Samen met Auke Hulst bezoekt Carmen van Bruggen het Tschumipaviljoen in Groningen. Daar roept A House to Inherit: Postcards From the Future van Olivia D’Cruz en Marina Sulima vragen op over tijdreizen, de Apocalyps, klassieke denkfouten over de toekomst en welke rol er is weggelegd voor kunst als het gaat om het kunnen voorstellen van een alternatieve toekomst.
In de rubriek Gevonden voorwerpen lichten Motley-auteurs een kunstwerk toe dat zij recent zijn tegenkomen. Een werk dat opvalt door zijn uitbundige verschijning of juist verrast door zijn subtiliteit. Vandaag schrijft Laure van den Hout over Pushing a wave, part IV (Tabula Rasa) van Thijs Ebbe Fokkens.
Op initiatief van kunstenaar Jeanne van Heeswijk kwamen deze zomer bewoners, denkers, makers en activisten bijeen in de Oude Kerk, om daar met elkaar in gesprek te gaan over actuele sociaal-maatschappelijke vraagstukken en zo de kerk weer haar rol als huiskamer van Amsterdam terug te geven. Mister Motley neemt deel aan It’s OK… commoning uncertainties om het collectieve denkproces in de Oude Kerk te delen met de buitenwacht. Onze redactie luistert, reflecteert en geeft het proces weer vanuit hun eigen perspectief en vorm. De verhalen die hieruit voortvloeien worden gedurende de manifestatie gedeeld. Vandaag herpubliceren een interview uit 2019, een interview van Milo Vermeire met architect Arna Mačkić over gentrificatie en hoe architectuur kan bijdragen aan een inclusieve stad.
Tijdens It’s OK… in de Oude Kerk woonde Nadia de Vries de performance van Joy Mariama Smith en Dylan Spencer-Davidson bij. In hun slotoefening voor het evenement Calibrating Intimacies experimenteerden Smith en Spencer-Davidson met, hoe zij het zelf omschreven, semi-openbare intimiteit: een vorm van kwetsbaarheid en vertrouwen die in een performance-setting gedeeld kan worden. Met deze oefening geeft Nadia de Vries een tekstueel antwoord op deze performance.
In de vijfde aflevering van De Zomer is Lang tipt Bart Lunenburg – te gast in aflevering 231 van het meest recente seizoen – een aflevering uit het rijke archief van Kunst is Lang.
In de reeks Kunst is Collectief ging de redactie in gesprek met Questions Collective, De School, De Onkruidenier, BOG., Lowrey Foley McClane, Club Gewalt, Pink Pony Express, We Make Carpets, BOYBAND, de literaire boyband, Jeanne van Heeswijk en Collectief Z o m e r e n. Hoe geven zij het ‘samen’ vorm? Wat zijn de overwegingen, twijfels, frustraties en overtuigingen die komen kijken bij verschillende vormen van collectiviteit? Naar aanleiding van deze inspirerende gesprekken reflecteert de redactie van Kunst is Collectief op (wat er ten grondslag ligt aan) de behoefte een collectief (te) vormen of een collectieve beweging op gang te brengen en wat er in de praktijk bij komt kijken.
Hoe documenteer je een kunstmanifestatie die voornamelijk uit samenkomsten bestaat? Met deze vraag in het achterhoofd zal Nadia de Vries de komende weken voor Mister Motley de verschillende bijeenkomsten van It’s OK… bijwonen. De eerste bijeenkomst die ze bezoekt, staat in het teken van roots – met andere woorden, het geworteld zijn in een buurt of gemeenschap.
Sytske van Koeveringe ging in gesprek met verschillende vrouwelijke makers met ‘dubbeltalenten’ en schreef tijdens haar verblijf in het Van Doesburghuis een brief aan Nelly van Doesburg waarin ze haar overdenkingen met haar deelt. ‘zodra ik mij moet verhouden tot de buitenwereld, tot de ander en er wordt verwacht dat ik vertel wat ik doe – zeefdrukken, schilderen en schrijven – verschijnt er een schaduw boven me in een vorm van een vraagteken.’
Maurits de Bruijn schreef naar aanleiding van de sciencefictiondocumentaire Once an alien van Semâ Bekirović een essay over de vervlechting van ogenschijnlijke tegenstellingen: zwaarte en licht(heid). ‘Voor ouders als die van Semâ en mij moeten nieuwe werelden worden geschapen, omdat de huidige hen nooit heeft verwelkomd, hen niet begrijpt.’
Linda Selena Boos brengt een middag door met kunstenaar Mattia Papp in het Haagse Bos: de plek waar hij inspiratie vindt en spirituele verbintenis ervaart. Papp vertelt over zijn fascinatie voor mos, collectieve herinneringen die opgeslagen zijn in eeuwenoude stadsmuren en de verschillende vormen van leven in de natuur.
Tijdens een bezoek aan het Kröller-Müller Museum raakt Fiep van Bodegom in gesprek over het futurisme met beveiliger Inge die er al twintig jaar werkt: ‘Ik denk dat de visie van de futuristen naïef was, we willen niet wonen in betonnen gebouwen zonder bomen, alleen omdat dat technisch mogelijk is. Als je nu terugkijkt naar die tekeningen zonder bomen en de verheerlijking van techniek, van een economie van fossiele brandstof, denk je, hadden we maar een andere weg ingeslagen.’
In aflevering acht van Kunst is Collectief zijn Marcia Nolte, Stijn van der Vleuten en Bob Waardenburg van collectief We Make Carpets te gast. Ze maken tapijten door patronen te leggen met alledaagse voorwerpen zoals schuursponzen, pleisters, potloden en paperclips. ‘Je bent pas samen aan het maken als je samen gáát maken. Als je vooraf gaat bedenken wat het eindresultaat wordt, is er geen ruimte meer voor samen ontdekken wat het zou kunnen worden.’
Na de overweldigende indrukken van nieuwigheid, blijft Cécile Verwaaijen met een dubbel gevoel achter na haar bezoek aan het recent heropende Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen. ‘Dolend door een labyrint van de pas geverfde zalen vol oude meesters, werd ik overvallen door een enorme teleurstelling. Waar waren de vrouwelijke kunstenaars in dit enorme museum?’
Kunstenaar pietsjanke fokkema schrijft elke paar maanden een brief aan het oudste museum van Nederland: Teylers Museum. Brief 4 is aan architect, meubelmaker en steenhouwer Leendert Viervant gericht, die verantwoordelijk is voor het ontwerp van de Ovale Zaal, het eerste gedeelte van het museum. Teylers Museum, en dus specifieker de Ovale Zaal, was de eerste museumruimte in Nederland die haar deuren opende voor het publiek.
In aflevering zestien van Kan niet bestaat niet vertelt Zena Van den Block over haar niet-gemaakte kunstwerk: een performance als straatartiest op een druk plein in Antwerpen. Verkleed als toerist zou Van den Block een verstilde pose aannemen op een sokkel en selfies maken van ‘echte’ toeristen wanneer ze geld in het potje werpen. De vergunning is binnen, de typische outfit met beige shorts en gebloemd hemd compleet, de sokkel gemaakt door een bevriende kunstenaar, en de selfiestick aangeschaft. Waarom het Van den Block nog niet gelukt is om de performance uit te voeren vertelt ze in gesprek met Maurits de Bruijn.
Ook adverteren op mistermotley.nl ? Stuur dan een mail naar advertenties@mistermotley.nl