Vandaag ben ik journalist – Afwijzingen
‘Ik heb hier een meid staan die voor haar schoolverslag met een bruggenwachter mee wil lopen,’ de vrouw heeft een harde doorrookte stem. Alle medewerkers achter de balie, inclusief de mannen van de beveiliging en wachtenden achter mij weten wat ik kom doen.
‘Ja een stage, ze komt hier voor een stage,’ gaat ze verder.
Een zwaarlijvige man komt naast me staan, ‘je moet eigenlijk bij mij wezen,’ zegt hij zacht.
De vrouw wendt zich tot mij, ‘wat wil je eigenlijk met die bruggenwachter?’
‘Zoals u zei, meelopen,’ zeg ik.
‘En dan?’ ze maakt een rollend gebaar met haar vrije hand.
‘Dan schrijf ik er een stukje over.’
‘Ja een journalist dus,’ roept ze in de hoorn. Ze hangt op, zegt dat er boven in het gebouw nu de juiste persoon gezocht wordt en dat ik even geduld moet hebben.
De man naast mij sloft weg. ‘Meneer, wat doet u hier precies?’ vraag ik.
‘Ik ben coördinator van de brugreparateurs.’
‘Mag ik met u meelopen en met een brugreparateur?’
‘Waarom is het precies?’
Ik leg uit wat mijn bedoeling is, de receptionist overhandigt me haar mobiel, een oude Nokia. ‘Ik heb hier iemand die u misschien verder kan helpen.’
Ik neem de mobiel aan, trek een schrift en pen uit mijn tas, overhandig die aan de man. ‘Uw emailadres graag, ik mail u,’ zeg ik.
‘Ja hallo met..’ ik ratel wat ik van plan ben.
De man bladert door mijn schrift waar ik aantekeningen in bewaar, de meegelopen beroepen in heb geschreven, en ook mijn ‘strategieën’ in zet.
Boos tik ik op zijn schouder, hij lacht, schrijft op de eerste pagina zijn emailadres en verdwijnt achter de ingangspoortjes.
Aan de andere kant van de lijn klinkt gestommel.
‘Ja hallo met Simone, sorry je stond even op de speaker. Je bent dus journalist, van welke krant?’
‘Nee dat ben ik niet, ik loop mee en dan schrijf ik er stukjes over.’
Simone lacht, ‘een journalist dus.’
‘Goed dan, vandaag ben ik een journalist.’
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl