Sculptuur

Niet alleen met haar conceptuele benadering van wat het sieraad kan zijn maakt Dinie Besems een uitzonderlijk statement in de beeldende kunst, maar ook door de wijze waarop ze invulling geeft aan haar praktijk. Ze wacht niet af totdat ze aan de beurt is, maar dwingt haar eigen positie af. “Ik wil maar zeggen: ga niet zitten afwachten; als er niets gebeurt, organiseer het dan zelf. Dat kan dus ook in je huiskamer of in je keuken. Nodig mensen uit. Laat zien wat je maakt en doet.” Alex de Vries ging op atelierbezoek en sprak met haar over hoe ze invulling geeft aan haar praktijk.

In de loop van de tijd heeft Tanja Smeets een herkenbaar idioom ontwikkeld. Haar grootschalige sculpturale ingrepen laten zich kennen door het toepassen van ongebruikelijke beeldhouwersmaterialen. Op het moment dat die objecten in een andere context worden gepresenteerd en in eindeloze hoeveelheden, in elkaar verstrengeld of gemonteerd, dan worden het onherkenbare groeisels. Alex de Vries bezocht het atelier van Smeets.

Razia Barsatie gebruikt tekeningen, videowerk, beelden van fragiel en doorschijnend tapioca-meel, en sterk geurende kruiden als kerrie en kurkuma om een gevoelswereld te scheppen. Het is haar zorgvuldige manier om onderwerpen bespreekbaar te maken die tot op de dag van vandaag als taboe gelden binnen een strenge Hindoestaans-Surinaamse opvoeding.

Bert Scholten vertaalt oud-Hollandse tradities en geschiedenissen naar installaties en liedjes, die iets vertellen over hoe onze huidige maatschappij is ontstaan.

Via het ontmoetingsprogramma BIJ/NA kunnen drie aankomende kunstenaars tezamen met drie meer ervaren kunstenaars zich een maand lang professioneel ontwikkelen. Criticus en schrijver Nadia de Vries ging bij de kunstenaars van dit jaar op bezoek.

Tanja Smeets transformeert ruimtes met haar sculpturen, die uit alle hoeken van de kamer komen gekropen, over vloeren verspreid liggen of van plafonds en wanden naar beneden hangen. Het zijn een soort landschappen, bestaande uit een mengeling van bijvoorbeeld grijs vilt in sierlijke patronen, gebreide structuren van wol, en daar tussendoor bollen van samengevoegde bladvangers – plastic frames met pinnetjes die ervoor zorgen dat er geen blad in je regenpijp terecht komt. Tanja’s mooie maar ook onheilspellende figuren lijken onstuitbaar uit te dijen, en ogen zowel organisch als kunstmatig.

Dit weekend viert de Prospects haar tiende verjaardag met achtentachtig deelnemende kunstenaars verspreid over twee locaties binnen de kunstbeurs Art Rotterdam. Het ‘expeditiegebouw’, pal tegenover de Van Nellefabriek, is er dit jaar bijgetrokken naast het vaker gebruikte distributiecentrum in de voormalige fabriek. Daarmee is de jaarlijkse presentatie van kunstenaars die een startersbeurs van het Mondriaan Fonds hebben ontvangen groter dan ooit. Welke namen vallen dit jaar op?

De beelden die Florentijn Hofman in de publieke ruimte plaatst zijn van overdonderende schaal. Een luierend aardvarken van dertig meter lang, een reuzenpanda van 26,5 meter die een selfie neemt, of zijn meest bekende: de gele badeend die hij in verschillende variaties – tot wel dertig meter hoog – over de hele wereld voor kusten liet dobberen. Vaak zijn het dierenfiguren en zien ze er schattig uit, maar wie beter kijkt of voelt, merkt dat er meer aan de hand is.

In het programma Geestverwanten vraagt Mister Motley denkers en schrijvers koppelingen te maken tussen hedendaagse kunstenaars en kunstwerken uit het verleden. Laurie Cluitmans bezocht afgelopen maand de tentoonstelling Cascade van Filip Vervaet in de Brakke Grond.