Door het gat bewogen worden – over Daddy Party van Chupan Atashi
Dagmar Bosma bezocht Chupan Atashi’s solotentoonstelling Daddy Party آن نافه مراد که میخواستم ز بخت درچین زلف آن بت مشکین کلاله بود in Metro54 en zag de performance New Animals. ‘De performers bewegen langzaam van elkaar weg, kruipend op handen en knieën, en stoten kirrende geluiden uit, die soms tussen huilen en lachen in zitten. Hebben deze dieren pijn, of zijn ze hitsig?’ Dagmar voelt verwantschap met deze wezens en koppelt het werk aan zijn zoektocht naar een daddy en een verlangen naar desintegratie.
Het recht op plezier – over het werk van Mounira Al Solh
A land as big as her skin van Mounira Al Solh in het Bonnenfanten is overdonderend in kleur, materiaal en verhalen. Ze vertelt gelaagde verhalen over het leven in oorlog of over het (moeten) verlaten van geboortegrond op zoek naar een betere toekomst. Berber Meindertsma signaleert dat de vrouwen in Mounira’s installaties mensen van vlees en bloed zijn, die dansen, honger en dorst hebben – en soms gewoon naakt willen chillen op bed met een shisha. ‘Ze vragen niet om medelijden maar claimen hun recht op plezier.’
Opengesneden als een vis (voor Elsa Sahal)
In de rubriek Gevonden voorwerpen lichten Motley-auteurs een kunstwerk toe dat zij recent zijn tegenkomen. Maarten Buser zag eerder dit jaar Elsa Sahals indringende tentoonstelling Pool Dance in Musée La Piscine (Roubaix). Haar keramieken bleven maar in zijn hoofd rondspoken, wat leidde tot een reeks prozagedichten.
‘Ik wil iets maken dat nog niet bestaat’ – op atelierbezoek bij Caro Bensca
Alex de Vries ging op atelierbezoek bij Caro Bensca.‘Het zijn de garens van mijn moeder die mij op het spoor hebben gezet van de kunst. Ik wil iets maken dat nog niet bestaat, iets doen dat nog niet is gezien. Sinds zeven jaar werk ik drieënhalve dag per week voor de Stichting Beeldende Kunst aan de KNSM-laan in Amsterdam. De SBK bestaat zeventig jaar en heeft een depot zo groot als een voetbalveld met dertigduizend kunstwerken. De kunst is een collectief geheugen. We doen het met z’n allen. De verdienste van de kunst is het behoud van het vrije denken. ’t Hoeft niemand te interesseren, maar in je verbeelding mag alles.’
Met de blik op oneindig – op atelierbezoek bij Bas van Leeuwen
Typerend voor de beelden die Bas van Leeuwen in opdracht maakt is dat ze een meer verhalend karakter hebben dan zijn vrije werk, dat vooral abstract is en door het materiaalgebruik van roestvrijstaal geometrisch en bijna klinisch oogt, terwijl ze als betekenisvolle ‘lichamen’ in hun ruimtelijke gedaantes tijdloos aandoen. Alex de Vries bezocht het atelier van Van Leeuwen en spreekt met hem over zijn werken in de openbare ruimte en zijn vrije werk. ‘Het ging voor mij vooral om de positie die het beeld krijgt, de ruimtelijke aanwezigheid ervan in relatie tot de architectuur.’
Willen zien – over de tentsculpturen van Ger van Elk
‘De Nederlandse nietsigheid en de platte horizon ga je vast missen nadat je een tijdje in het buitenland verblijft. Ik mis het nog niet. Eerst een ontsnapping. En een lome zomer met veel verveling.’ Die zomer roept bij Pum van de Koppel de tentsculpturen van Ger van Elk in gedachten, waarbij het non-functionele een eerbetoon aan de verbeeldingskracht wordt.
De zomer is lang: Anne Wenzel
Het team van Kunst is Lang is met zomervakantie, maar vanaf begin september hoor je weer nieuwe afleveringen. Om de zomer door te komen, hebben bestuursleden van Mister Motley elke week een aflevering uit het archief voor je geselecteerd. Deze week hoor je de keuze van secretaris Stijn Elshuis, voor het gesprek met Anne Wenzel, opgenomen in mei 2024. ‘Wenzel gaat in dit gesprek dieper in op de machtsverhoudingen binnen de kunstwereld en de positie van de kunstenaar daarin. Een onderwerp waar ik veel over nadenk en waar we het wat mij betreft nog altijd te weinig over hebben.
Langs de Lutinelijn (1/2): waar bakens hun functie verliezen, ontstaat ruimte voor verbeelding
Deze zomer slaan Mister Motley en Into the Great Wide Open wederom de handen ineen, door het onderzoek van kunstenaars Sjoerd Willem Bosch en Sijas de Groot te publiceren. Zij verbleven de afgelopen maanden meermaals op Vlieland voor hun nieuwe werk Lutinelijn, dat zij zullen presenteren binnen het kunstprogramma van Into The Great Wide Open (28 t/m 31 augustus). Deze installatie verbindt het maritieme erfgoed van het gezonken goudschip de Lutine (1799) met het landschap van Vlieland. Verspreid over het eiland en het festivalterrein markeren vier objecten en verhalen de historische navigatielijn. In hun gezamenlijke verkenning van traagheid, herinnering en oriëntatie onderzoeken Sijas en Sjoerd hoe het civiele baken dat ooit de plek van de Lutine markeerde, een nieuwe rol kan krijgen in het Waddengebied. In twee bijdragen nemen zij de lezer mee in hun proces, langs erfgoed, tijdens wandelingen en een verlangen naar het idee van thuiskomen op een eiland. Vandaag deel 1.
Nothing Looks the Same in the Light – een (verborgen) ode aan seks in de openbare ruimte
Voor de Pride Art Route maakten kunstenaars Simon de Boer en Erik Wong een leerbar, in de woonwijk Tuttifruttidorp in Amsterdam Noord. In tandem met dit werk schreef Erik Wong een essay over cruisen, George Michael, het verband tussen donker en schaamte, en Susan Sontags Notes on Camp.
‘Ik denk niet in woorden’ – de vrijzinnige textielkunst van Marianne Kemp
Bij Marianne Kemp is een textielwerk nooit een enkele lap stof. Altijd is de opengewerkte vorm van het textiel een zowel ruimtelijk als zintuigelijk gegeven. De vezels van de draad en het paardenhaar of plantenvezels raken in elkaar verstrikt en zetten iets in beweging. Alex de Vries ging bij haar op atelierbezoek.
KUNST IS LANG: Fleur van Dodewaard
Deze week is Fleur van Dodewaard te gast bij Kunst is Lang. Op eenvoudige, kernachtige wijze stelt Fleur sculpturen samen, waarvan de samenstelling en het maakproces duidelijk te achterhalen zijn. Voordat Fleur aan een werk op papier begint, bouwt ze een denkbeeldig veld van inspiratiebronnen en observaties, waarbinnen het te maken werk geboren zal worden. Vervolgens probeert ze de hectiek van het dagelijks leven buiten te sluiten en haar gedachten stil te zetten, zodat haar lichaam de controle krijgt over wat er op papier komt. Dat kunnen tekens zijn die doen denken aan kalligrafie, sierlijk uitwaaierende zinnen in een onleesbare taal, of lijnen en krabbels in allerlei kleuren – zolang het resultaat maar zeggingskracht heeft en afwijkt van wat ooit eerder getoond is.
Wat we dragen, wie we dragen – over Wall Work van Jack Eden
Laure van den Hout bezocht in een privéwoning op het Noordereiland in Rotterdam de solotentoonstelling Wall Work van Jack Eden die, in de intimiteit van huiselijke omgeving de grenzen tussen wat zich normaliter publiekelijk voltrekt en wat achter de schermen blijft, doet vervagen.
De vrijheid van het niet weten – op atelierbezoek bij Marc Warning
Alex de Vries ging op atelierbezoek bij Marc Warning. Na een loopbaan waarin hij toneelbeelden maakte voor onder meer Onafhankelijk Toneel, Nationale Opera en Toneelgroep Amsterdam wijdt Marc zich sinds 2021 aan zijn carrière als beeldend kunstenaar. ‘Ik heb een manier van doen en werken ontwikkeld waarbij ik niet denk: ‘Ik heb ’t gevonden, maar wat heb ik gevonden?’ Ik probeer te definiëren wat ik nog niet weet of ken. Als je iets nog niet weet, is alles nog mogelijk; de vrijheid van het ‘niet weten’.’
Constant spelen
Aanstaande zaterdag 29 maart 2025 opent in Kunstmuseum Den Haag de tentoonstelling New New Babylon – Visions for Another Tomorrow. Zippora Elders is gastcurator van New New Babylon. Ter gelegenheid van deze tentoonstelling en van het boek Playing Constant , het sluitstuk van het project Constant 101 dat in juni bij Jap Sam Books uitkomt, verschijnt vandaag op Mister Motley een voorpublicatie van Zippora’s essay Constant Spelen: een meanderende, dynamische reflectie op de omvangrijke nalatenschap van Constant, bekeken met de ogen van vandaag, in de geest van Constant.
Advertenties
Ook adverteren op mistermotley.nl? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl
Nieuwe artikelen laden...