De dood moet worden beantwoord met tederheid – over The Survival of the Faintest van Doina Kraal
De droefenis die op de dood volgt, dempen we met rituelen. Met fluisteringen, zorgvuldig gearrangeerde boeketten, passende gedichten. Missen als een ronde vorm in het Stedelijk Museum Schiedam laat eenzelfde tederheid zien, die tot een hoogtepunt komt in The Survival of the Faintest van Doina Kraal, zag Maurits de Bruijn. ‘Het beeld heeft wat weg van een explosietekening, een technische tekening van een machine of object, waarbij de onderdelen uit elkaar zijn getrokken om te laten zien hoe ze in elkaar zitten. En dat is het natuurlijk ook. Want wie The Survival of the Faintest tegemoet treedt, kan niet ontkennen dat er een bom moet zijn afgegaan, dat zich hier een ramp heeft voltrokken, dat de lijm is opgelost.’
KUNST IS LANG: Mirjam Linschooten
Deze week is Mirjam Linschooten te gast bij Kunst is Lang. Een centrale vraag in haar praktijk is hoe herinneringen en geschiedenissen worden geconstrueerd door middel van verzamelen, interpreteren en tentoonstellen. ‘How to Exit and How Not to Enter’ draait om acht West-Afrikaanse beelden uit de verzameling van socioloog Joop Goudsblom. Mirjam voerde gesprekken over de waarde van die beelden met mensen van verschillende culturele en professionele achtergronden, zoals kunstenaars, curatoren en handelaars en verzamelaars. Ze legde bloot hoe je vanuit radicaal verschillende waardesystemen naar de beelden kunt kijken.
KUNST IS LANG: Benjamin Li
Deze week is Benjamin Li te gast bij Kunst is Lang. Hij maakte werk over de zogenaamd gele huidtint die aan Aziaten wordt toegeschreven, en de denigrerende opmerkingen van Gordon tegen een Chinese kandidaat in een tv-programma in 2013 vormden het startschot voor een project dat inmiddels elf jaar duurt: Benjamin heeft zich als doel gesteld alle Chinees-Indische restaurants in Nederland te bezoeken, en er eten te fotograferen. Zijn praktijk fungeert als spiegel voor de stereotieperende manier waarop er in Nederland vaak naar de Chinese cultuur wordt gekeken.
Keurslijf
Deze zomer ervoer Joost Jungsik Vormeer in Mudam in Luxemburg hoe een suppoost op zaal schreeuwde omdat een kindje de installatie Controlled Memory Loss van Eva Kot’átková aanraakte. De ironie wil dat juist deze kunstenaar werkt met thema’s als supervisie, controle, opvoeding, het lichaam en de rol van ideologie en (mentale) instituten. Joost bevraagt in zijn column het spanningsveld tussen controle en veiligheid, en hoe zich dat verhoudt tot aanraking.
Het recht op plezier – over het werk van Mounira Al Solh
A land as big as her skin van Mounira Al Solh in het Bonnenfanten is overdonderend in kleur, materiaal en verhalen. Ze vertelt gelaagde verhalen over het leven in oorlog of over het (moeten) verlaten van geboortegrond op zoek naar een betere toekomst. Berber Meindertsma signaleert dat de vrouwen in Mounira’s installaties mensen van vlees en bloed zijn, die dansen, honger en dorst hebben – en soms gewoon naakt willen chillen op bed met een shisha. ‘Ze vragen niet om medelijden maar claimen hun recht op plezier.’
Een bestaan onder druk – over La haine
‘De eerste keer La haine was schokkend, de tweede keer is vooral verbijsterend.’ Laure van den Hout bekijkt de iconische arthouse-hit dertig jaar nadat die verscheen en spant lijnen naar haar mondeling Frans, Susan Sontag en onze aanstaande verkiezingen.
KUNST IS LANG: Elise ’t Hart
Deze week is Elise ’t Hart te gast bij Kunst is Lang. Elise verzamelt en presenteert geluiden, om ons bewust te maken van hun verhalende kracht en betekenis. Zo richtte ze het Instituut voor Huisgeluid op: een archief van geluiden die binnen de muren van je eigen woning een gevoel van huiselijkheid oproepen. En in een intiem werk vangt ze de kwetsbare nachtelijke ademhaling van haar dochtertje van anderhalve maand, gevolgd door haar totaal veranderde ademhaling wanneer ze anderhalf jaar oud is.
Met de blik op oneindig – op atelierbezoek bij Bas van Leeuwen
Typerend voor de beelden die Bas van Leeuwen in opdracht maakt is dat ze een meer verhalend karakter hebben dan zijn vrije werk, dat vooral abstract is en door het materiaalgebruik van roestvrijstaal geometrisch en bijna klinisch oogt, terwijl ze als betekenisvolle ‘lichamen’ in hun ruimtelijke gedaantes tijdloos aandoen. Alex de Vries bezocht het atelier van Van Leeuwen en spreekt met hem over zijn werken in de openbare ruimte en zijn vrije werk. ‘Het ging voor mij vooral om de positie die het beeld krijgt, de ruimtelijke aanwezigheid ervan in relatie tot de architectuur.’
Langs de Lutinelijn (2/2): waarom kapen helpen te vertragen
Deze zomer slaan Mister Motley en Into the Great Wide Open wederom de handen ineen, door het onderzoek van kunstenaars Sjoerd Willem Bosch en Sijas de Groot te publiceren. Zij verbleven de afgelopen maanden meermaals op Vlieland voor hun nieuwe werk Lutinelijn, dat zij zullen presenteren binnen het kunstprogramma van Into The Great Wide Open (28 t/m 31 augustus). Deze installatie verbindt het maritieme erfgoed van het gezonken goudschip de Lutine (1799) met het landschap van Vlieland. Verspreid over het eiland en het festivalterrein markeren vier objecten en verhalen de historische navigatielijn. In hun gezamenlijke verkenning van traagheid, herinnering en oriëntatie onderzoeken Sijas en Sjoerd hoe het civiele baken dat ooit de plek van de Lutine markeerde, een nieuwe rol kan krijgen in het Waddengebied. In twee bijdragen nemen zij de lezer mee in hun proces, langs erfgoed, tijdens wandelingen en een verlangen naar het idee van thuiskomen op een eiland. Vandaag publiceren we het tweede deel.
Niets gaat ooit helemaal verloren – over Yere Mi Sten van Augusta Curiel
Joost Jungsik Vormeer werd getroffen door de verstilling in de honderd jaar oude foto’s van Augusta Curiel, nu te zien in Foam. Eén portret laat hem niet los en luidt een zoektocht in. Naar wat een Nederlandse componist in Suriname te zoeken had. Naar alle geschiedenis die tussen de kieren van de tijd verloren gaat. ‘Ik denk dat een Europese Nederlander die in de koloniale tijd Suriname bezocht, nooit zomaar een voorbijganger had kunnen zijn, want dit woord suggereert afstand, een vrijblijvendheid die niet helemaal rijmt met koloniale verhoudingen.’
Langs de Lutinelijn (1/2): waar bakens hun functie verliezen, ontstaat ruimte voor verbeelding
Deze zomer slaan Mister Motley en Into the Great Wide Open wederom de handen ineen, door het onderzoek van kunstenaars Sjoerd Willem Bosch en Sijas de Groot te publiceren. Zij verbleven de afgelopen maanden meermaals op Vlieland voor hun nieuwe werk Lutinelijn, dat zij zullen presenteren binnen het kunstprogramma van Into The Great Wide Open (28 t/m 31 augustus). Deze installatie verbindt het maritieme erfgoed van het gezonken goudschip de Lutine (1799) met het landschap van Vlieland. Verspreid over het eiland en het festivalterrein markeren vier objecten en verhalen de historische navigatielijn. In hun gezamenlijke verkenning van traagheid, herinnering en oriëntatie onderzoeken Sijas en Sjoerd hoe het civiele baken dat ooit de plek van de Lutine markeerde, een nieuwe rol kan krijgen in het Waddengebied. In twee bijdragen nemen zij de lezer mee in hun proces, langs erfgoed, tijdens wandelingen en een verlangen naar het idee van thuiskomen op een eiland. Vandaag deel 1.
De zomer is lang: Kasper Bosmans
Kunst is Lang is met vakantie. Begin september zijn we weer terug met een reeks nieuwe afleveringen. Tot die tijd hoor je elke week een opname uit het archief, geselecteerd door een van de bestuursleden van Mister Motley. Deze week de keuze van secretaris Stijn Elshuis: het gesprek met Kasper Bosmans, uit september 2024. ‘Bosmans is een waanzinnige verhalenverteller. Hij legt een verband tussen de botersmokkel van de jaren vijftig en de drugssmokkel van nu, en verbindt hij het ook met cruisen waarbij de boter als glijmiddel dient. Al deze verhalen werken complementair aan zijn werk.’
Een archeoloog van onze foute tijd — in gesprek met Guillaume Bijl (1946 -2025)
Eerder deze maand overleed de Antwerpse pionier Guillaume Bijl (1946 -2025). Aan het begin van zijn loopbaan maakte Bijl vooral transformaties van kunstruimtes. In een beursstand op de Kunstbeurs van Bazel in 1984 installeerde hij een pseudolampenwinkel en begon zijn hyperrealistische spel met de werkelijkheid. Het werk sloeg in als een bom. Hij becommentarieerde daarmee het Belgische staatsbeleid om bestaande kunstruimtes andere functies te geven. Hij reageerde daarop door presentatieruimtes in te richten als reisagentschap of autorijschool, een schietoefenzaal of een vergaderzaal. Vandaag herpubliceren we het interview dat Alex de Vries eerder met hem voerde.
KUNST IS LANG: An van. Dienderen
Deze week is An van. Dienderen te gast bij Kunst is Lang. An is filmmaker en cultuurwetenschapper, en als docent en artistiek onderzoeker verbonden aan KASK & Conservatorium in Gent. De rode draad in haar werk is het problematische idee van neutraliteit in documentaire, en de vermeende objectiviteit van technische middelen zoals de filmcamera. Haar film Lili laat zien hoe het bedrijf Kodak voor de kleurbalans van camera’s de witte huid als norm neemt, met als resultaat dat elk huidtype dat niet aan die norm voldoet een afwijking vormt en alleen met extra moeite in beeld gebracht kan worden. In de film Prism onderzoekt An samen met regisseurs Rosine Mbakam en Eléonore Yameogo de effecten en eventuele oplossingen van de scheve machtsverhouding ten opzichte van mensen van kleur in onze beeldcultuur.
KUNST IS LANG: Jerrold Saija
Deze week is Jerrold Saija te gast bij Kunst is Lang. Jerrold onderzoekt via foto’s, sculpturen, video’s en installaties hoe herinneringen worden opgeslagen, of juist vervagen. Samen met Finn Maätita maakte hij de tentoonstelling Tones of the Ecotone, te zien tot en met 14 juni in Foam in Amsterdam, waarin de sagopalm centraal staat. Van die boom wordt op de Molukken eten gemaakt, de takken dienen als bouwmateriaal en de palm wordt zelfs als een soort voorouder beschouwd.













