In de loop van ruim dertig jaar is er bij het Drawing Centre een buitencollectie gevormd die bestaat uit negen kunstenaarstuinen (12.000 vierkante meter) en verschillende omgevingskunstwerken. Hoe zorg te dragen voor deze kunstwerken? Is een tuin een kunstwerk dat niet veranderd mag worden, of is het een levend organisme? Deze vragen liggen ten grondslag aan de groepstentoonstelling THE SKETCH, ITS REALISATION & HER LOVERS die werd gecureerd door Caz Egelie. Linde Keja bespreekt de werken met landschapsarchitect Arnoud Garrelts. 

In Kunstenlab Deventer ging Linde Keja met bezoekers in gesprek over de twee tentoonstellingen die er op dit moment te zien zijn. Berichten uit het platte vlak van kunstenaarsduo PolakVanBekkum en My First Tractor II van Zeger Reyers, in beide presentaties worden niet-menselijke perspectieven vertegenwoordigd: een biotoop waarop winterrogge groeit en tekeningen waarin de bewegingen van water een manier vinden om te stromen. 

Dit voorjaar verblijven kunstenaars Esther Polak en Ivar van Bekkum voor een werkperiode bij het Drawing Centre in Diepenheim. Tijdens een bezoek aan hun tijdelijke atelier gaat Noa Zuidervaart, artistiek leider van het Drawing Centre, in gesprek met het duo. Hij ontdekt nieuwe verbanden tussen hun inspiratiebronnen, de evolutie van hun samenwerking en de graaspatronen van koeien.

Linde Keja bezocht samen met kunstenaarsduo Vulva verbond de tentoonstelling Meidenpracht, vrouwenkracht in Stedelijk Museum Kampen. Ze raken in gesprek over ‘gezellig boos zijn’ als coping-strategie en de female gaze. 

Alex de Vries ging op atelierbezoek bij Frans van Lent. Van Lent formuleert een voornemen en voert het consequent uit. Het is een afspraak met zichzelf die hij nakomt. ‘Je zou het werk van Frans van Lent kunnen zien als ‘acties’, maar eerder is van het tegendeel sprake. Geen ‘non-acties’ want hij doet wel degelijk iets, maar het is een gebeurtenis waarin niets gebeurt.’

Hreinn Friðfinnsson werd in 1943 geboren op het IJslandse platteland. De boerderij waar hij opgroeide en het land dat het huis…

Als adolescent zag Rick van Strien het schilderij Saturnus die zijn kind verslindt van Francisco Goya in het Prado in Madrid. Hij was met stomheid  geslagen. ‘Ik was zeventien en wilde weten of het op die manier maken van schilderijen ook voor mij weggelegd kon zijn.’

Een symbiose tussen beeldende kunst en muziek. Dat was het streven van de Litouwse grootheid Mikalojus Konstantinas Čiurlionis. Museum Belvedère wijdt een tentoonstelling aan zijn latere schilderwerk én composities. Anna Lillioja bezoekt Beyond Heaven and Earth met klankkunstenaar Bouke Groen: ‘Er zijn weinig mensen die muziek niet snappen. Maar wel veel mensen die zeggen beeldende kunst niet te snappen.’