Hell you call a dream – Horror en nostalgie in het werk van Alejandro Galván
‘De hel is een treffende metafoor voor een wijk die wordt gekenmerkt door conflicten en ongelijkheid en waar mensen in een constante staat van alertheid, verveling, uitputting en zelfs verdriet moeten leven.’ In prachtig meanderende taal getuigt kunsthistoricus Tonatiuh López van de imposante schilderijen van Alejandro Galván, nu te zien in Marres. Zowel López als Galván groeiden op in uiterst dichtbevolkte Mexicaanse buurten waar het dagelijks leven met beproevingen komt. ‘Toen ik zijn werk ontdekte, was ik overweldigd,’ schrijft López – tevens één van de curators van de tentoonstelling, ‘het was de eerste keer dat ik een schilderij van zulke monumentale proporties zag, waarin scènes, personages en landschappen uit de hel die ik mijn thuis noemde, waren opgenomen.’
KUNST IS LANG: Anouk De Clercq
Deze week is Anouk De Clercq te gast bij Kunst is Lang. Anouk maakt videowerken, vaak in zwart-wit, waarin de animatie of het gefilmde beeld even belangrijk is als het speciaal daarvoor gecomponeerde geluid. Anouk creëert zachte werelden, waar je als bezoeker wordt verwelkomd en tot rust kunt komen. In de animatiefilm Bird Song zijn twee vogels op een tak de enige levende wezens in een verder lege wereld. Ze passen het lied dat ze fluiten aan op de zon die achter hen op- of ondergaat.
De kunstenaar-moeder heeft ‘trut’ op haar voorhoofd staan
“Put the mom in MoMA” en: “What happens to the avant-garde when the mother laughs?” zijn enkele van de leuzen die te lezen zijn op de spandoeken van Mothernism, een installatie van Lise Haller Baggesen. Al twaalf jaar lang reist Baggesen rond met variaties op de installatie die bestaat uit een tent, spandoeken, een geprinte mindmap. Het werk is nu te zien als onderdeel van Good Mom Bad Mom in het Centraal Museum. Met Lieneke Hulshof gaat Baggesen in gesprek over wat haar werk op dit scharniermoment betekent: ‘Mothernism is een utopische plek over zorg en de politiek die zich om zorg heen afspeelt. We hebben zo lang niet gepraat over het moederschap in de kunst. Ik wil het nu blijven tonen en erover blijven praten.’
Een inversie van de genderrollen – over Bakermatje van Fien de Smet en Luca Bötzel
Een theatermonoloog waarin de rol van een zwangere vrouw wordt gespeeld door een man. Een gimmick of een referentie naar hoe mannelijke acteurs in Shakespeares tijd alle rollen op zich namen omdat het toneel voor vrouwen ontoegankelijk was. Maar dat lijkt niet te zijn waar schrijver Fien de Smet en acteur Luca Bötzel in Bakermatje naar zoeken.
KUNST IS LANG: An van. Dienderen
Deze week is An van. Dienderen te gast bij Kunst is Lang. An is filmmaker en cultuurwetenschapper, en als docent en artistiek onderzoeker verbonden aan KASK & Conservatorium in Gent. De rode draad in haar werk is het problematische idee van neutraliteit in documentaire, en de vermeende objectiviteit van technische middelen zoals de filmcamera. Haar film Lili laat zien hoe het bedrijf Kodak voor de kleurbalans van camera’s de witte huid als norm neemt, met als resultaat dat elk huidtype dat niet aan die norm voldoet een afwijking vormt en alleen met extra moeite in beeld gebracht kan worden. In de film Prism onderzoekt An samen met regisseurs Rosine Mbakam en Eléonore Yameogo de effecten en eventuele oplossingen van de scheve machtsverhouding ten opzichte van mensen van kleur in onze beeldcultuur.
Greep op het leven – op atelierbezoek bij Nynke Deinema
De gespreksonderwerpen tuimelen over elkaar heen als Alex de Vries op atelierbezoek gaat bij Nynke Deinema. Hij vraagt haar naar het ontstaan van haar kunstenaarschap en de aard van haar werk. Dat de kunst een onvermijdelijke bestemming voor haar is, blijkt uit alles, maar die praktijk is niet vanzelfsprekend tot stand gekomen. Er is zoveel gaande in haar leven dat het haar soms overweldigt. Met haar werk slaagt ze erin daar greep op te krijgen.
Een Souffleur – een ode aan de bruine kroeg
De bruine kroeg dreigt te verdwijnen. Het CBS meldde dat er in iedere week van 2023 zo’n drie bruine cafés hun deuren voorgoed sloten. Deze tendens vormt het vertrekpunt voor ‘doesn’t last then, does it?’ – een tentoonstelling van het resort in café de Souffleur in Groningen. Adriënne van der Werf schreef een ode aan de bruine kroeg: ‘Misschien is dat wel de schoonheid van zulke plekken: herinneringen sterven met de mensen die er waren en krijgen geen plek in geschiedenisboeken of archieven. In een wereld die steeds generieker wordt, waarin steden op elkaar beginnen te lijken, waarin alles gedocumenteerd moet worden – met telefooncamera’s en Google-reviews – zijn juist de plekken die zich daaraan onttrekken van een andere orde.’
KUNST IS LANG: Sarah Mei Herman
Deze week is Sarah Mei Herman te gast bij Kunst is Lang. Sarah Mei maakt analoge portretten van mensen die ze langdurig volgt en met tussenpozen van enkele jaren vastlegt. Voor de reeks Julian en Jonathan legt ze het opgroeien van haar twintig jaar jongere halfbroer Jonathan vast, en de veranderingen in zijn relatie met Sarah Mei’s vader. Haar werkwijze levert ontroerende beelden op, die de geportretteerden uittillen boven de dagelijkse werkelijkheid en het verstrijken van de tijd zichtbaar maken.
Land zonder grenzen: Kom niet aan mijn gezin!
Zorg en moederschap. Binnen korte tijd lijken deze thema’s overal aanwezig binnen de kunstwereld. Voor onze serie Land zonder grenzen zal schrijver en kunstenaar Mirthe Berentsen de komende maanden werken aan een serie over het systeem waar die twee samenkomen: het gezin. In haar eerste bijdrage een interview met de Duits-Britse schrijver en zelfbenoemde marxistisch feminist Sophie Lewis, die met werken als Abolish the Family (2022) en Full Surrogacy Now (2019) veel stof heeft doen opwaaien.
KAN NIET BESTAAT NIET: Fatinha Ramos
Fatinha Ramos maakt uiteenlopend werk. Illustraties vormen de kern van haar praktijk. Geïnspireerd door haar aandoening vervaardigt ze glazen sculpturen die de kwetsbaarheid van haar botten benadrukken. Een aantal jaar geleden kwam ze in New York ten val, een moment dat impact had op haar lichaam en op haar werk. In deze bijzondere live-aflevering van Kan niet bestaat niet praat Fatinha met Maurits de Bruijn en Lieneke Hulshof over deze omwenteling, hoe ze als kind in een ziekenhuisbed haar tekenkunst ontwikkelde, over revalideren en de angst nooit meer te kunnen tekenen.
Kunst is ‘jezelf doen,’ zei Lam de Wolf – een afscheidsrede van Alex de Vries
Vorige week overleed sieraden- en textielkunstenaar Lam de Wolf op 76-jarige leeftijd. Alex de Vries sprak deze rede uit tijdens haar afscheid. ‘Haar grote talent om in de allergewoonste dingen het kunstzinnige te zien, maakte haar tot de onvergelijkbare kunstenaar die ze was.’
KUNST IS LANG: Fleur van Dodewaard
Deze week is Fleur van Dodewaard te gast bij Kunst is Lang. Op eenvoudige, kernachtige wijze stelt Fleur sculpturen samen, waarvan de samenstelling en het maakproces duidelijk te achterhalen zijn. Voordat Fleur aan een werk op papier begint, bouwt ze een denkbeeldig veld van inspiratiebronnen en observaties, waarbinnen het te maken werk geboren zal worden. Vervolgens probeert ze de hectiek van het dagelijks leven buiten te sluiten en haar gedachten stil te zetten, zodat haar lichaam de controle krijgt over wat er op papier komt. Dat kunnen tekens zijn die doen denken aan kalligrafie, sierlijk uitwaaierende zinnen in een onleesbare taal, of lijnen en krabbels in allerlei kleuren – zolang het resultaat maar zeggingskracht heeft en afwijkt van wat ooit eerder getoond is.
Terugkijken: Niet klagen, maar vragen: hoe bouwen we aan een duurzaam kunstenveld?
22 mei organiseerden we samen met De Balie een avond waarin we met elkaar in gesprek gingen over hoe we kunnen bouwen aan een duurzaam kunstenveld. Een openbare repetitie voor de toekomst van de kunstsector, met Ellis Kat, Liesbeth Bik, Marianna van der Zwaag, Laure van den Hout en Jack Segbars.
Monsterlijk weerkaatsen, menselijk weergalmen
Vandaag opent Shana de Villiers’ solotentoonstelling I am Frankie, and you still love me bij Das Leben am Haverkamp. Vlinder Verouden schreef een essay naar aanleiding van een gesprek met Shana. ‘Volgens Shana dragen we allemaal schaamte met ons mee, sommigen meer dan anderen. Vooral degenen van ons die gemarginaliseerd en zodanig gemonsterd zijn, als monsters worden bejegend, voelen veel schaamte.’ […] ‘De expositie zet de bezoeker op het verkeerde been, houdt een spiegel voor, laat ons afvragen wie of wat het monster is: de indringer of de afwezige, en in hoeverre we zelf betrokken zijn in het monsterproces.’
Land zonder grenzen: ‘Mijn kritiek op het gezin is systeemkritiek, maar mensen ervaren het als kritiek op hun privésituatie’
Welke mate van ontoegankelijkheid ervaren ouders van opgroeiende kinderen? Met kunstenaar en schrijver Mirthe Berentsen praten Maurits de Bruijn en Laure van den Hout over het ontmantelen van het kerngezin, het belang van niet-betaalde oppassen en de overlap tussen verschillende emancipatoire bewegingen. ‘Dit is geen issue van wel- en niet gezinnen, we snappen ook wel dat feminisme niet een vrouwenprobleem is. Hoe we het gezin hebben ingericht is problematisch voor ons allemaal. Dat we zelf kunnen kiezen hoe we wonen, leven en zorg verdelen, is nu vrijwel onmogelijk.’
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl