
Documenta 15 – Wanneer is samenwerken een radicaal idee geworden?
Robbie Schweiger bezocht de vijfjaarlijkse documenta (nummer 15) in Kassel en zag radicale openheid en samenhorigheid in de kunst.
Robbie Schweiger bezocht de vijfjaarlijkse documenta (nummer 15) in Kassel en zag radicale openheid en samenhorigheid in de kunst.
Tomás Espinosa onderzoekt de (on)mogelijkheden van seksuele vloeibaarheid. Dit is zijn online tentoonstelling die hij samenstelde in het kader van de tentoonstelling Op zoek naar het pluriversum in het Nieuwe Instituut.
Katja Heitmann (1987, DE) staat bekend om haar opvallende choreografieën. Ze werkt op het snijvlak van dans, beeldende kunst en theater, won de Prijs van de Nederlandse Dansdagen en de Gieskes-Strijbis podiumprijs. Op dit moment werkt ze aan Motus Mori Institute: een levend archief waarin menselijke bewegingen worden verzameld en gepreserveerd voor de toekomst. Haar werk wordt geroemd om zijn originaliteit, maar op de dansacademie twijfelde Katja of ze wel creatief genoeg was. Na het zien van een voorstelling van mimegroep Bambie wist ze hoe ze het lichaam wilde benaderen.
Tanja Smeets transformeert ruimtes met haar sculpturen, die uit alle hoeken van de kamer komen gekropen, over vloeren verspreid liggen of van plafonds en wanden naar beneden hangen. Het zijn een soort landschappen, bestaande uit een mengeling van bijvoorbeeld grijs vilt in sierlijke patronen, gebreide structuren van wol, en daar tussendoor bollen van samengevoegde bladvangers – plastic frames met pinnetjes die ervoor zorgen dat er geen blad in je regenpijp terecht komt. Tanja’s mooie maar ook onheilspellende figuren lijken onstuitbaar uit te dijen, en ogen zowel organisch als kunstmatig.
Hoe kunnen we in de gecultiveerde omgeving van het Antropoceen door middel van het sublieme onze nietigheid in relatie tot natuur hervinden? Een scriptie van Fleur Kotten.
In de rubriek Gevonden voorwerpen lichten Motley-auteurs een kunstwerk toe dat hen recent is opgevallen. Vandaag zijn dat de schilderijen waarmee Paula Rego illegale abortussen een gezicht gaf.
Hanne Hagenaars schreef dit artikel op verzoek van het Museum van de Geest met als vraag om een papieren rondleiding te maken waarin de Biënnale van Venetië 2022 door de bril van Museum van de Geest wordt gezien.
Maika Garnica maakt eigenhandig objecten die het midden houden tussen beelden en instrumenten. Ze zijn vaak van keramiek, en worden door Maika in een performance tot leven gewekt. Door ze te bespelen, ontstaat er een klanklandschap van tot dan toe onbekende geluiden.
Het werk Skyspace van James Turrell greep Tamar Blom vast en liet hem niet meer los: “Turrell katapulteert ons de lucht in en bevraagt onze perceptie. Tegelijkertijd reflecteert hij op onze drang om het leven glad te strijken. Waarom houden we zo van die platheid?”
Cécile Verwaaijen heeft zich laten vormen door het werk van een dominantie, smalle groep louter mannelijke kunstenaars. Bovendien kwamen ze met flinke voorsprong bovendrijven ten koste van marginaal gemaakte groepen, zoals vrouwen, mensen van kleur en/of niet-westerse kunstenaars. Daar heeft ze nu verandering in gebracht.
De tentoonstelling van Margreet Heinen en Yvonne Evers in ‘Circa dit…’ in Arnhem bewijst dat het als kunstenaar de moeite loont het gebaande pad te verlaten, even stil te staan en te beseffen waar je staat en wat je bestemming is. Hoe ongewis die ook is, het is beter voor het onbestemde te kiezen dan op je schreden terugkeren en door blijven gaan met iets maken waarop je bent uitgekeken.
Rita Ouédraogo is curator bij Framer Framed en schreef een artikel naar aanleiding van de tentoonstelling KAZAL – Narrating Haitian Memories. Een Engelstalig essay over de camera als verteller en drager van herinneringen.
Voor de meeste videowerken uit de dertigjarige carrière van Marijke van Warmerdam zijn eenvoudige handelingen in scène gezet, gefilmd en in een loop weergegeven: een douchende man, een jongen die een bal op zijn hoofd balanceert, of een rode koffer die van een besneeuwde heuvel afglijdt. Voor een recente reeks films heeft Marijke minder geënsceneerd en is ze het dagelijks leven in Rome gaan observeren, vanuit de vraag hoe de stad zich verhoudt tot zijn barokke geschiedenis.