Een draagbaar thuis – Lara Bongard over haar werk The Girl Who Crossed the River with a Tablecloth

Lara Bongard droeg een rusteloos gewicht met zich mee, een gevoel van je overal en tegelijkertijd nergens thuis voelen. The Girl Who Crossed the River with a Tablecloth is een persoonlijke queeste naar haar versplinterde wortels in het voormalige Russische Rijk (het huidige Oekraïne). Met dit project doorbrak ze de generatiestilte om te zoeken naar de onzichtbare werelden van haar joodse voorouders. Met ‘Een draagbaar thuis’ schreef ze een essay over dit werk.

Miriam Cahn: Blumendenken

Hanne Hagenaars bezoekt in april dit jaar de tentoonstelling Ma Pensée Serielle van Miriam Cahn in Palais de Tokyo. Ze is geraakt door de zachte sferische kleuren van de werken die tegelijkertijd een niet mis te verstane klap weten uit te delen. ‘Doordat Cahn haar personages vaag houdt, het zijn geen portretten, en met een paar minimale verfstreken een intense uitdrukking weet te geven, besef je meteen: dit geweld is geen uitzondering, dit gaat niet over een bepaalde persoon, dit is de mensheid.’

Als kinderen het voor het zeggen hebben – M HKA vroeg 9-jarigen een tentoonstelling te cureren

Het cureren van de tentoonstelling Museum Spelen in het M HKA lag in handen van een schoolklas van 22 kinderen van 9 jaar. Natasja Wagendorp bezocht de tentoonstelling. ‘Door hen veel zeggenschap te geven, wordt afgerekend met het hardnekkige idee dat kinderen eerder een obstakel dan een verrijking zijn voor musea.’ Maar deze bijzondere, waardevolle ingreep roept ook vragen op.

Henry Moore laat lichamen in landschappen veranderen – met bezoeker Henk naar Beelden aan Zee

Henry Moore (1898-1986) sleepte schelpen en drijfhout mee naar huis. Met de inspiratie die hij uit de natuur haalde, vormen zijn beelden een afdruk van het Engelse landschap. Maureen Ghazal bezocht een overzichtstentoonstelling van zijn werk in Museum Beelden aan Zee en raakte in gesprek met bezoeker Henk. ‘Twintig jaar geleden zou dit figuratieve werk mij hebben aangetrokken maar inmiddels heb ik een persoonlijke ontwikkeling doorgemaakt’.

Tussen mens, object en dier – met Marieke Polderdijk naar Motion of Love van Leiko Ikemura

In Motion of Love dompelt de bezoeker zich onder in de wereld van Leiko Ikemura, die draait om lichamelijkheid, landschappelijkheid en de levenscyclus. Maureen Ghazal bezocht de tentoonstelling in Museum de Fundatie met Marieke Polderdijk. ‘Het is meedogenloos. Natuur bestaat uit dood en verderf en daar zit juist iets moois in.’ Uit dat wat sterft komt nieuw leven voort.

Een ruimte waar je geen ruimte hoeft te bevechten – over de waarde van residenties

Wat is de oorsprong en toegevoegde waarde van kunstenaarsresidenties en welke invulling helpt het individu zich te ontwikkelen? In welke opzichten mogen residenties van elkaar verschillen, en waar is een eenduidige lijn cruciaal voor de vrijheid en veiligheid van de maker? Kris van der Voorn dook de geschiedenis van de residentie in en toetste de lijnen hiervan aan de hand van de wensen van de residenten zelf en via de wensen van de begeleiders.

Een gezond lichaam is een sociaal construct – hoe de Crip Theory ontoegankelijkheid (in de kunsten) aankaart

In het Nederlandse kunstlandschap bestaat nog vrijwel geen taal en theorie voor de complexe, veelzijdige ervaringen van mensen met een beperking. Mira Thompson schrijft over haar eigen ervaring en schetst manieren waarop de hedendaagse kunstwereld kan profiteren van de kennis en kunst die gehandicapte kunstenaars en theoretici hebben voortgebracht. ‘Op een dag realiseerde ik me dat we niet weten hoe we naar gehandicapte lichamen op een podium moeten kijken.’

It’s OK… #2: Een goede buur

De wietdampen en muziek van de onderbuurman van Nadia de Vries zorgen soms voor overlast. Maar hij heeft ook mooie kanten. Nadat Nadia de Queer kerkdienst met Essemie van Dunné in de Oude Kerk bezoekt, als onderdeel van It’s OK… Queer Currents, peinst ze over wie naar naasten zijn, van wie ze afhankelijk is, en wie er op haar rekent. ‘Ik kreeg een onbestemd gevoel in mijn onderbuik. Er was iets niet in de haak. Mijn buurvrouw was wel tevreden over het nieuwe gebrek aan lawaai en walmen, dus aan haar had ik niet veel. Ik besloot onze woningcoöperatie een mail te sturen.’

Advertenties

Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl

Nieuwe artikelen laden...

Schrijf je in voor de nieuwsbrief

* verplicht

Meer Mister Motley?

Draag bij aan onze toekomstige verhalen en laat ons hedendaags kunst van haar sokkel stoten

Nu niet, maar wellicht later