Een pareltoer
Bijna dertig ansichtkaarten van bedrijfsnamen: een vishandel op wielen, een openbare basisschool, een wasserij en een ijssalon. In hun werkzaamheden zullen ze niet veel overeenkomsten hebben en in vele steden of dorpjes vind je soortgelijke zaken. Toch zijn dit stuk voor stuk juweeltjes, bij elkaar gebracht door kunstenaar Liesbeth Bussche. De 28 werkplekken die Bussche in beeld bracht, dragen elk De Parel in hun bedrijfsnaam. Samen vormen de bedrijfsnamen een route door Nederland en België: De Parelketting.
Mijn oma heeft een donker fluwelen tasje, het blijft veelal gesloten en wordt goed aangehaald met een koord. De inhoud moet goed bewaard worden, teveel licht zou het niet goed doen. In het zwarte tasje zit een parelketting van mijn overgrootmoeder. Als kind vond ik het altijd een mysterieus gebeuren: die parelketting in het zwarte tasje. Nog steeds gluur ik af en toe naar de ketting, de glimlichtjes op de witte kralen springen direct in je ogen. De parelketting is vanuit het verleden een halssieraad om je luxe en welvaart te tonen, het was duur en een echte klassieker. Mijn overgrootmoeder droeg het dan ook alleen bij speciale gelegenheden en nog altijd zit het meer in het tasje dan dat het wordt gedragen.
Waarom zou een bedrijf zichzelf De Parel noemen? Misschien hopen bedrijven met deze naamgeving de ware schoonheid en kostbaarheid in/van hun werk aan hun klanten te tonen. Hoewel meerdere bedrijven in de ansichtkaartenreeks van Bussche mij eerder doen denken aan de goedkope versie van de mysterieuze parelketting: een door elastiek aaneengeregen exemplaar. Zo eentje die ik nog een tijdje op de basisschool droeg, niet te vergelijken met het klassieke snoer van mijn overgrootmoeder. De wrijving tussen de namen en de plekken siert het concept en laat de beschouwer nog eens goed kijken. De Parels zijn door Bussche in elk geval niet mooier gemaakt dan ze in werkelijkheid zijn.
Als je het werk van Bussche niet kent, zal dit werk je even laten dwalen. Gaat dit werk over betekenis van taal, over schoonheid van kettingen of over verbindingen? Liesbeth Bussche is veelal bezig met sieraden, zelden zijn het sieraden die je kan dragen. Ze verheft alles tot kralen, oorbellen en juwelen: straatlantaarns, afzetlint en verkeersborden. Een ketting tussen twee paaltjes aan de rand van de stoep wordt een sieraad door een toevoeging van hanger met een gebroken hart.
De 28 ansichtkaarten van de Parelketting zijn aan elkaar geschakeld als een ketting. Het geheel vormt een mooie, gesloten route: de ansichtkaarten lijken een souvenir van de gevonden parelplekken. De pareltoer is met de auto te volgen; starten kan overal, behalve in Egmond aan den Hoef. Daar bevindt zich de laatste punt van de Parelketting: cafetaria ’T Slot.
De Parelketting van Liesbeth Bussche is te zien van 26 januari tot en met 9 februari 2014 tijden WinterSALON in Museum Willet-Holthuysen. Wil je meer informatie over deze tentoonstelling, kijk dan op de website van WinterSALON. Wil je de route rijden van de Parelketting of meer weten over Bussche’s werk? Kijk dan op haar website.
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl