Voor De ontmoeting bezoekt Dagmar Bosma de tentoonstelling van queercore-icoon G.B. Jones in het Amsterdamse Kunstverein. Daar ontmoet Dagmar kopstuk uit de Nederlandse leer- en fetishscene Karin Bleie, die regelrecht uit een van G.B. Jones’ tekeningen gestapt zou kunnen zijn. 

Een gebouw in West-Afrikaanse architectuur met een Nederlands rieten dak waar kunstenaars kunnen samenkomen, exposeren en resideren, dat is het (nog) niet-bestaande werk van Brahim Tall. In aflevering #11 van Kan niet bestaat niet gaat Tall in gesprek met Lieneke Hulshof over de overeenkomsten in Senegalese architectuur en Nederlandse rieten daken. Tall vertelt over plekken waar hij zich graag begeeft, over zijn afkeer enerzijds en vatbaarheid anderzijds voor institutionele erkenning en het belang van een gemeenschap.

Deze week is Lise Sore te gast bij Kunst is Lang. Lise maakt tekeningen van diens naakte lichaam, die soms metersgroot bungelen in een ruimte, met grafiet op doorschijnende doek. Deze zwart-witte tekeningen zijn de directe vertaling van een foto, genomen op een moment dat Lise een heftige emotie doormaakt.

Op een regenachtige dinsdagochtend worden in Amsterdam-Oost de Stolpersteine gelegd voor de oudtante van Ko van ‘t Hek, en die voor haar broer en haar ouders. De messing steentjes van tien bij tien centimeter zijn een project van kunstenaar Gunter Demnig, die vond dat het herdenken een steeds meer officiële, voorspelbare plechtigheid was geworden waar de betekenis uit dreigde te verdwijnen. ‘Er ligt een belangrijke vraag,’ schrijft Ko. ‘Hoe vertellen we het verhaal van de Holocaust? Hoe vertellen we het aan volgende generaties? Hoe vertellen we het zo dat zowel de kennis als het gevoel van verschrikking doorgegeven wordt?’

‘Het is altijd donker in mijn hoofd geweest’, zegt schrijver Ivana Kalaš. De duisternis is een reden voor vage gevoelens van herinnering, maar beschermt haar tegelijkertijd ook tegen traumatiserende gebeurtenissen uit haar verleden. Als je er niet visueel mee wordt geconfronteerd, is het soms veel gemakkelijker om ermee te leren leven. Maar het leidt ook tot een verwarrende vraag, namelijk: hoe produceert iemand zonder visuele verbeeldingskracht kunst? In haar essay onderzoekt Kalaš haar eigen afantasie en die van bekende schrijvers zoals Aldous Huxley en Isaac Asimov.

In Paul DD Smiths solotentoonstelling The Chiral Gate overlappen de natuur en de mens, land en water, de goddelijke en de aardse wereld. Zijn kleurrijke werken worden bevolkt door door dieren die aseksueel reproduceren of tweeslachtig zijn. Persis Bekkering bezocht The Chiral Gate met filosoof Patricia de Vries, die onder meer onderzoek deed naar speculatieve voorstellingen van artificiële baarmoeders.
‘De transformatie is compleet, zeg ik.
We zijn mens én dier geworden, antwoordt Patricia, slakmensen. De tegenstellingen zijn opgeheven.’

Deze week is Marenne Welten te gast bij Kunst is Lang. Voor haar schilderijen, tekeningen en collages grijpt Marenne terug op de situaties waarin grotere, maatschappelijke verhalen raken aan haar persoonlijke leven. Ze verbeeldde bijvoorbeeld in pasteus opgezette werken fictieve bewoners uit een voormalig ‘oudemannenhuis’ in Breda: de uitgerangeerde senioren die in een sobere opvang werden geplaatst, en in zijn jeugd een schrikbeeld vormden voor haar vroeg overleden vader.