Hoe kom ik erop? – Wim T. Schippers en Daniël van Straalen in NEST
Ben jij weleens geprikt door een cactuspot? Nee, ik ook niet, maar in NEST Den Haag moet je er voor oppassen. In Spirit Plant (2019, Daniël van Straalen) hebben niet alleen de tien cactussen stekels, ook de potten waar ze in staan bijten van zich af. Niet om je als bezoeker af te schrikken, niet om je op afstand te houden, niet om je om je bang te maken. Gastcuratoren Julia Mulié en Melchior Jaspers hebben in NEST, kunstruimte in Den Haag, een eigenzinnige samenwerking tussen Wim T. Schippers en Daniël van Straalen tot stand gebracht.
Zoals de titel van de tentoonstelling al doet vermoeden, hebben Schippers en Van Straalen een manier gevonden te communiceren middels hun speelse, zevenjarige ik. Ter voorbereiding op de tentoonstelling zijn de twee veelvuldig in contact geweest om tot de tentoonstelling te komen. In een video waarin de mannen tegenover elkaar, elk aan een hoofd van een lange tafel zitten, komen de overeenkomsten tussen de kunstenaars naar voren: ze hebben plezier in het maken en ervaren het werk als leidend.
Ze hebben plezier in het maken en ervaren het werk als leidend.
De video eindigt met de vraag van Schippers: “Zullen we de tafel uit beeld schuiven?” Van Straalen stemt toe, raakt de tafel amper aan en weet niet hoe snel hij uit beeld moet verdwijnen. Schippers geeft de tafel een flinke zet. De scène is representatief voor hun werkwijze. Schippers verschuift de tafel resoluut, Van Straalen is voorzichtiger. Schippers kiest er in zijn werk voor gevonden materiaal te combineren tot kleurrijke reliëfs terwijl Van Straalen zoekt naar een meer conceptuele benadering van het gegeven materiaal.
In de ruimte waar twee video’s als een spiegel tegenover elkaar geplaatst zijn, wordt het absurde karakter van het conceptuele, benadrukt.
De eerste video laat een scène zien met een onbegrensd lachende Henk J. Pal naast een uiterst serieuze Jacques Plafond. Jacques Plafond was een personage van Wim T. Schippers, presentator van het radioprogramma Ronflonflon dat tussen oktober 1984 en januari 1991 werd uitgezonden op Hilversum 3. Daarin praatte hij steevast door alle muziek heen, schroomde er niet voor een plaat af te kondigen met de opmerking dat hij het een kutplaat vond, liet zijn gasten aan de telefoon het liefst niet uitpraten en sprak iedereen aan met “joe”. Het programma Ronflonflon was een gezellige chaos en ook tijdens live-opnames die soms in het land werden opgenomen, vlogen de singles door de zaal. Henk J. Pal, gespeeld door acteur Cees Schouwenaar, komt in verschillende televisieseries van Schippers terug. Schippers koos Schouwenaar vanwege diens beperkte acteertalent, zijn al wat hogere leeftijd en de bereidheid tot het meedoen aan absurde scènes. Ook zijn kostuum en geringe lengte maakten hem opvallend.
Het absurde karakter van Schippers werk, het spelenderwijs tot scènes komen is ook zichtbaar in het werk van Van Straalen. Tegenover de video waarin Henk Pal alsmaar lacht en Jacques Plafond serieus blijft, wordt een wasbak getoond. De wasbak staat halfvol water, er verschijnen mespunten die in het putje blijven steken en kristallen die onder water vertroebelen. Het zorgt voor een absurde situatie: wanneer je als toeschouwer naar Bad film staat te kijken, wordt je in je rug uitgelachen door Pal en geobserveerd door Plafond. Daarnaast zijn in dezelfde ruimte vijf robotstofzuigers uit het werk Untitled (2017) van Van Straalen aanwezig. De robotstofzuigers die af en toe uit de ruimte ontsnappen en teruggezet worden door een suppoost, zijn ook een afleidend element. Vijf manoeuvrerende stofslurpers drentelen om je voeten. Het zijn niet zomaar stofzuigers: bovenop staat een grote kristal te wankelen op een constructie. Kristallen vormen en begeven zich normaal gesproken niet staand boven een robotstofzuiger. De stofzuiger fungeert in de tentoonstelling niet alleen als schoonmaakhulp maar is daarbij ook een transport- en presentatiemiddel voor de fonkelende kristal: in perfect evenwicht en het is absurd – is het grappig, leuk, mooi of gek?
Bij 7 year old me_ wordt geen context gegeven. Het is niks en daarmee alles. De enige achtergrondinformatie die gegeven wordt is de video waarin Schippers en Van Straalen in gesprek gaan over de manier waarop het werk tot stand komt en de speelse omgang met het alledaagse. Het plezier in het maken staat voorop. Het maken van iets waar niemand om heeft gevraagd en er toch heel erg je best op doen. Want is dat in essentie wat beeldende kunst is?
Het is niks en daarmee alles.
7 year old me_ – Wim T. Schippers en Daniël van Straalen
16 nov 2019 – 5 jan 2020 (geopend donderdag en vrijdag van 13-20u, zaterdag en zondag van 13-18u)
NEST, Den Haag
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl