Laure van den Hout raakte overweldigd door Wolfgang Tillmans’ ‘Nothing could have prepared us – Everything could have prepared us’ in het Centre Pompidou. De tentoonstelling eist haast dat je je aan haar overgeeft en wie dat doet zal beloond worden. ‘Na een ruim uur door de voormalige bibliotheek te hebben gelopen begint de titel zich meer en meer voor me in te nemen. Tillmans geeft veel, maar geen antwoorden, je moet zelf je weg vinden in de wirwar aan beelden, misschien zelfs: elk beeld nuanceert of versterkt het ander. In nauwe samenhang is enige vorm van absolutisme moeilijk te volharden, en dat op zichzelf is al een prettig politiek statement.’

Deze zomer slaan Mister Motley en Into the Great Wide Open wederom de handen ineen, door het onderzoek van kunstenaars Sjoerd Willem Bosch en Sijas de Groot te publiceren. Zij verbleven de afgelopen maanden meermaals op Vlieland voor hun nieuwe werk Lutinelijn, dat zij zullen presenteren binnen het kunstprogramma van Into The Great Wide Open (28 t/m 31 augustus). Deze installatie verbindt het maritieme erfgoed van het gezonken goudschip de Lutine (1799) met het landschap van Vlieland. Verspreid over het eiland en het festivalterrein markeren vier objecten en verhalen de historische navigatielijn. In hun gezamenlijke verkenning van traagheid, herinnering en oriëntatie onderzoeken Sijas en Sjoerd hoe het civiele baken dat ooit de plek van de Lutine markeerde, een nieuwe rol kan krijgen in het Waddengebied. In twee bijdragen nemen zij de lezer mee in hun proces, langs erfgoed, tijdens wandelingen en een verlangen naar het idee van thuiskomen op een eiland. Vandaag publiceren we het tweede deel.

Over drie weken is Kunst is Lang terug met gloednieuwe afleveringen! Tot die tijd kiezen bestuursleden van Mister Motley opnames uit het archief die ze opnieuw onder de aandacht willen brengen.

De projecten van Su Tomesen zijn ingrepen in het bestaan. Ze sluit aan bij een manier van werken die we kennen sinds de opmerkelijke acties van Fluxus-kunstenaars, waarbij de kunstenaar bemiddelaar is tussen de deelnemers die doorslaggevend zijn voor de uitvoering van een menselijke uitwisseling van creativiteit, plezier, verwondering en verbeelding. ‘“Ik en de ander” is een gegeven dat steeds meespeelt in mijn werk. Verbinden, ontmoeten, praten, interacteren, discussiëren zijn onderdeel van mijn installaties waarin publiek of mensen deel zijn van mijn werk.’

Becky, de Barbie die in een rolstoel zat, vergezelde Mira Thompson in haar kindertijd naar school, naar de dokter, naar de winkel. Zo ontdekte Mira hoe slecht de wereld op het hulpmiddel van haar plastic vriendin was uitgerust. Het brengt haar bij een serie postzegels die werden uitgegeven in het International Year of Disabled People in 1981, en bij de zin en onzin van representatie. In haar reeks artikelen voor Land zonder grenzen licht Mira uit hoe handicaps en kunst verbinding met elkaar kunnen krijgen.

Deze week is Bodil Ouédraogo te gast bij Kunst is Lang. Startpunt voor haar werk is vaak een onderzoek naar de verschillende elementen die samen een identiteit vormen. Zo bedrukte ze voor het werk My Hair, a Border een vlag met een afbeelding van haar eigen haar, dat als een landsgrens over het oppervlak kronkelt – een beschouwing op de culturele context van zwart haar.

De gespreksonderwerpen tuimelen over elkaar heen als Alex de Vries op atelierbezoek gaat bij Nynke Deinema. Hij vraagt haar naar het ontstaan van haar kunstenaarschap en de aard van haar werk. Dat de kunst een onvermijdelijke bestemming voor haar is, blijkt uit alles, maar die praktijk is niet vanzelfsprekend tot stand gekomen. Er is zoveel gaande in haar leven dat het haar soms overweldigt. Met haar werk slaagt ze erin daar greep op te krijgen.

De bruine kroeg dreigt te verdwijnen. Het CBS meldde dat er in iedere week van 2023 zo’n drie bruine cafés hun deuren voorgoed sloten. Deze tendens vormt het vertrekpunt voor ‘doesn’t last then, does it?’ – een tentoonstelling van het resort in café de Souffleur in Groningen. Adriënne van der Werf schreef een ode aan de bruine kroeg: ‘Misschien is dat wel de schoonheid van zulke plekken: herinneringen sterven met de mensen die er waren en krijgen geen plek in geschiedenisboeken of archieven. In een wereld die steeds generieker wordt, waarin steden op elkaar beginnen te lijken, waarin alles gedocumenteerd moet worden – met telefooncamera’s en Google-reviews – zijn juist de plekken die zich daaraan onttrekken van een andere orde.’

22 mei organiseerden we samen met De Balie een avond waarin we met elkaar in gesprek gingen over hoe we kunnen bouwen aan een duurzaam kunstenveld. Een openbare repetitie voor de toekomst van de kunstsector, met Ellis Kat, Liesbeth Bik, Marianna van der Zwaag, Laure van den Hout en Jack Segbars.