicht is kwetsbaar en daardoor voelt ze de absolute noodzaak om haar beeldende werk nu te maken en te laten zien. Die urgentie leidt ertoe dat haar werk zich concentreert op wat er voor haar werkelijk toe doet, zowel in beeldtaal als in techniek.
In 2014 kwam Solano voor het eerst met haar beeldende werk, toen nog in samenwerking met Ronald de Graaff, naar buiten in de Gil & Moti Home Gallery in Rotterdam. In 2015 werd hun werk opgenomen in een presentatie in Framer Framed in Amsterdam, waarin Solano’s bijdrage zich al verzelfstandigde met haar Venus Masks.
Ze is als mixed mediakunstenaar een pure beeldmaker met werk waarin collages, tekeningen, schilde ringen, maskers, animatie en performance in elkaar vervloeien. In haar atelier in een gestripte woonkamer van een benedenwoning in het Rotterdamse Crooswijk zijn alle wanden bedekt met monumentale collages waarin ze heldere, figuratieve krijttekeningen die ogen als schilderingen, in rood, zwart en wit combineert met uitgeknipte foto’s bestaande uit delen van haar eigen gezicht, vooral van haar mond. Ze maakt haar werk zo groot mogelijk, zodat je er bijna letterlijk niet omheen kunt. Ze maakt dierlijke figuren waarin mens en beest worden verenigd in een persoonlijke mythologie van sprookjesachtige spookbeelden. Vertedering en gruwel lopen in elkaar over. Die transformatie van mens in dier en andersom levert tegelijkertijd een vrolijke en een be dreigende beeldtaal op. Vrijwel al haar figuren hebben handen en voeten als uitwaaierende klauwen. Je proeft eraan af dat de keuzes die ze als beeldend kunstenaar maakt, zich ook tegen haar kunnen keren.
Je vermoedt meteen dat de slangachtige figuur met haar rode geopende mond in een zwarte cirkel als de kop van een zeeprik zich in de eigen staart kan bijten, maar zich ook als het monster in de film Alien een weg dwars door je lichaam heen kan vreten.
Het werk van Solano is de belichaming van een kortsluiting tussen verstand en natuur. Daardoor knettert haar werk van het papier af. Solano brengt een wisselwerking tot stand tussen het ritualistische in het dagelijkse bestaan en de veelzeggende betekenissen daarvan die in haar opgeslagen zijn. Daarvan loopt ze over. Ze wordt vaak wakker met beelden uit dat onderbewuste waaruit ze dan direct put om haar werk te maken. Daarbij handelt ze heel direct en impulsief.
Het voelt voor haar of ze in een ton grijpt waaruit 155 ze haar beelden tevoorschijn trekt. Ze tekent, knipt, scheurt en schuift met die naar buiten barstende beelden net zo lang tot ze die tot een visioen heeft opgewaardeerd. Hoe direct en eenvoudig haar beeldtaal ook oogt – de visuele analyse ervan leidt tot een begrijpelijke beschrijving – er is niets aan te verhelpen dat je uiteindelijk toch niet weet wat je ziet. Het zijn beelden van ‘dingen waarover niet kan worden gepraat’, maar er bestaat geen twijfel over wat er te zien is.
Het werk van Shertise Solano heeft ook een connectie met muziek en taal, waarbij ze bijvoorbeeld Sun Ra – de man van de cosmic afro-futurist philosophy – combineert met de tekst Not I van Samuel Beckett, in een werk dat zich afspeelt in een pikdonkere ruimte en waarin alleen de mond van een actrice zichtbaar is. Het is een mond die stom is geweest en in deze tekst tot spreken komt. Het is overduidelijk een verwijzing naar haar eigen situatie van een kunstenaar die beelden in zich draagt die binnen werden gehouden, maar nu naar buiten komen.
Shertise Solano hanteert een directe, eenvoudige beeld taal, ook als ze audiovisuele media inzet. Zo heeft ze een animatiefilm gemaakt van een kruipende vrouwen gestalte die als een seksueel vruchtbaarheidssymbool alles besproeit met moedermelk. Hier komt iets uit voort. Het werk van Shertise Solano is een zenuwstelsel dat alle zinnen in beweging brengt. Ze weet dat ze iets te bieden heeft en gaat gebeurtenissen in haar leven na om de mythische oorsprong ervan te onthullen. Uit de voortdurende beeldenstroom in haar hoofd ontstaat een intensieve verbeelding van wat haar innerlijk beweegt. Haar werk is een krachtig en meeslepend verzet tegen alle vooroordelen waarmee ze in de kunst en het leven wordt geconfronteerd. Hier staat een onverwoestbare kunstenaar op om wat zo lang in haar verborgen zat te doorbreken. Dat ze het voor elkaar krijgt dat je van haar werk heel blij wordt is het geheim van haar kunstenaarschap.
Bestel ‘Weten wat je ziet’ hier
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl