Deze week is Anya Janssen te gast bij Kunst is Lang. Anya schildert realistische portretten die iets weghebben van filmstills: ze lijken een stukje prijs te geven van een groter, magisch verhaal. Vaak schildert Anya jongvolwassenen of kinderen die op het punt staan een andere levensfase in te gaan.
In deel XIII van De Ontmoeting gaat Thomas van Huut met Lisette van Beek naar ‘Tenminste Houdbaar Tot’ in Museum Arnhem, een expositie met kunst over klimaatverandering. Van Beek doet aan de Universiteit Utrecht onderzoek naar de verbeelding van de toekomst in klimaatmodellen. Ze werkt regelmatig samen met kunstenaars. Welke rol spelen kunstenaars in inzichtelijk maken van de klimaatcrisis? En kunnen we die rol wel van hen vragen?
In deel XI van De ontmoeting gaat Alex de Vries met cultureel antropoloog Henk Tromp naar de solotentoonstelling ‘Mirages’ van Lieven Hendriks in Museum CODA in Apeldoorn. Alex is benieuwd hoe Henk de schilderijen van Lieven Hendriks ondergaat die de waarachtigheid van de waarneming bevragen vanuit de ervaring dat ‘de dingen niet zo zijn, zoals je denkt dat ze zijn’.
Cao Tang is een van de zes winnaars van de Buning Brongers Prijs 2022. Mister Motley interviewt dit jaar alle kunstenaars. Mirthe Berentsen spreekt Cao Tang over zijn schilderijen, die een gefragmenteerde verzameling van landschappen, van veranderende infrastructuren en gebouwen, eilanden en symbolen behelzen. ‘Ik zie mezelf als een observator van werelden en veranderingen en die veranderingen probeer ik te vertalen in mijn werk.’
Maurits de Bruijn signaleert sinds kort op minder verwachte plekken zwammen, schimmels en paddenstoelen. En wel in het werk van Björk, Suzanne Bernhardt, Philip Kollman en David Shrigley.
Nu te zien in Fotomuseum Den Haag: Donkere Duinen. Een verzameling landschapsportretten van een amateurfotograaf, gebundeld door fotograaf en archivaris Rein Jelle Terpstra. De beelden zijn geschoten tussen het jaar 1938 en 1946, tijdens de Tweede Wereld Oorlog dus, maar de foto’s schijnen niets te laten zien van die oorlog.
Tijdens zijn periode als Fotograaf des Vaderlands ging Jan Dirk van der Burg maandelijks op fotografische ‘strooptocht’ door slaperige bloemkoolwijken. ‘Ik wilde naar Nederland kijken met een soort blanco blik.’ Hij ging op zoek naar het allergewoonste, het voortkabbelende leven. Thomas van Huut sprak met Jan Dirk van der Burg over hoe dat allergewoonste er in ‘typisch Nederland’ uitziet.
In de loop van de tijd heeft Tanja Smeets een herkenbaar idioom ontwikkeld. Haar grootschalige sculpturale ingrepen laten zich kennen door het toepassen van ongebruikelijke beeldhouwersmaterialen. Op het moment dat die objecten in een andere context worden gepresenteerd en in eindeloze hoeveelheden, in elkaar verstrengeld of gemonteerd, dan worden het onherkenbare groeisels. Alex de Vries bezocht het atelier van Smeets.
Via het ontmoetingsprogramma BIJ/NA kunnen drie aankomende kunstenaars tezamen met drie meer ervaren kunstenaars zich een maand lang professioneel ontwikkelen. Criticus en schrijver Nadia de Vries ging bij de kunstenaars van dit jaar op bezoek.
“De berg- en woestijnlandschappen van Frans van den Boogaard zijn het werk van een schilder die de materie waarmee hij werkt voor zichzelf laat spreken, in een ingehouden sfeer waarin iets opdoemt wat je niet thuis kunt brengen. De donkere vlekken in zijn gebergte zijn de acacia’s die je als wezens tegemoetkomen.”
Irem Kaneli en Stijn Smit hebben zich als kunstenaarsduo onlosmakelijk verbonden met elkaar, het landschap en de zee. In de weidsheid van het Noord-Nederlandse landschap werken ze in eb en vloed en bieden daarmee de kunst een natuurlijk perspectief.
Tanja Smeets transformeert ruimtes met haar sculpturen, die uit alle hoeken van de kamer komen gekropen, over vloeren verspreid liggen of van plafonds en wanden naar beneden hangen. Het zijn een soort landschappen, bestaande uit een mengeling van bijvoorbeeld grijs vilt in sierlijke patronen, gebreide structuren van wol, en daar tussendoor bollen van samengevoegde bladvangers – plastic frames met pinnetjes die ervoor zorgen dat er geen blad in je regenpijp terecht komt. Tanja’s mooie maar ook onheilspellende figuren lijken onstuitbaar uit te dijen, en ogen zowel organisch als kunstmatig.
Hoe kunnen we in de gecultiveerde omgeving van het Antropoceen door middel van het sublieme onze nietigheid in relatie tot natuur hervinden? Een scriptie van Fleur Kotten.
Mister Motley presenteert de nieuwe rubriek Gevonden voorwerpen en trapt af met een kunstwerk van Hans van Lunteren dat in de openbare ruimte van Nijmegen-Oost staat.
Sjoerd Martens is gefascineerd door de sporen die we als mens achterlaten. Hij legt ze vast en geeft ze een podium. Dit doet hij door ze soms te presenteren als documentaire foto’s, maar ook als fotocollage, animatie of videowerk.
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl