Het optreden van mijn leven
Anouk Harkmans sprak met Luca Tichelman wiens solo tentoonstelling te zien is bij Das Leben am Haverkamp. Het gesprek centreert zich rondom de vraag welk verhaal je over jezelf vertelt aan de hand van de herinneringen die je blijft ophalen, of soms zelfs, die je cultiveert. In MY ALL ∙ A LOW BUDGET SPECTACLE verkent Luca deze elementen die gezamenlijk een verhaal over de eigen identiteit – of het ‘zelf’– creëren.
Een sucker voor beeldrijm
Laure van den Hout raakte overweldigd door Wolfgang Tillmans’ ‘Nothing could have prepared us – Everything could have prepared us’ in het Centre Pompidou. De tentoonstelling eist haast dat je je aan haar overgeeft en wie dat doet zal beloond worden. ‘Na een ruim uur door de voormalige bibliotheek te hebben gelopen begint de titel zich meer en meer voor me in te nemen. Tillmans geeft veel, maar geen antwoorden, je moet zelf je weg vinden in de wirwar aan beelden, misschien zelfs: elk beeld nuanceert of versterkt het ander. In nauwe samenhang is enige vorm van absolutisme moeilijk te volharden, en dat op zichzelf is al een prettig politiek statement.’
Langs de Lutinelijn (2/2): waarom kapen helpen te vertragen
Deze zomer slaan Mister Motley en Into the Great Wide Open wederom de handen ineen, door het onderzoek van kunstenaars Sjoerd Willem Bosch en Sijas de Groot te publiceren. Zij verbleven de afgelopen maanden meermaals op Vlieland voor hun nieuwe werk Lutinelijn, dat zij zullen presenteren binnen het kunstprogramma van Into The Great Wide Open (28 t/m 31 augustus). Deze installatie verbindt het maritieme erfgoed van het gezonken goudschip de Lutine (1799) met het landschap van Vlieland. Verspreid over het eiland en het festivalterrein markeren vier objecten en verhalen de historische navigatielijn. In hun gezamenlijke verkenning van traagheid, herinnering en oriëntatie onderzoeken Sijas en Sjoerd hoe het civiele baken dat ooit de plek van de Lutine markeerde, een nieuwe rol kan krijgen in het Waddengebied. In twee bijdragen nemen zij de lezer mee in hun proces, langs erfgoed, tijdens wandelingen en een verlangen naar het idee van thuiskomen op een eiland. Vandaag publiceren we het tweede deel.
Wat we dragen, wie we dragen – over Wall Work van Jack Eden
Laure van den Hout bezocht in een privéwoning op het Noordereiland in Rotterdam de solotentoonstelling Wall Work van Jack Eden die, in de intimiteit van huiselijke omgeving de grenzen tussen wat zich normaliter publiekelijk voltrekt en wat achter de schermen blijft, doet vervagen.
Het geluid van een vogel – over Thierry Oussou bij buitenplaats Kasteel Wijlre
Lieneke Hulshof schreef over het werk van Thierry Oussou dat nu te zien is in buitenplaats Kasteel Wijlre. Oussou belicht in zijn werk het sociale aspect en de (on)zichtbare relaties tussen landarbeiders, en de afstand van mensen tot die grond. Er is bij Oussou geen hiërarchie tussen plant, dier en mens en deze verbondenheid komt tot uiting in zijn werken en de manier waarop deze tot stand komen.
KUNST IS LANG: Valerie van Leersum
In aflevering 314 is Valerie van Leersum te gast. Valerie omschrijft zichzelf als kunstenaar, ontwerper en lokaal ontdekkingsreiziger. Haar werk gaat over hoe een plek ons als mens beïnvloedt, en hoe wij onze interactie met die plek vormgeven.
Voelen waar destructie en constructie elkaar doorkruisen – over The Directions van Hannah Black
Emma van Meyeren toog naar Middelburg om daar in de Vleeshal de solotentoonstelling Directions van Hannah Black te zien. Ze trof er een bonte constellatie aan: van de minimumloonregeling voor kunstenaars in de jaren 50-80 tot de bombardementen op de thuisstad van de Vleeshal aan het begin van de Tweede Wereldoorlog: ‘voelen waar destructie en constructie elkaar doorkruisen en met gevoelens van pijn en observaties over ironie blijven vragen wat nou eigenlijk de condities zijn’.
ARCH04547, Bewijs of documentatie? – De Revolutionaire Anti-Racistische Actie en het archief
Pieter Paul Pothoven deed onderzoek naar RARA: de Revolutionaire Anti-Racistische Actie. Hij werkte hiervoor nauw samen met de (oud) activisten en verzamelde alle mogelijke informatie in een archief. Daarnaast maakte hij diverse werken over RARA. ‘We werkten aan de parameters van het project. De belangrijkste: RARA moet anoniem blijven. RARA blijft ra-ra. Niets mag terug te voeren zijn op personen.’
We hebben een vorm gevonden – een interview met de bladzijden van Marieke Coppens’ boek
In dit interview gaat Dorien de Wit in gesprek met de bladzijden uit Marieke Coppens’ boek niet het uiterlijk voor goede vriendschappen net als de tongen van de honden. Wat is eigenlijk hun verhaal? Waar komen ze vandaan en hoe zijn ze in het boek terechtgekomen?
De mist trekt op en de patronen blijven – in gesprek met Nazhifah Aisy
Nazhifah Aisy is een van de zes winnaars van de Buning Brongers Prijzen 2024. Mister Motley interviewt dit jaar alle kunstenaars. Helena Julian ging met Nazhifah in gesprek over het zijn van een third culture kid en hoe de herinneringen en zintuigelijke ervaringen die je met je meedraagt belangrijker zijn dan feiten zoals waar je geboren bent en welke taal je spreekt.
Het afwezige lichaam dat is gaan spoken
Naar aanleiding van haar solotentoonstelling Choreografie in het donker in Kunstenlab, Deventer, ging Maurits de Bruijn in gesprek met Aimée Zito Lema. Over het geheugen, intergenerationeel trauma en levensgrote negatieven.
Lezenkijken of kijkenlezen – over de poëtische ruimte tussen beeld en tekst
Sanne Kabalt maakt werk dat zich ophoudt in het domein dat aangeduid wordt met ‘image+text work’. In een onderzoekend essay tast ze aan de hand van andere kunstenaars die beeld en tekst samenbrengen, onder wie Roni Horn, Sophie Calle en Louise Bourgeois, af welke ruimte en relaties er ontstaan als er een vorm van lezenkijken of kijkenlezen geïntroduceerd wordt.
Daar waar de vissen dol worden (4) – ‘Water heeft geen DNA, maar zou het wel geheugen kunnen hebben?’
Mister Motley en festival Into The Great Wide Open bundelen de krachten om samen het onderzoek van kunstenaars voor een breder publiek te ontsluiten, zoals dat van Valerie van Leersum, die deze zomer op Vlieland een werk presenteert dat deel uitmaakt van de kunstroute van Into The Great Wide Open.
In aanloop naar het festival zal Valerie diverse keren als artist in residence op het eiland verblijven en zowel de kleur van de Noordzee als de Waddenzee onderzoeken, en met diverse eilandbewoners in gesprek gaan over hun kennis en visie betreft de plek waar deze zeeën in elkaar over gaan. Vandaag publiceren we het vierde deel van haar onderzoek over de vermeende plek waar de vissen dol worden.
Daar waar de vissen dol worden (3) – ‘Een politiek spelletje dat gaat over hebzucht, water is toch gewoon water’
Mister Motley en festival Into The Great Wide Open bundelen de krachten om samen het onderzoek van kunstenaars voor een breder publiek te ontsluiten, zoals dat van Valerie van Leersum, die deze zomer op Vlieland een werk presenteert dat deel uitmaakt van de kunstroute van Into The Great Wide Open.
In aanloop naar het festival zal Valerie diverse keren als artist in residence op het eiland verblijven en zowel de kleur van de Noordzee als de Waddenzee onderzoeken, en met diverse eilandbewoners in gesprek gaan over hun kennis en visie betreft de plek waar deze zeeën in elkaar over gaan. Vandaag publiceren we het vierde deel van haar onderzoek over de vermeende plek waar de vissen dol worden.
Verzamelde herinneringen en aandoenlijke draadjes – naar het werk van Kees Wijker met Digna Sinke
Met filmmaker Digna Sinke gaat teja van hoften naar twee tentoonstellingen van Kees Wijker in Middelburg. Kees Wijker speelt met treintjes bestaat uit een verzameling gemaakte en gevonden voorwerpen, die samen een nieuwe werkelijkheid vormen. Beweging in het museum laat allerlei technische ontwikkelingen zien van grote stoommachines tot de eerste verbrandingsmotor. ‘Moeiteloos weet Kees Digna zijn wereld in te trekken. In herkenning wordt het pingpongen met herinneringen en ben ik de notulist.’














