Met het verdwijnen van nog een presentatie-instelling, dringt zich de vraag op hoe het cruciale middenveld kan overleven
In juli bleek dat het Mondriaan Fonds de subsidieaanvraag van Nieuw Dakota niet kon honoreren, ondanks een positieve beoordeling – er was simpelweg te weinig geld beschikbaar. De hoop was vervolgens gevestigd op het Amsterdams Fonds voor de Kunsten om het ontstane gat in de begroting te vullen, en ook daar: prima beoordeeld, geen geld beschikbaar. Met het verdwijnen van nog een presentatie-instelling, dringt zich de vraag op hoe dit cruciale middenveld kan overleven. Want het zijn juist deze plekken die als geen ander makers, publiek en gemeenschap bij elkaar kunnen brengen. Ze vormen een onmisbare schakel in het kunstecosysteem: groot genoeg om impact te hebben, klein genoeg om risico’s te nemen.
‘Kunst en liefde zijn zo verstrengeld in ons bestaan’ – Marieke van Rooy over wel en niet samenwerken met Domenico Mangano
Hoe is het om samen te werken met je partner? In de groepstentoonstelling Yes, I Do bij Nieuw Dakota gaan vijf liefdes- en kunstenaarskoppels gaan in op de vervlechting en dynamiek van hun relatie en hun kunstenaarspraktijk. Marieke van Rooy schreef een tekst over de performance die ze voor Yes, I Do in haar eentje maakte. ‘Aan de ene kant geeft onze relatie mij de kracht om de volledige vrijheid op te zoeken in mijn artistieke werk, waarbij de speelse aspecten van ons koppel cruciaal zijn. Tegelijkertijd zit er in onze samenwerking, naast erkenning en waardering, ook afhankelijkheid en soms verstikking.’
Advertenties
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl
Nieuwe artikelen laden...