Lijnen
De liefde heeft al heel wat op zijn geweten, moorden, getreiter, peilloos verdriet en oneindige hoeveelheden vlinders en nu dus ook de aankoop van een kunstwerk. Toen de nieuwe vriendin van Floris van Delft de kunstbeurs Unfair ging bezoeken, vroeg hij haar om foto’s te maken van de werken die ze het mooiste vond. Hij wilde haar gewoon in alles leren kennen. Die avond liet Wieke haar voorkeuren zien en belandden ze zo maar in een gesprek over kunst. De volgende dag besloot Floris zelf te gaan kijken. Een beetje stoned van de liefde liep hij er rond. In de stand van Alicja Bielawska bleef hij staan, onmogelijk om uit te leggen waarom, maar vooral die witte velletjes met een paar simpele lijnen betoverden hem. Hij raakte in gesprek met de kunstenaar en hoorde dat een tekening 300 euro kostte. Eenmaal thuis besloot hij om een tekening voor Wieke te kopen en mailde de kunstenaar. De tekening was in die paar uur wel 50 euro duurder geworden, want vrienden hadden Alicja weten te overtuigen dat haar werk te laag geprijsd was. De koop werd evengoed gesloten. Even later die avond bedacht Floris om een andere tekening voor zichzelf te kopen.
Deze tekening hangt nu bij hem thuis. Op het papier is met potlood een onbestemd ding getekend, iets dat te groot is voor de ruimte waarin het is geplaatst, als een tent die verstopt is op zolder, een kleed over een ijzeren frame.
Kunst, daar willen we graag een ervaring bij hebben, van schoonheid, liefst een grootse ervaring waar je adem bij stokt. Toch zijn er veel manieren waarop kunst iets kan veroorzaken. Deze kleine fragiele tekeningen lijken zo nietsig, maar ze geven een glimp van een andere ruimte, van een bepaalde vrijheid die mogelijk is. In de tekening van Wieke doen de lijnen denken aan een stapel tafels die is omgevallen, en nog steeds in beweging is, alsof ze het volgende moment neer zullen klappen. De lijnen lijken een constructie vanuit onbeperkte denkwereld, vrij als het denken van een kind. Als een sterrenconstellatie leunen de lijnen tegen elkaar.
De tekening van Floris lijkt juist gerust te stellen: er is altijd een veilige plek voor jou, ergens een tentje zoals we die vroeger in de huiskamer bouwden of op zolder onder de balken. Misschien wil je even wegkruipen, even schuilen?
Twee geliefden met ieder een tekening van Alicja Bielawska. Imaginair loopt er voortdurend een lijn van de ene ruimte naar de andere, via de tekeningen, via het denken aan elkaar maar ook in de realiteit want ze fietsen bijna dagelijks van huis naar huis, soms met een omweg, soms volgens de meest directe route. De tekeningen verbinden de liefde in mooie ijle draden die met hun bewegingen door de lucht een web van verbondenheid weven.
De Volkskrant en de NRC schreven over de tentoonstelling BE CALM’, een tentoonstelling samengesteld door Hanne Hagenaars met kunstwerken uit Amsterdamse woonkamers. BE CALM is nog t/m 19 april 2014 te zien in CBK Amsterdam.