Lieke van der Made, HKU
MUCH TOO MUCH, TOO MUCH, TOO MUCH, TOO MUCH
Terug in Nederland – Na een Kerst in Jeruzalem
En misschien is het te veel. Ik heb eraan gedacht the Green Line te lopen, maar waarom zou ik? Om aan te tonen dat miljoenen Palestijnen en Israëli’s gevangen zitten achter een muur? En lopen te bedelen of aanstekers te verkopen en honger hebben en voor een paar euro per uur werken om rond te komen en in die achterlijk dure supermarkt een half uur bij de kassa staan om uit te rekenen wat ze nu wel en niet kunnen kopen. Of in elkaar geslagen worden door een stel in zwarte kledij op een motor, die schijnen een soort van politie te zijn, maar toch ook niet […]. Maar oh nee! Dat zie je niet als ik over de Green Line loop, maar wat een fijne zon en mooie landschappen.
En eigenlijk maak ik me niet meer zo druk over die muur. Dat is ook niet helemaal waar, maar ik kijk er niet meer zo naar als eerst. En als ‘ie mij al bijna niet opvalt, waarom zou die dat voor een Israëli doen? […]
Fragment uit mijn scriptie: Was de wereld voor de uitvinding van de fotografie ook al zwart wit?
Een half jaar Jeruzalem heeft zijn sporen achter gelaten.
Een muur snijdt mijn studio grof doormidden. De barrière staat directe communicatie met de andere kant niet toe. Via camera’s, tablets en een Skype video oproep ontstaat een virtueel gat in de muur. In de films reconstrueer en vervorm ik beelden uit mijn herinneringen. Mijn verhalen zijn snapshots uit een constant veranderende complexe wereld. Persoonlijke gebeurtenissen krijgen een politieke lading.
Daarnaast borduur ik traditionele Palestijnse patronen op pagina’s uit een planten encylopedie.
