

Merel Bem kijkt naar Franse haute couture uit de Tweede Wereldoorlog, de kleding van Zelensky en Kadyrov en het werk van de Oekraïense fotograaf Alexander Chekmenev en ontdekt hoe kleding kan spreken in tijden van oorlog.
De beelden die Florentijn Hofman in de publieke ruimte plaatst zijn van overdonderende schaal. Een luierend aardvarken van dertig meter lang, een reuzenpanda van 26,5 meter die een selfie neemt, of zijn meest bekende: de gele badeend die hij in verschillende variaties – tot wel dertig meter hoog – over de hele wereld voor kusten liet dobberen. Vaak zijn het dierenfiguren en zien ze er schattig uit, maar wie beter kijkt of voelt, merkt dat er meer aan de hand is.
Mister Motley presenteert de nieuwe rubriek Gevonden voorwerpen en trapt af met een kunstwerk van Hans van Lunteren dat in de openbare ruimte van Nijmegen-Oost staat.
Lieneke Hulshof bezocht de centrale overzichtstentoonstelling The Milk of Dreams op de 59e editie van de Biënnale van Venetië. Daar ziet ze hoe prachtige, solidaire en inclusieve kunst van nu extra hard botst met onderliggende structuren van macht en ongelijkheid.
Jam van der Aa bezocht de tentoonstelling ‘Someone Lives in This Body’ in P-OST en constateert dat er ruimte lijkt te komen voor kwetsbaarheid en diversiteit in de kunsten.
Yasser Ballemans is geïnteresseerd in de rol van kunst bij rituelen, zoals carnaval of het samenkomen bij een vuur. Hij probeert met de beeldtaal en elementen van bestaande rituelen, nieuwe te creëren, die passen bij deze tijd.
Een lijstje met wat er nu te zien is in de kleine en middelgrote kunstpodia verspreid door het land.
Er heerst een vervormd beeld van hoe een vulva eruit moet zien. Dat is ook niet gek als je kijkt naar de ‘strakke pornopoezen’ die vrijwel onze enige beeldreferentie zijn in de media. Het geslachtsdeel lijkt voor veel mensen een mysterie vanwege het gebrek aan kennis. Maar dat is aan het verschuiven, en steeds meer kunstenaars tonen de vulva in al haar glorie, dwars tegen de schaamte en seksualisering in.
Lydienne Albertoe doet onderzoek naar comics. In haar nieuwste installatie kijkt ze kritisch naar de stereotyperingen van Zwarte lichamen, zet ze naar haar hand en schotelt de toeschouwer een nieuw beeld voor.
Lana Mesić probeert in haar fotografisch werk het onzichtbare weer te geven. Door op zoek te gaan naar wat mensen onder het goddelijke verstaan bijvoorbeeld, of naar hoe vergiffenis eruitziet in een ontmoeting tussen betrokken van de Rwandese genocide in 1994. En ook, in eerste instantie zeer tegen haar eigen zin, naar uitingen van haar eigen Kroatische identiteit, die ze volgens de wet gezien heeft ingeruild voor de Nederlandse.
Ayrton van Noort bezocht Images from the Unconscious in Marres. Een tentoonstelling van werk gemaakt door psychiatrische patiënten in een Braziliaanse kliniek. Het project startte in 1946 en heeft geleid tot zeer aandoenlijke, menselijke werken.