Marin Hondebrink, HKU

16 juni 2016

Mijn onderzoek begint vaak met materialen als papier, gips, klei, lak en pigmenten. Maar ik experimenteer ook met panty’s, PU schuim en epoxy. Door deze bijzondere combinaties ontstaat er soms een bijna keramiek -achtige huid. Dit tot huid getransformeerde materiaal is niet helemaal het onderwerp maar slechts een middel om het ‘verhaal’ te doen voelen.

Mijn werk heft vaak een dikke huid door de vele lagen. Voor mij kan het een metafoor voor je eigen huid zijn. Zowel je fysiek aanwezige huid als mentale huid waarin alle belangrijke gebeurtenissen in je leven je veranderen als persoon.

Ook zoek ik graag de grenzen op van ‘plat’ en ruimtelijk werk. Ik dwing mijn platte werk om een sculptuur te zijn. En een ruimtelijk werk hang ik daarentegen dan graag als een schilderij aan de muur.

Alles aan mijn werk is daarom ambigu. Ook mijn procesmatig werken zorgt er voor dat ik mijzelf blijf verbazen en verassen.