Land zonder grenzen: Wie niet kan bijdragen aan het kapitalistische systeem wordt als overbodig gezien, over liefde, validisme en Alice Wong
De pandemie maakte zichtbaar dat overheden in naam van politieke stabiliteit toestaan dat bepaalde bevolkingsgroepen (vooral mensen van kleur, chronisch zieken, gehandicapten en ouderen) als “surplus” gezien worden. Dat zien we nog steeds in de onachtzaamheid voor het nemen van maatregelen om nieuwe infecties te voorkomen, ook in de culturele sector, betoogt Mira Thompson in haar nieuwste bijdrage aan onze serie Land zonder Grenzen. ‘Deze medische marginalisatie resulteert in sociale uitsluiting en verwaarlozing van een groot deel van de bevolking, een deel waar elk mens op een zeker moment in het leven onderdeel van kan worden gemaakt. Hoe onzichtbaar deze groep mensen wordt gemaakt werd nogmaals pijnlijk duidelijk op het PAIS Malieveld protest op 30 november.’
‘Gehandicapte lichamen worden op unieke wijze hyperzichtbaar gemaakt en tegelijkertijd uit de samenleving gewist’ – in gesprek met CtC
Voor haar nieuwe bijdrage in de serie Land zonder grenzen gaat Mira Thompson in gesprek met de leden van Crip the Curriculum. Ze spreekt met oprichters Alcide Breaux, Akash Sheshadri, Harriet Foyster, Menko Dijksterhuis en Pernilla Manjula Philip. Het gesprek zoomt in op de zichtbaarheid van kunstenaars met een beperking, de gesprekken, workshops en lezingen die CtC organiseert over handicap in de kunsten en over hun kritiek en commentaar op een slechte of niet functionerende verzorgingsstaat.
Land zonder grenzen: de zin en onzin van zichtbaarheid
Becky, de Barbie die in een rolstoel zat, vergezelde Mira Thompson in haar kindertijd naar school, naar de dokter, naar de winkel. Zo ontdekte Mira hoe slecht de wereld op het hulpmiddel van haar plastic vriendin was uitgerust. Het brengt haar bij een serie postzegels die werden uitgegeven in het International Year of Disabled People in 1981, en bij de zin en onzin van representatie. In haar reeks artikelen voor Land zonder grenzen licht Mira uit hoe handicaps en kunst verbinding met elkaar kunnen krijgen.
Land zonder grenzen: het poëtisch potentieel van het gehandicapte lichaam
Mira Thompson houdt zich in haar werk bezig met de betekenissen en interpretaties die aan gehandicapte lichamen worden toegekend in zowel publieke als private ruimtes. In haar reeks artikelen voor Land zonder grenzen licht Mira uit hoe handicaps en kunst verbinding met elkaar kunnen krijgen. Vandaag publiceren we de briefwisseling die Mira aanging met schrijver en wetenschappelijk onderzoeker Anaïs Van Ertvelde. Samen zoeken ze naar kunstenaars die hen overal achtervolgen: ‘het beeld van Mullins als hybride – half mens, half jachtluipaard, haar twee beenprotheses als gescuplteerde dierenpoten – opende in mijn hoofd het poëtisch potentieel van het gehandicapte lichaam.’
Een gezond lichaam is een sociaal construct – hoe de Crip Theory ontoegankelijkheid (in de kunsten) aankaart
In het Nederlandse kunstlandschap bestaat nog vrijwel geen taal en theorie voor de complexe, veelzijdige ervaringen van mensen met een beperking. Mira Thompson schrijft over haar eigen ervaring en schetst manieren waarop de hedendaagse kunstwereld kan profiteren van de kennis en kunst die gehandicapte kunstenaars en theoretici hebben voortgebracht. ‘Op een dag realiseerde ik me dat we niet weten hoe we naar gehandicapte lichamen op een podium moeten kijken.’
Advertenties
Ook adverteren op mistermotley.nl? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl
Nieuwe artikelen laden...