All The World’s Futures – tentoonstelling in Venetie
Met een kritische blik, een voorspellende kwast of een utopisch idee geven kunstenaars in de tentoonstelling All The World’s Futures hun idee over de toekomst mee aan het publiek. Een heleboel kunst waarbij je even stilstaan, je verbijsterd of ontstelt raakt over al die belangrijke elementen die onze toekomst bepalen: politiek, economie en sociaalmaatschappelijk. Er is veel lust voor het oog, hoewel het thema ervoor zorgt dat sommige kunstwerken inhoudelijk diepgaand zijn, met de catalogus onder je arm is de achtergrond van het kunstwerk te duiden en begint een werk meer te leven: zoals bij het werk van Taryn Simon of de performance van Dora Gracia. Daarnaast is het handig om met een goed gevulde maag en een portie energie naar de Arsenale te gaan: 130 kunstwerken staan daar te springen om je aandacht te krijgen.
Een poetische invalshoek op de politiek komt van Taryn Simon. Zij onderzocht welke bloemen op tafel stonden tijdens het tekenen van belangrijke politieke verdragen tussen verschillende landen. Die boeketten blijken onrealistisch, in de natuur zouden deze bloemen nooit naast elkaar groeien. Simon geeft in haar presentatie links de zakelijke informatie van de verdragen en rechts toont ze de bloemen uit het gearrangeerde boeket: in een gedroogde versie.
Het lijkt me heerlijk om de assistent te zijn van Katharine Grosse.
De poetische belletjes van Boltanski rinkelen in de woestijn van Chili.
Een prachtige tweeluik film van Steve McQueen over de dood van Ashes, een vissersjongen uit Grenada. McQueen ontmoet de jongen tijdens de opnames van een andere film en legt hem dan al vast op beeld. Later hoort de bekende filmmaker dat Ashes bruut is vermoord vanwege drugs en besluit er werk van te maken. Zijn vrienden vertellen in de film over de geweldadige moord. Aan de andere kant van de projectie bekijk je hoe een man het graf maakt van de overleden jongen. Het beeld is subtiel, maar de stemmen confronteren je zo af en toe nog met de verschrikkelijke toedracht, de pijn is te horen in hun stemmen.
Het werk van Kutlug Ataman bestaat uit 10.000 LCD schermpjes, ter grootte van een pasfoto, tonen elk een portret van een persoon die de Turkse zakenmagnaat en filantroop Sakip Sabanci kende of wie door zijn werk werd beinvloed.
Deze jongens maken en verkopen in de opdracht van de kunstenaar Rirkit Tiravnija stenen. De stenen worden voorzien van een Chinese karakter en een serienummer van 1 tot 14.086. Het Chinese karakter staat voor: Never Work. Hetgeen verband houdt met de bekende slogan van de sociale-revolutaire groep The Situationist en 14.086 is het aantal stenen dat men nodig is om een huis te bouwen voor een kleine familie in China.
Middenin de Arsenale kun je een contract tekenen voor de rest van je leven. Boven de balie staat een zin: als je het contract tekent aan deze balie beloof dat je je leven op die wijze zult invullen. Bij de twee andere balie’s kun je met de volgende zinnen je leven veranderen (of behouden) in een contract: ‘I will always be too expensive to buy.’ en ‘I will always do what I say i am going to do.’ Na het ondertekenen van het contract ben je onderdeel van de performance: The Probable Trust Registry van Adrian Piper.
In de performance van Dora Gracia verbeelden twee acteurs het werk van Jacques Lacan – ‘Le Sinthome’. Het boek is een reeks van tien lezingen naar het boek van James Joyce, die ingaan op taal, het onbewuste en de heroverweging van de Borromeische knoop.
In The Last Garden, daadwerkelijke helemaal het laatste werk buiten in het parkje achter de Arsenale, is het werk te zien Sarah Sze. Een heel fijn werk: met kleine constructies, veel draden, gekleurde toevoegingen, tape om takjes. Ik weet zeker dat je op je knieen gaat om dit eens goed te bekijken.
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl