Maurits de Bruijn bezocht met zijn hond Boter één van de door Eva Meijer geïnitieerde Dog Dinners in Mediamatic, waar hond en mens exact dezelfde gangen aten, aan dezelfde tafel, op dezelfde hoogte. ‘Grenzen werden, net als de glazen, verkend en even later omvergeworpen.’
In Motion of Love dompelt de bezoeker zich onder in de wereld van Leiko Ikemura, die draait om lichamelijkheid, landschappelijkheid en de levenscyclus. Maureen Ghazal bezocht de tentoonstelling in Museum de Fundatie met Marieke Polderdijk. ‘Het is meedogenloos. Natuur bestaat uit dood en verderf en daar zit juist iets moois in.’ Uit dat wat sterft komt nieuw leven voort.
In de vijfde aflevering van De Zomer is Lang tipt Bart Lunenburg – te gast in aflevering 231 van het meest recente seizoen – een aflevering uit het rijke archief van Kunst is Lang.
‘Zomeren is een werkwoord. Zomeren heeft contouren. De herfst komt erna, de lente ervoor, en zelfs de winter kan van zomeren worden voorzien.’ Maar hoe pak je dat aan? Op uitnodiging van Kunst is Collectief schrijft Collectief Z o m e r e n een brief aan de lezers van Mister Motley. Met deze collectief geschreven tekst spoort het collectief de lezer aan zelf te gaan zomeren!
Linda Selena Boos brengt een middag door met kunstenaar Mattia Papp in het Haagse Bos: de plek waar hij inspiratie vindt en spirituele verbintenis ervaart. Papp vertelt over zijn fascinatie voor mos, collectieve herinneringen die opgeslagen zijn in eeuwenoude stadsmuren en de verschillende vormen van leven in de natuur.
De tentoonstelling Tanah Merdeka brengt bij Framer Framed werken van het Indonesische kunstenaarscollectief Taring Padi en diverse bevriende kunstenaars samen rondom het thema ‘land’ en de sociaal-politieke implicaties ervan. Leana Boven bezocht de tentoonstelling met Ciska Mei: “Ik voel veel woede, over machtsstructuren en alle vormen van discriminatie, en dat is zeker een drijvende kracht in mijn werk.”
Het Stedelijk Museum Amsterdam presenteert vijf decennia kunstenaarschap van multitalent Felix de Rooy met film, theater en beeldende kunst in talloze verschijningsvormen van schilderijen tot assemblages en van collages tot wandkleden. De Rooy onderzocht thema’s die op dit moment nog steeds actueel zijn, waaronder de doorwerking van het koloniale verleden, alledaags racisme en de betekenis van Afro-Caribische en queer identiteiten binnen de kunst. Leana Boven bezocht Apocalypse met programmamaker Max de Ploeg. ‘Deze instituten zijn inherent koloniaal.’
In de serie TIJD onderzoeken ArtEZ Studium Generale en Mister Motley hoe we tijd kunnen maken voor het niet-weten als productieve kracht. ‘Het is dus tijd om de tijd zelf te gaan verontrusten, verwarren en verdraaien. Dat is een ondermijning van het modernistische idee van tijd dat sterk samenhangt met productiviteit’, aldus René Boer, een van de vijf leden van het collectief Loom.
In het schilderen praat Lotte van Lieshout met dieren en dingen. En ze zeggen in hun geschilderde gedaante iets terug en zo spreken ze tot ons. Alex de Vries doet verslag van de residentie die Lotte deed op La Lue in de Franse Allier. ‘Haar schilderijen zijn belangwekkend, niet omdat die zich concreet uitspreken over enige vorm van wereldproblematiek, maar omdat ze laten zien dat er meer is tussen hemel en aarde dat je niet begrijpt dan wel. Nou ja, dat is misschien wel de essentiële wereldproblematiek.’
In aflevering drie van Kunst is Collectief – de voorjaarsreeks van Kunst is Lang waarin we onderzoeken wat het betekent om een collectief te zijn – zijn Jonmar van Vlijmen, Ronald Boer en Rosanne van Wijk van De Onkruidenier te gast. Als ‘ecosysteem-futuristen’ onderzoeken zij hoe we ons kunnen leren aanpassen aan een landschap dat onderhevig is aan klimaatverandering.
Cognitiewetenschapper, kunstenaar en schrijver Werner de Valk hervond zijn nieuwsgierigheid toen hij stuitte op de gedachte van Deleuze en Guattari dat de werkelijkheid is te vergelijken met de wortels van gras. Je kunt er een deel uittrekken, maar het geheel blijft bestaan. Het is een filosofie die zich tegen hiërarchieën en individualisme keert. Het ‘existentiële’ zelf lijkt plaats te maken voor een wereld waarin kunst en filosofie onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. In zijn scriptie gaat hij in op de vragen: Wat doet het existentiële ik nog in die rizomen? Hoe ziet de menselijke conditie eruit in een postmenselijke ontologie? Of: waar blijft onze persoonlijke stream of consciousness als álles stroomt en interacteert?
Nederlandse kunstenaars en curators gaan al decennialang relaties aan met de dichtbevolkte stad van de VS die tevens geldt als het kolkende centrum van de Amerikaanse kunstwereld. Of gaat dat niet langer op? En: is het nog wel haalbaar om je in het peperdure en grondig gegentrificeerde New York te vestigen? ‘In New York mag iedereen werk maken, ook al is het bagger.’
Voor De ontmoeting bezoekt Fabienne Rachmadiev samen met Jeff Diamanti, onderzoeker en assistant professor Environmental Humanities aan de Universiteit van Amsterdam, de tentoonstelling Charging Myths in Framer Framed. Ze bespreken de zelfrechtvaardiging die grote bedrijven toepassen om extractie van grondstoffen te legitimeren, hoe het narratief van energietransitie andere motieven kan vertroebelen en de gevolgen die gepaard kunnen gaan met schaal.
Voor deze editie van De Ontmoeting bezoekt Fabienne Rachmadiev met dichter en schrijver Alara Adilow de solotentoonstelling Metamorphosis van Patricia Piccinini in Kunsthal Rotterdam. Ze stappen een een universum binnen van machines en cyborgs, van imaginaire geslachten zonder sekse, van dier-mensen en mens-dieren, van harigheid, gladheid, geribbeldheid, hardheid en zachtheid. ‘De monsterlijkheid van de sculpturen wordt gecontrasteerd met kenmerken die we als positief ervaren: babyfaces, zachte haartjes, een rustende of blije blik, een verzorgende houding. Die tegenstelling werpt meteen vragen op over genderverhoudingen.’
In een serie publicaties en programma’s onderzoeken Mister Motley en ArtEZ Studium Generale samen met studenten, kunstenaars, schrijvers, wetenschappers en denkers de verbanden tussen tijd, arbeid en ecologie. In het openingsessay van de serie gaat Laure van den Hout aan de hand van de natuur als eerste klok in op een tijdsbeleving die gevormd wordt door toenadering en verwijdering. Denk aan de maan en de zon – dichterbij en weer verder weg – aan donker en licht, eb en vloed. Aan de hand van water en de verschillende gedaantes waarin dat zich aandient, laat Van den Hout zien dat je niet kunt afdwingen in welke staat je bent op welk uur, dat productiviteit in de mate waarop wij het gewend zijn waarschijnlijk veel te veel een geforceerde staat is. Dat maakbaarheid en maakbare tijd grenzen kennen.
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl