In de Amsterdamse Projectruimte BMB vieren Paul de Reus en Jans Muskee hun 40-jarige vriendschap met een duotentoonstelling waarin hun werk een bijzondere en humorvolle verbintenis aangaat. Chantal Breukers schreef er een tekst over.
In de loop van de tijd heeft Tanja Smeets een herkenbaar idioom ontwikkeld. Haar grootschalige sculpturale ingrepen laten zich kennen door het toepassen van ongebruikelijke beeldhouwersmaterialen. Op het moment dat die objecten in een andere context worden gepresenteerd en in eindeloze hoeveelheden, in elkaar verstrengeld of gemonteerd, dan worden het onherkenbare groeisels. Alex de Vries bezocht het atelier van Smeets.
Razia Barsatie gebruikt tekeningen, videowerk, beelden van fragiel en doorschijnend tapioca-meel, en sterk geurende kruiden als kerrie en kurkuma om een gevoelswereld te scheppen. Het is haar zorgvuldige manier om onderwerpen bespreekbaar te maken die tot op de dag van vandaag als taboe gelden binnen een strenge Hindoestaans-Surinaamse opvoeding.
Bert Scholten vertaalt oud-Hollandse tradities en geschiedenissen naar installaties en liedjes, die iets vertellen over hoe onze huidige maatschappij is ontstaan.
Via het ontmoetingsprogramma BIJ/NA kunnen drie aankomende kunstenaars tezamen met drie meer ervaren kunstenaars zich een maand lang professioneel ontwikkelen. Criticus en schrijver Nadia de Vries ging bij de kunstenaars van dit jaar op bezoek.
Tanja Smeets transformeert ruimtes met haar sculpturen, die uit alle hoeken van de kamer komen gekropen, over vloeren verspreid liggen of van plafonds en wanden naar beneden hangen. Het zijn een soort landschappen, bestaande uit een mengeling van bijvoorbeeld grijs vilt in sierlijke patronen, gebreide structuren van wol, en daar tussendoor bollen van samengevoegde bladvangers – plastic frames met pinnetjes die ervoor zorgen dat er geen blad in je regenpijp terecht komt. Tanja’s mooie maar ook onheilspellende figuren lijken onstuitbaar uit te dijen, en ogen zowel organisch als kunstmatig.
Maika Garnica maakt eigenhandig objecten die het midden houden tussen beelden en instrumenten. Ze zijn vaak van keramiek, en worden door Maika in een performance tot leven gewekt. Door ze te bespelen, ontstaat er een klanklandschap van tot dan toe onbekende geluiden.
Dit weekend viert de Prospects haar tiende verjaardag met achtentachtig deelnemende kunstenaars verspreid over twee locaties binnen de kunstbeurs Art Rotterdam. Het ‘expeditiegebouw’, pal tegenover de Van Nellefabriek, is er dit jaar bijgetrokken naast het vaker gebruikte distributiecentrum in de voormalige fabriek. Daarmee is de jaarlijkse presentatie van kunstenaars die een startersbeurs van het Mondriaan Fonds hebben ontvangen groter dan ooit. Welke namen vallen dit jaar op?
De wandwerken en sculpturen van Maaike Kramer zijn ofwel opgetrokken uit beton, of ze refereren aan beton. Het zijn objecten die monumentaal én kwetsbaar ogen, met een huid vol vouwen, verschillende grijstinten en getekende schetsen – waardoor hun constructie en onaffe karakter wordt benadrukt. Deze betonnen beelden zijn voor Maaike een monument voor het idee dat zelfs de meest stellig gebrachte waarheid een constructie is, en daarmee niet absoluut of onveranderlijk.
De beelden die Florentijn Hofman in de publieke ruimte plaatst zijn van overdonderende schaal. Een luierend aardvarken van dertig meter lang, een reuzenpanda van 26,5 meter die een selfie neemt, of zijn meest bekende: de gele badeend die hij in verschillende variaties – tot wel dertig meter hoog – over de hele wereld voor kusten liet dobberen. Vaak zijn het dierenfiguren en zien ze er schattig uit, maar wie beter kijkt of voelt, merkt dat er meer aan de hand is.
Mister Motley presenteert de nieuwe rubriek Gevonden voorwerpen en trapt af met een kunstwerk van Hans van Lunteren dat in de openbare ruimte van Nijmegen-Oost staat.
In het programma Geestverwanten vraagt Mister Motley denkers en schrijvers koppelingen te maken tussen hedendaagse kunstenaars en kunstwerken uit het verleden. Laurie Cluitmans bezocht afgelopen maand de tentoonstelling Cascade van Filip Vervaet in de Brakke Grond.
Stijn ter Braak onderzoekt het schilderkunstige medium en verkent de grens tussen verbeelding en werkelijkheid. Alex de Vries spreekt met hem over zijn academietijd, de exposities die daarop volgden en zijn installatie die momenteel te zien is in Galerie Mieke van Schaijk.
Yerbossyn Meldibekov plaatst middels monumenten de geschiedenis van Centraal-Azië in een cyclisch perspectief en toont de complexiteit en soms zelfs absurde geopolitieke relaties van de regio. Elsbeth Dekker en Robbie Schweiger gingen met hem in gesprek.
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl